All Chapters of Malayang Diyos ng Digmaan: Chapter 301 - Chapter 310

"Walang anuman. Ito lamang ang unang reseta. Susunod, gugustuhin ko na— ”Bago siya natapos magsalita, biglang tumili si William at nagpumiglas hanggang sa masaktan siya sa kama."Tatay!"Mabilis na tumingin si Adery sa kanyang ama. "Tay, ano po ang problema?"Sa sandaling inabot niya ang kamay niya upang hawakan ang balat ng kanyang ama, pakiramdam niya ay hinawakan niya ang isang nasusunog na palayok. Napakainit nito!Ang kanyang sipon ay tinanggal, ngunit ang kanyang katawan ay naging sobrang init."Ano ang nangyayari?" Tumalikod si Adery, tumingin kay Merrick, at tinanong siya ng malakas."Ako… ako… hindi ko alam." Si Merrick ay nagkaroon ng malamig na pawis. Gumamit siya ng parehong pamamaraan upang gamutin ang hindi mabilang na sipon, ngunit hindi pa niya nakita ang kakaibang sakit ni William.Bakit siya biglang naging "mainit" pagkagaling niya sa sipon?Ang balat ni William ay namula nang labis na para bang kagagaling niya sa isang mainit na paliguan sa spa.Bukod pa

[Ang temperatura ng katawan ay magbabago ayon sa temperatura ng paggamot. Hindi ito matatanggal. Ito ang kritikal na punto ng genetikong sakit ng pamilya Owen. Kung ang paulit-ulit na paggamot ay ibinibigay sa may sakit, hindi ito makagagamot ng kahit anong karamdaman kundi pinahihirapan nito ang katawan ng pasyente, hanggang ang pasyente ay mamamatay.][Samakatuwid, naimbento ko ang paggamot ng Nine Suns.][Ang Nine Suns ay gumagamit ng siyam na mga puntos ng acupunkure ng katawan ng tao bilang batayan. Ginaganay nito ang mga lamig sa mga puntong accupuncture; ang apat sa mga ito ay naglalaman ng lamig habang ang iba pang apat ay naglalaman ng init. Walo sa kanila ay may balanseng laban sa bawat isa dahil sa isang tagapamagitan.][Kapag ang lamig ay naging mainit, ang mga malamig na acupuncture point ay magiging balanse. Kapag ang init ay naging malamig, ang mga maiinit na puntos ng acupuncture ay magiging balanse.][Sa kasong ito, ang balanse sa pagitan ng init at lamig ay ganap

Ang kanyang malalim na pagmamahal sa kanyang kapatid ay katumbas ng kanyang pagkamuhi sa kanya.Samakatuwid, ay darating ang panahon na si Adery ay mapopoot at mapopoot pa rin sa kanyang kapatid na lalaki ng di kalaunan.Ngayong alam na niya ang totoo, nakaramdam siya ng bahagyang pagka guilty. Ang kanyang pagkamuhi sa kanyang kapatid ay nawala, at ang paghanga na mayroon siya sa kanya noong siya ay maliit pa ay bumalik muli.Mapait na ngumiti si William habang umiling. "Ito ang kanyang kapalaran! Ngunit sa nadinig ko na pinag-uusapan niyo ang tungkol sa lahat ng ginawa ni Stone sa west coast, hindi niya pinahiya ang aming pamilya. Siya ang bida ng ating bansa! Karapat-dapat na parangalan ang kanyang kamatayan. Bukod pa roon, nakakita siya ng isang paraan upang magamot ang sakit na genetiko nang mag-isa. Ipinagmamalaki talaga ng pamilyang Owen si Stone! ”Ang bata na hinamak ng pamilya ay sa wakas ay kinilala na.Dagdag pa ni Thomas, "Bago namatay si Stone, mayroon siyang dalawang

Sa oras na iyon, sadyang inilapag ni Vanessa, na katabi ni Brandon, ang kanyang kubyertos at gumawa ng mga tunog ng clinking. Naakit ang lahat ng kanilang pansin.Susunod, tiningnan niya si Richard habang sarkastiko nitong sinabi, “Tay, narinig kong may mga taong naguusap. Hindi ako sigurado kung totoo ito o hindi, pwede bang sabihin mo sa akin. ""Ano ito?""Narinig kong nagbigay ka ng 5% ng pagbabahagi ng kumpanya ng pamilya kay Emma. Totoo ba yan?"Agad na nagdilim ang mukha ni Richard.Ang ginawa niyang iyon ay labag sa kanyang puso. Hindi pa niya nais na gawin ito, ngunit sa ilalim ng ganoong klaseng sitwasyon, napilitan siyang pagpilian ang pagitan sa 5% ng mga pagbabahagi at ang ancestral plaque ng pamilya.Si Vanessa ay nagtatanong tungkol dito sa kasalukuyan, kaya umiling siya at bumuntong hininga."Totoo iyon."“Ha? Tatay, ano ka ba? " Mukhang hindi nasisiyahan si Vanessa nang sinabi niya, “Bagaman ang pamilya Hill ay hindi isang malaking pamilya, mayroon pa rin kamin

"Kung mananatili kang matigas ang ulo, hindi mo lang sasaktan ang iyong sarili, ngunit sasaktan mo rin si Emma."Brandon, labis kang nakakadismaya!"Galit na galit si Johnson na nanginig siya. Nais pa niyang tumayo upang sagutin si Brandon.Gayunpaman, ang totoo ay wala talaga siyang mas mahusay na solusyon maliban sa magalit.Umiling si Richard. Labis siyang nabigo kay Johnson at sa kanyang pamilya. Kung alam niya na mangyayari ito, hindi niya na sana niyaya sila na pumunta. Nakakahiya naman.Direktang inilagay niya ang gamot sa kanyang bibig, uminom ng tubig, at nilunok ito.Sa loob ng tatlong minuto, tumigil na talaga siya sa pagdigjay.“Hoy, Vany, gumagana talaga ang gamot mo."Kinain ko lang ito, at tumigil ako sa pagdighay. Magaling ako ngayon."Kung bumalik ka lang ng mas maaga, hindi ako magdusa nitong nakaraang dalawang araw."Napatawa si Vanessa nang sabihin niya, “Tay, mabisa ang gamot ko, di ba? Ang nakakatawa ay ang isang tao ay tumingin ng mababa sa aking gamot