บททั้งหมดของ Malayang Diyos ng Digmaan: บทที่ 1781 - บทที่ 1790

Tinitigan ni Giovanni si Bernard, at siya ay ganap na na-trigger sa oras na ito. Salamat kay Bernard, nalason siya at malapit nang mawala ang lahat. Gayunpaman, walang kahihiyang maitatanggi pa ni Bernard na ang lahat ay may kaugnayan sa kanya?Hindi niya kayang tiisin ito!Kinuha ni Giovanni ang kanyang subordinate upang ilagay ang isa sa mga braso ni Bernard sa mesa at idiin ito bago siya kumuha ng punyal.Sa sobrang takot ni Bernard ay namutla ang kanyang mukha. "Ano ang plano mong gawin? Giovanni, binabalaan kita. Huwag gumawa ng anumang padalus-dalos. Ako ang bise presidente ng Art Trading Corporation. Kung sasaktan mo ako, magbabayad ka ng malaking halaga!"“Presyo? Bilang isang taong malapit nang mamatay, mayroon bang mas mataas na presyo na dapat tiisin?"Walang pakialam si Giovanni kay Bernard. Itinaas lang niya ang kanyang braso para iangat ang punyal at direktang pinutol ang isang daliri ni Bernard. Tumalsik ang dugo sa buong katawan, at napasigaw si Bernard sa sakit.

Sa opisina sa police station, nakaupo sa harap ng laptop sina Thomas at Vincent. Napanood nila si Giovanni sa video at nakinig sa pakikipag-usap niya kay Lord Vedastus.Hindi naiwasang magtanong ni Vincent, “God of War, paano mo nakuha ang video na ito? Bakit hindi ito napansin ni Giovanni? Isa pa, naka-lock ang opisina. Paano nakapasok ang mga tao mo sa opisina?"Tumawa si Thomas at kaswal na sinabi, "Hindi mo kailangang magulat. Inayos ko na ang isang undercover agent na nasa tabi ni Giovanni. Sa ngayon, isa sa mga katabi niyang naglilinis ay ang mga tauhan ko.”Nangangahulugan ito na ang isa sa mga subordinates ni Thomas ay nasa koponan ni Giovanni.Ini-broadcast niya ang lahat nang live sa harap ni Giovanni!Nakakatakot ang pagiging makamit iyon. Nagtaka pa nga si Vincent kung may mga taong nagtatrabaho para kay Thomas sa paligid niya.Tinanong niya, "Diyos ng Digmaan, ang kasalukuyang sitwasyon ay tila hindi kapaki-pakinabang sa amin. Hindi pinanghawakan ni Lord Vedastus ang

Simula noon, ang pinakamalaking kriminal na organisasyon sa Southland District ay ganap na nawasak.Nakakatuwa, hindi ito nawasak ng pulisya kundi ang sarili nitong tumitinding panloob na tunggalian. Sa huli, ang magkabilang panig ay namatay pagkatapos nilang labanan ang isa't isa.Si Giovanni at Bernard ay talagang naloko ni Thomas nang ganoon.Hanggang sa kanilang pagkamatay, hindi nila napagtanto na sila ay magiging mga piraso ng chess sa larong chess ni Thomas. Nagpatayan silang lahat dahil pinaglalaruan sila ni Thomas.Lahat ito ay mga pakulo ni Thomas! Nakalkula niya ang lahat!Kasunod ng kaguluhan, nagkaroon ng malaking pagbabago sa Southland District.Si Silvester ay naaresto, at si Bernard ay namatay nang malungkot, kaya walang pinuno para sa Art Trading Corporation. Nakipagtulungan ang gobyerno kay Mark of the River Mountain at direktang tinalo sila, kaya hindi na sila umiral.Ang mga negosyong umasa sa Art Trading Corporation ay pinalitan din ng ibang mga kumpanya.A

Nagulat ang lahat sa kanyang sinabi.Nataranta si Emma habang nagtatanong, “Bakit? Sa palagay mo ba ay hindi ka pa nakatanggap ng sapat na atensyon at si Lord Vedastus ay walang sapat na poot para sa iyo? Hindi ba't napakabuti para sa iyo na pumuslit sa lungsod, nakawin ang kailangan mo, at lumabas tulad ng iminungkahi ng Harvard?"Umiling si Thomas. “Kung normal na kalaban ang pakikitungo namin, walang masama kung gawin iyon. Ngunit nakikipag-ugnayan kami kay Lord Vedastus. Kung gagawin natin iyon, ito mismo ang gusto niya. Iyan ay isang lubhang maling diskarte."Nagkatinginan sina Emma at Johnson, at hindi nila naintindihan ang ibig sabihin ni Thomas.Paliwanag ni Thomas, “It’s actually very simple. Makapangyarihan ang Art Trading Corporation sa Celandine City. Hindi pagmamalabis na sabihin na 80% ng mga mapagkukunan sa Celandine City ay nasa kontrol ni Lord Vedastus. Kahit paano ako pumasok sa Celandine City, matutuklasan agad ako. Ang modernong lipunan ay hindi tulad ng mga sin

Iisa ang iniisip ng lahat, kaya lahat sila ay nagmadaling pumasok.Biglang napuno ang Food and Medicine Hall, at wala pang isang minuto ay puno na ang restaurant. Ang isang malaking grupo ng mga customer ay nagtipon pa sa labas.Kung gusto nilang mag-dine in, kailangan nilang pumila.Gayunpaman, karamihan sa mga tao sa labas ay ayaw talagang kumain. Sa halip, gusto lang nilang tumayo sa kalye at manood ng palabas. Gusto nilang makita kung talagang masustansya ang pagkain.Bago opisyal na nagsimulang magluto si Thomas, pinagmasdan niyang mabuti ang mga customer sa bawat mesa. Gumawa siya ng isang tiyak na pagtatasa ng bawat customer na dumating upang kumain.Pagkatapos, naglakad siya papuntang kusina.Ang chef ang namamahala sa pagluluto, habang si Thomas ang responsable sa pagdaragdag ng ilang "seasonings" sa pagkain. Ang mga pampalasa na ito ay maingat na ginawa ni Thomas, at lahat ng mga ito ay mabuti para sa kalusugan ng isang tao.Pagkatapos kainin ng mga tao ang pagkain, it