Lahat ng Kabanata ng Malayang Diyos ng Digmaan: Kabanata 1741 - Kabanata 1750

Sa isang iglap, napuno ng kaligayahan si Thomas. Gaano kaya kaganda kung habambuhay niyang isawsaw ang sarili sa ganitong pakiramdam?"Tom, pumasok ka na sa kotse. Uuwi na tayo," sabi ni Felicia."Darating, Inay."Malaki at bilog ang buwan nang gabing iyon.……Kinaumagahan, maagang nagising si Thomas at nagmaneho papuntang Kindness Clinic.Dalawang araw na siyang hindi bumisita kay Clover, kaya hindi niya alam kung kumusta ito kamakailan. Sa totoo lang, hindi lang si Thomas, kundi medyo tahimik din ang Art Trading Corporation nitong nakaraang dalawang araw. Walang kakaibang nangyari.Marahil ay pinatay lang nila si Daniel, kaya natakot silang kumilos na ngayon. Kaya naman, pinili nilang maging low-key.Alam ni Thomas na ang kanilang mababang profile ay pansamantala.Hangga't hindi nila nakuha si Clover, hindi sila titigil. Isang araw, maaga o huli, ang magkakapatid na Vedastus ay darating muli at haharapin si Clover.Naglakad si Thomas sa pasukan, dumaan sa sala, at nakaratin

Ito ay isang anyo ng pananakot pati na rin ang paninindigan.Sa katunayan, ang lahat ay may parehong ideya. Walang pakialam kung si Daniel ay pinatay ng Art Trading Corporation. Ang inaalala nila ay kung makukuha nila ang antidote.Naunawaan ni Bernard ang intensyon ni Giovanni, kaya sinabi niya, “Mr. Santiago, huwag kang mag-alala. Mayroon akong dalawang string para sa aking busog. Sa panig ng Southland District, kukunin ko ang mga produkto mula sa Kindness Clinic, habang gagawin ng aking ama, si Lord Vedastus, ang lahat ng kanyang makakaya upang bumuo ng susunod na batch ng mga gamot. Parehong isasagawa nang sabay-sabay, kaya siguradong ligtas ka."Ngumisi si Giovanni. "Ginoo. Vedastus, hayaan mong ipaalala ko sa iyo na mayroon lamang akong pitong araw bago ako magkasakit, at iyon ay kung hindi ko idadagdag ngayon sa halo. Kung hindi mo maibabalik ang mga kalakal sa loob ng pitong araw o kung hindi ito mabuo ni Lord Vedastus, pasensya na, aalisin ko ang Art Trading Corporation kap

Agad na lumabas si Silverster sa conference room at nag-organisa ng mga tauhan para harapin ang mga susunod na usapin.Matatag na nakaupo si Bernard sa base at naghintay ng magandang balita mula sa kanya.Hindi masyadong maliwanag ang kalangitan dahil madilim ang kalangitan ngayon. Tila hindi masyadong masaya ang Diyos, at uulan anumang oras.Isang napaka-hindi halatang sasakyan ng pulis ang nagmamaneho sa mga kalsada sa kanayunan.Iniwan nito ang pangunahing kalsada at patuloy na ginagamit ang maliit na kalsada.Hindi lang iyon, hindi rin umikot ang sirena, na para bang natatakot silang matuklasan ng iba. Nagmadali silang pumunta sa istasyon ng pulisya nang maingat hangga't maaari.Kapag nakarating na sila sa istasyon ng pulis, matatapos na ang lahat.Sa kasamaang palad, hindi ito natuloy ayon sa plano.Nang nasa kalagitnaan na ang sasakyan ng pulis, huminto sa gitna ng kalsada ang isang kariton ng toro na nag-aararo sa mga bukirin, at hinarangan nito ang sasakyan ng pulis. Hi

Mga notebook, basurahan, materyal na libro, panulat, tasa ng tsaa, at upuan. Lahat ng pwedeng sipain o basagin ay sinira niya, isa-isa.“Ah!”Iniangat ni Bernard ang ulo at sumigaw, dahil sa galit.Saktong nag-ring ang telepono.Ibinaling niya ang kanyang ulo para tingnan. Naihagis na ang telepono sa sahig, at naapakan pa niya ito. Nabasag ang screen.Ang caller ID ay “vicious woman”.Si Fiora ang tumatawag.Pinigil ni Bernard ang galit at kinuha ang telepono sa sahig. Mahirap na sinagot niya ito at walang sinabi.Ang malupit na boses ni Fiora ay nanggaling sa kabilang dulo. “Bakit hindi ka nagsasalita? Alam mo naman na nakakahiyang magsalita diba?"Nanatiling tahimik si Bernard.Tumigil sandali si Fiora at nagpatuloy sa pagsasabing, “Pinaglalaruan ka ng isang smalltime character na nagbitiw na sa opisyal na posisyon. Bernard, bagsak ka talaga. Ngayong naaresto na si Silvester, mahirap na siyang ilabas sa ugali at ugali ni Vincent.“Wala kang antidote, kaya hindi na mananati

Inaasahan ni Emma na magising ng bata ang ilang artistikong talento para sa musika at pagpipinta."Nakarating na kami sa Music Garden," sabi ni Johnson.Binuksan ng dalawa ang pinto at sunod-sunod na lumabas ng sasakyan, at pumasok sila sa music classroom. Naka-cross-legged si Emma kasama ang kanyang anak sa kanyang mga bisig. Pagkatapos, inilagay niya ang bata sa kanyang kandungan.Si Johnson ay nakaupo sa labas ng silid-aralan at nag-swipe ng kanyang telepono, nakakaramdam ng pagkabagot.Ayon sa nakaraang sitwasyon, ngayon ay isa na namang ordinaryong hapon. Ini-swipe ni Johnson ang kanyang telepono habang sinamahan ni Emma ang bata upang makinig sa musika ng maagang edukasyon sa buong hapon.Habang tumatagal, sunod-sunod na pumasok ang mga tao sa classroom.Hinawakan nilang lahat ang kanilang mga anak sa kanilang mga bisig tulad ni Emma.Sa kanila, isang matandang babae ang umupo sa tabi ni Emma at hinawakan ang isang napakacute na batang babae, na tila wala pang dalawang buw