All Chapters of Malayang Diyos ng Digmaan: Chapter 1041 - Chapter 1050

Habang nanonood ang lahat, halos hindi naglagay ng lakas si Thomas para mabali ang braso ng matabang lalaki.Isang tili na parang baboy na kinakatay ang narinig sa lugar.Baka akalain ng mga taong hindi nakakaalam na pumasok sila sa isang katayan!Hinawakan ng matabang braso ang putol niyang braso at napaupo sa sahig. Patuloy siya sa pag-iyak, at sa sobrang sakit ay nanggigigil ang kanyang katawan. Bukod sa sumisigaw ay wala siyang ibang masabi.Samantala, gulat na gulat ang makulit na babae sa kanyang nakita.Mabilis siyang tumakbo.“Honey, okay ka lang ba?”Grabe ang iyak ng matabang lalaki. Mukha ba siyang okay?Nakaramdam ng pagkabalisa ang babaeng palabiro. Tinuro niya si Thomas at sumigaw, “Jerk, how dare you treat my Mr. Fatty like this? Alam mo ba kung sino siya? Kaya niyang sirain ang buong pamilya mo sa isang daliri!""Talaga? I don’t believe you,” walang pakialam na sabi ni Thomas.Nais siyang pagalitan muli ng babaeng mapanlinlang, ngunit labis siyang natakot ng t

Pagkatapos niyang paalisin ang mga astig na nagkagulo doon, hinimas ni Thomas ang manggas niya at winalis ang alikabok sa mesa."Tita Iris, pasensya na kung pinapanood kitang muli ng clown show."Tila nanggugulo si Thomas saan man siya magpunta, pero sanay na rin siya. Hindi siya si Thomas kung hindi siya gagawa ng gulo sa isang araw.Humalakhak din si Iris at sinabing, “Marahil dahil lang sa mga paghihirap na ito kaya mo nakuha ang iyong mga tagumpay. Kailangan mong magpasalamat sa Diyos sa pag-aalaga sa iyo. Ang mga taong namumuhay sa layaw ay hindi makakadaan sa mga paghihirap na ito. Tom, masaya at proud ako kapag nakikita kita ngayon.”Huminto muna siya saglit bago siya nagpatuloy sa pagsasabing, “Sige, huwag na tayong mag-off topic. Tom, bakit mo ako pinalabas ngayon? huli na. Kailangan ko pang magmadaling bumalik at bigyan ng acting lesson ang mga bagong estudyanteng iyon. Hindi mo maubos ang oras ko.""Tita Iris, hindi mo na kailangang bumalik ngayon," walang pakialam na s

Ito ay ang karaniwang pagkilos ng isang masamang tao. Tinuruan ni Thomas ng leksyon ang taong grasa kahapon, at maginhawang ginamit ni Farrel ang kanyang posisyon para higpitan si Thomas na umalis sa lungsod.Ang gayong tao ay talagang kasuklam-suklam!Sabi ni Iris, “Anong karapatan mo para pigilin si Thomas na umalis? Nasa credit blacklist ba siya? O sinasabi mo na siya ay isang wanted na kriminal? Hindi siya kabilang sa alinmang kategorya. Paano mo mapipigilan ang kanyang paggalaw?"Humalakhak si Farrel. "How could I? Ako kasi ang general manager ng airport! Ang buong paliparan ay nasa ilalim ng aking pamamahala. Sino ka ba?"Nataranta si Iris at nagalit. Wala siyang masabi sa ganitong klase ng tao.Napakakulit niya.Kung si Thomas pa rin ang punong opisyal na namamahala sa Southland District, hindi magiging matapang si Farrel na kausapin si Thomas ng ganoon.Pero, si Thomas ay isang ordinaryong mamamayan na ngayon.Wala nang dapat ikatakot si Farrel ngayon. Hindi niya kailan

Ang mga masasamang tao ay tumanggap ng masamang kaparusahan. Nararapat na tapusin ni Farrel ang paraang ginawa niya.Sinulyapan ni Thomas ang oras bago niya sinabing, “Malapit na ang oras. Kailangan kong maghanda para makasakay. Para lahat, paalam na.”Kinawayan siya ni Mr. Grand at Angus.Nakatitig sa likod ni Thomas habang siya ay umalis, ang dalawa sa kanila ay labis na nag-aatubili na palayain siya.Siya ay isang napakatalino at matalinong binata, na mananagot sa kanyang mga aksyon. Kung siya ay patuloy na mamumuno sa pag-unlad sa Southland District, ang mga residente doon ay mabubuhay ng mayamang buhay.Sa kasamaang palad, isang taon pa lang niyang pinamamahalaan ang Southland District.Ito ay sapat na gayunpaman.Ang taong ito ay kasing ganda ng ibang mga lungsod na umunlad sa loob ng sampung taon. Mahirap na makilala ang isang napakahusay na pinuno!Matagumpay na nakasakay sina Thoma at Iris sa eroplano, at umupo sila sa kani-kanilang upuan. Dahil nasa unang klase sila,

Napatingin ang lahat sa direksyon ng boses. Nakita nila ang isang binata na nakasandal sa upuan at bakas sa mga mata ang pagod.Ito ay walang iba kundi si Thomas.Kumunot ang noo ni Nipper at malungkot na sinabi, “Anong alam mo? Napabuntong-hininga lang ang kapatid ko nang hindi humihinga. Siya ay namamatay. How dare you speak so sarcastically now?"“Namamatay?” Kinusot ni Thomas ang kanyang mga mata, bumangon, at naglakad. Ibinaba niya ang ulo niya at tumingin kay Jaguar. "Huwag kang mag-alala, hindi siya mamamatay."Habang nagsasalita siya, tumingkayad siya at sinubukang sipain si Jaguar.Agad siyang pinigilan ni Nipper. "Anong ginagawa mo?"Biglang sinabi ni Thomas, "Tinutulungan kitang gisingin siya.""Gisingin mo siya?" Ngumisi si Nipper at sinabing, "Hindi ka mukhang mabuting tao sa akin. Sinabi mo bang gusto mong gisingin ang kapatid ko? Natatakot akong mamatay ang kapatid ko pagkatapos mong itulak siya!""Hindi."“Haha! Hindi siya mamamatay dahil lang sa sinabi mo?""