Lahat ng Kabanata ng Malayang Diyos ng Digmaan: Kabanata 151 - Kabanata 160

"Hindi, huwag ka lumapit."Umikot si Emma sa tabi ng kama habang hawak ang kumot sa magkabilang kamay. Mabilis ang tibok ng kanyang puso.Nakatitig siya kay Thomas, pinagmamasdan siya habang hinuhubad ang jacket at sapatos bago siya umakyat sa kama.Talagang hindi ginawa ni Thomas ang mga ganoong bagay.Bilang siya ay nasasabik ngayon, pagkatapos niyang patuloy na magtrabaho ng mga "mataas na stress" na trabaho, halos hindi niya mapigilan ang kanyang sarili.Bilang Diyos ng Digmaan, hindi siya dapat kumilos nang ganyan.Sinubukan niyang pigilan ang kanyang emosyon, ngunit hangga't nakikita niya si Emma, ​​hindi niya mapigilan ang kanyang pagmamahal.Alam niya na nahulog siya kay Emma.Hindi niya mapigilan ang sarili.Sinabi ni Emma na "hindi", ngunit hindi niya ito kinatakutan. Sa halip, nakaramdam siya ng medyo masaya at nasasabik nang hindi namamalayan.“Thomas, hindi pa ako handa. Huwag gawin ito“Nasa bahay ang mga magulang ko. Hindi nararapat. ”Hindi na mapakali si Th

Sumimangot si Thomas. Bakit biglang may nadamay na isang bata?"Ipaliwanag mo sakin ng mas maayos."Tinapik ni Ballard ang kanyang hita. “Gah! Hindi ko din maipaliwanag. Tatawagan ko lang siya at hahayaan na siya ang magsabi sayo.”"Sige."Ilang sandali pa, pinangunahan ni Ballard ang isang payat na lalaki sa silid. Siya rin ay isang kalbo. Payat siya, ngunit maskulado ang katawan.Sinabi ni Ballard, "Boss Tom, ito ang aking kaibigan, Bones."Ngumiti si Thomas. Ang pangalan niya ay nilagyan ng maayos ang kanyang imahe. Talagang mukha siyang payat na lobo.Sumenyas si Ballard kay Bones. "Sabihin mo kay Boss Tom ang tungkol sa iyong bagay. Marahil maaari kang tulungan ni Boss Tom na ayusin ito. "Natigilan si Bones. “Ha? Hindi nararapat na istorbohin si Boss Tom para sa maliit na bagay na ito, tama ba? ”Kinawayan ni Thomas ang kanyang kamay. "Basta sabihin mo sakin.""Oh, okay," sabi ni Bones. “Ang aking anak ay anim na taong gulang, kaya dapat nasa preschool na siya ngayon. P

Pagkalipas ng kalahating oras, dumating na ang lahat ng mga magulang.Inakay ni Cyrus si Bones at ang iba pa sa silid aralan. Ipinaliwanag niya ang layunin ng kanilang naroroon, at lahat ng iba pang mga magulang ay nagpakita ng isang pagkasuklam.Ang ilan ay nakatingin din sa kanila habang nakadarama sila ng kasiyahan sa kasawian ni Bones. Hindi na nila hinintay na makita ang anak ni Bones na hindi makapag-aral.Ang mga buto ay isinumite sa kahihiyan. Pinilit niyang ngumiti at sinabi sa mga tao, “Alam kong marami akong nagawang pagkakamali sa mga nakaraang taon, ngunit tatagalin ko ang mga kahihinatnan para sa mga pagkakamaling nagawa ko. Hindi mo maaaring kasangkot ang anak ko. ""Gayundin, alam kong nagkamali ako. Ipinakilala sa akin ni G. Thomas Mayo ang isang matatag at maaasahang trabaho ngayon. Kaya, nais kong magmakaawa sa iyo na bigyan mo ako ng pagkakataong magsimulang muli at payagan ang aking anak na mag-aral dito. ”Labis na taos-puso si Bones sa lahat ng sinabi niya.

Sa mga sumunod na araw, nakatuon si Thomas sa pagtatayo ng Remembrance Cultural Arts Entertainment ni Scott. Matatapos na ito sa loob ng ilang araw.Pinakinggan ni Bones ang utos ni Thomas, at matiyagang naghihintay siya sa kanilang bahay.Galit na galit ito sa asawa. Ang kanilang anak na lalaki ay hindi nakapag-aral sa paaralan, ngunit naghihintay pa rin siya sa bahay sa sobrang pagkasindak para sa mga taong iyon na dumating at humingi ng tawad. May sira ba sa utak niya?Nagduda rin ang mga buto, ngunit matiyaga pa rin siyang naghintay, habang pinagkakatiwalaan niya si Thomas.Isang araw ...Dalawang araw ...Tatlong araw ...Sa ika-apat na araw, isang bagay na marahas ang nangyari.Si Bones ay gumagawa ng mga gawain sa bahay sa bahay dahil sa inip nang biglang may isang babaeng lumapit sa pintuan. Ngumisi siya habang sinabi niya, "Um, G. Bones, hi."Natigilan sandali si Bones. "Sino ka?"“Ina ako ni Lily. Oh, si Lily ay nag-aaral sa Bright Future Preschool. Hindi ba tayo na

Company car ang minaneho ni Thomas at agad-agad dumeretso sa gusali ng punong opisyal.Nang dumaan siya sa isang highway sa tabi ng ilog, nakakagulat niyang makita na maraming mga kotse ang naka-park sa tabi ng kalsada. Isang grupo ng mga tao ang nakatayo sa tabi ng ilog habang may tinitingnan.Isang matandang may kulay-abong buhok ay umiiyak ng malakas sa tabing ilog. Parang umiiyak ito dahil ang kanyang apo ay tinangay ng ilog.Ipinarada ni Thomas ang kanyang sasakyan, binuksan ang pinto, at lumakad patungo sa karamihan ng tao."Anong nangyari?" Tanong ni Thomas.Isang nosy na matandang ginang ang nagsabi, "Isang matandang lalaki ang nagdala ng isang bata at nilalaro sa tabi ng ilog. Sa kasamaang palad, isang malaking alon ang sumabog sa kanila, at ang bata ay nahulog nang malalim sa ilog, kaya't agad siyang natangay ng alon. "Sa kasong iyon, maaaring namatay ang bata.Ang matandang ginang ay tinuro ang malayo at sinabi, "Tingnan mo, narito ang bata."Tumingin si Thomas sa d