Semua Bab Yesterday's Whisper: Bab 31 - Bab 40
42 Bab
CHAPTER 30
Mabilis na halik lamang iyon kaya agad din akong nagbigay distansiya sa aming pagitan. Nang makalayo na ako mula sa kanya ay akmang tatalikod na ako upang maglakad papalabas ng kanyang opisina nang bigla na lamang siyang magsalita. "Do you want to come with me? After work. I'm going to meet my friend in a club." Anyaya niya sa akin. Agad ang ginawa kong pagtango sa kanyang sinabi. "Yeah, sure. Why not..." Sabi ko sabay kibit ng aking mga balikat. He smiled at me. "Okay then, I'll pick you up later. Seven thirty in the evening." He said. I nodded my head again and pointed the door, senyales na aalis na ako. Tumango naman siya sa akin kaya pinili kong tumalikod na sa gawi niya at maglakad papalabas. Nang makalabas na ako ay gano'n pa rin ang aking naabutan. Kagaya kanina, ay abala pa rin ang mga tao sa kani-kanilang mga ginagawa habang ang iba naman ay napapatingin sa gawi ko. Sa l
Baca selengkapnya
CHAPTER 31
I didn't know where he brought me. Ang tanging alam ko lamang ay dinala niya ako sa isang club, ang kaso nga lang ay hindi ko alam kung ano ang pangalan no'n. But I'm sure that was one of those expensive club in Manila. Iginiya niya ako papasok sa loob no'n habang ang kanyang mga kamay ay nakapalibot sa aking beywang. I pretended that I'm not affected by his touch, but the truth is, I was just trying to act calm on the outside. The music that illuminated the place was somewhat rock. That was noisy but not too much. Ang usok na nagmumula sa kung saan lang ay napapalibutan ang lugar. Ang ibat-ibang kulay ng ilaw na pinaghalong asul, pula, luntian at dilaw ay siyang nagsisilbing liwanag. There where lots of people inside. Some of them are busy dancing while the others are just roaming around and sitting. We headed our way towards the VIP room. And when we reached it, I saw a man sitting in the couch there. Naglakad kami diretso sa lalaking nand
Baca selengkapnya
CHAPTER 32
Nagising ako kinabukasan dahil sa sinag ng araw na tumatama sa aking mukha. I was feeling a little bit dizzy and my head was spinning. No'ng una ay akala ko nga ay nasa bahay lamang ako. Ngunit nang magmulat ako ng aking mga mata at ilibot ko ang aking paningin sa paligid ay doon ko lamang napagtanto na hindi iyon ang aking kwarto. Tumayo akong iniinda ang sakit ng aking ulo, ngunit hindi pa man ako tuwid na nakakatayo ay bigla na lamang akong napabalik sa kama. I was feeling sore down there. It feels like, I was being ripped by something. Magtataka na sana ako kung bakit nang bigla ko na lamang maalala ang nangyari kagabi. I smiled, remembering what just happened last night. "What an amazing night of my life." I said. Susubukan ko na sanang tumayo muli para magtungo sa labas upang tignan kung nasaan ako nang bigla na lamang bumukas ang pinto. I saw Vaughn entering the room with only his boxer briefs on. His hair was dis
Baca selengkapnya
CHAPTER 33
 It's been three weeks since that night happened. At sa loob ng tatlong linggong iyon ay masasabi kong isa 'yon sa mga araw na hindi ko makakalimutan sa buong buhay ko. I was beyond happy on those days, that I forgot to think about her. Her comeback, as Abby's called it. Na sa loob ng tatlongng linggong iyon ay hindi ko ni minsan naisip ang tungkol sa kanya. Hindi dahil sa pinilit kong kalimutan muna iyon sa loob ng maikling panahon, kung hindi ay dahil sa mga bagay na ginagawa ni Vaughn na nagtutulak sa akin para makalimutan ko iyon. We did the things we haven't done before. He always came at my place every after his work, he even slept there sometimes. I'd say that, many things had changed from what we were. And I am hoping that it would last longer than I thought. It was five thirty in the afternoon that day, and I was walking on my way to his condo unit at BGC in Taguig. I was planning to surprise him, the reason why I didn'
Baca selengkapnya
CHAPTER 34
 Nagising ako kinaumagahan dahil sa pakiramdam na animo'y hinahalukay ang aking tiyan. Dali-dali akong tumayo at nagtungo sa lababo para dumuwal. Pakiramdam ko ay gusto kong sumuka ng sumuka ngunit wala namang lumalabas.  Hawak ko sa aking kanang kamay ang aking buhok na inaangat ko pataas habang nakahawak naman sa aking tiyan ang kaliwa. I was forcing myself continuously to release what's inside my tummy that made me want to vomit. Sa patuloy kong ginagawa iyon ay pakiramdam ko nanghihina ako. I couldn't stand straight while I was holding the sink. I felt like, I was draining my energy early in the morning because of it. Tumagal siguro ako ng halos sampung minuto sa ganoong sitwasyon bago ako nakaramdam ng kaginhawaan. Tumalikod ako at naglakad papunta sa may lamesa, when I was about to drag a chair, my vision suddenly went blurred. Pakiramdam ko ay umiikot naman ang aking paningin kaya agad akong tumigil kung saan ako nak
Baca selengkapnya
CHAPTER 35
 "Mama..." Napalingon ako nang marinig ko ang maliit na boses niyang iyon. Nang makita ko siyang nakanguso habang nakatanaw sa akin at kinukusot ang kanyang bilugang mga mata ay animo'y may mainit na mga kamay ang bumalot sa aking puso. Ang makita ko siya sa kahit na anong itsura at marinig ang maliit ngunit malambing niyang tinig ay siyang nagpapagaan sa aking pakiramdam. "Good morning, baby!" I said in a joyful voice. Naglakad siya patungo sa akin at agad na ipinalibot ang kanyang maliliit na mga braso sa aking hita. Agad akong tumigil sa ginagawa kong pag-aayos ng mga halaman sa aming bakuran at nagyuko bago ko siya inangat at binuhat. Nang karga-karga ko na siya ay sa leeg ko naman niya ipinalibot ang kanyang mga braso at agad akong binigyan ng halik sa aking pisngi. I smiled because of contentment and happiness. "Did you sleep well, baby? Hmm?" I asked her while sniffing her neck th
Baca selengkapnya
CHAPTER 36
Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko dahil sa aking nakita kanina. Alam kong nakatalikod siya mula sa gawi namin kaya malaki pa rin ang posibilidad na hindi niya ako nakita, kami, ngunit hindi ko pa rin mapigilan ang kabahan at matakot. He's here! I saw him awhile ago! Nasa iisang lugar na naman kami. Yakap-yakap ko ang aking anak habang patuloy ko pa rin na iniisip iyon. Ang lakas ng pagkabog ng aking dibdib ay gano'n pa rin. Kagaya kanina nang muli kong makita ang pamilyar na pigura niyang iyon, na sa sobrang lakas ay dinig na dinig ko ang pagkabog no'n na halos mabingi ako. Lumipas man ang mahigit apat na taon magmula nang huli ko siyang makita, ay hindi no'n mababago o maaalis sa akin ang pagkakakilanlan niya pagdating sa akin. Sapagkat kahit sa loob ng mahigit apat na taong iyon, ay araw-araw ko siyang nakikita. Hindi man bilang siya sa pisikal niyang katawan, ay ang bawat hugis at detalye naman ng kanyang mukha. Lalong-lalo na ang kan
Baca selengkapnya
CHAPTER 37
Nakatitig ako ngayon sa kanila. Kaya kita ko ang bawat galaw at reaksyon ni Vaughn sa harap ng anak ko. Na kahit ultimo ang galaw ng kanyang lalamunan habang titig na titig kay Myxelle ay kitang-kita ko. Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon ko ngayon. Ang makita silang dalawa ay siyang nagpapasaya sa akin ng higit sa sayang naramdaman ko noon. My daughter, Myxelle, is talking nonstop since Vaughn introduced her as her father. She's talking about her likes and loves. That even I am trying to stop her I just can't. She's not that bubbly if she's not comfortable with the person she's talking too. So I know that she feel light with Vaughn's presence. "You know what, daddy, sometimes, I heard mama crying in the middle of the night." Rinig kong sabi ng anak ko. He looked at me. "Why is that?"  Hindi ko alam kung sino ang tinatanong niya. Kung ako ba o si Myxelle, gayung ang kausap niya ay ang
Baca selengkapnya
CHAPTER 38
I don't know what to say because of what he said. I don't even know if he's asking or what. And what does he mean by that? That I should accept him not only as Myxelle's father? Does he want us to accept him with wide open arms? It's that it? Or maybe, he wants me to accept him? Huh. I shooked my head because of that thought. How in hell that he's going to say it, Rie? Not because he said he loves you means that he want you? I laughed without humor. Am I that foolish? Or am I that assuming?  "W-what do you mean?" Nagawa ko pa rin ang itanong iyon sa kanya sa kabila ng ideyang mayroon ako sa aking isipan. He cleared his throat before looking at me with soft eyes. "Baby, let's start a new..."  "Vaughn, paano ako papayag sa gusto mong mangyari kung wala akong panghahawakan? How am I going to trust you and your words when you're not giving me any assurance?" Mababa ang tinig na saad ko.
Baca selengkapnya
CHAPTER 39
Malalim akong bumuntong hininga habang hawak ko sa aking kaliwang kamay ang anak ko at nakatanaw sa labas ng bintana. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko mamaya sa oras na kaharap ko na muli sila. Kung ano ang kanilang sasabihin sa ginawa kong iyon. I squeezed Myxelle's hand softly. "Are you ready, baby?" I asked my daughter. Nakakunot ang kanyang noo habang nakatitig sa labas ng bintana. "Who lives there, mama?" Seryosong tanong niya. I looked at Vaughn who's now looking at us too from the driver seat. "It's my parents house, princess." Sagot niya sa naging tanong ni Myxelle. She pouted her lips while scratching her nose. "Do you live there, daddy?" She asked again. I heard Vaughn's laughed because of it. "My princess is curious, isn't she?" Balik na tanong niya sa anak ko. "Such a big house, daddy." "Hmm..."  
Baca selengkapnya
Sebelumnya
12345
DMCA.com Protection Status