All Chapters of Her Twisted Life : Chapter 21 - Chapter 30

ASH's POV This day was so stressful. I don't even know what to think. Nakakabigla. Nakakagulat. Ang sakit sa ulo.  Matapos kong maihatid si Rain ay agad akong nag maneho pauwi ng bahay.  Sa totoo lang ay ang sakit talaga ng katawan ko. Yes. Nakikipag-away at nakipagsuntukan rin naman ako but not to the extent. Hindi ko nga alam kung paanong napatumba ko 'yung apat na goons na kaharap ko kanina kahit hindi naman ako sanay sa rambulan.  And damn it! Hindi ko maipaliwanag ang kaba ko ng makita kong sinipa ng isa sa mga goons na 'yon si Rain. Bigla akong nakanaramdam ng galit and I badly want to wreck that thugs neck and throw them all in hell.  

ASH's POV  "Good evening ladies and gentlemen, let's all welcome the birthday celebrant — Mr. Matteo Wendelin."  Napuno ng palakpakan ang loob ng cabin as Mr. Wendelin started to walk towards the mini stage they set up for this event. He walks elegantly but with authority. He's smiling the whole time he's walking. What a good man, I guess?  "Thank you everyone." Nakangiting sambit nito matapos ang palakpakan. "Masaya ako na inyong pinaunlakan ang aking imbitasyon para sa special na araw na ito sa akin. At higit sa lahat, masaya akong naririto ang aking mahal na pamangkin, Lorraine."  He pointed his hand in his front. The crowd applauded as the lady he pointed to, stood and walked towards th

Lorraine's POV   "Lorraine, it's time to wake up, my baby."  That voice, that familiar voice.That's the same thing my Mom tells me when she's about to wake me up.    How I missed her voice.    "Lorraine, anak. Gising na."    I slowly open my eyes. If I'm dreaming, please don't wake me up. My Mom is right in front of me, smiling.    "Good morning, Lorraine Serenity." she sweetly said. Mabilis akong bumangon at niyakap siya.    "Mom! Is it really you? Ikaw ba talaga ang Mommy ko?" umiiyak na tanong ko habang yakap-yakap siya

LORRAINE'S POV (Rain)  Hinayaan lang namin dalawa ni Ash na mamayani ang tunog ng pilantik ng mga kahoy na tinutupok ng apoy. Pareho lang kaming nakatingin sa dagat at pinapanood ang paunti-unti ng pagsikat ng haring araw. Matapos ko siyang yakapin kanina ay naupo lang kaming dalawa dito sa harap ng apoy at wala na kaming imikan. Siguro sobrang awkward non for him dahil ang alam niya naman ay hindi kami magkakilala. Hindi na rin ako masyadong nilalamig dahil pinasuot niya sa akin 'yung tuxedo niya. It doesn't smell like his usual scent, dahil amoy pawis na ito. But it doesn't smell bad either. Mula sa dagat ay ibinaling ko ang tingin ko kay Ash na naka unat ang mga paa habang nasa likod niya naman nakatukod ang dalawang kamay niya.&nb

LORRAINE'S POV (Rain)    I have never been nervous in my whole life like this before. Pakiramdam ko ay ito na yata ang pinaka matagal na segundo sa buong buhay ko.    I can't turn away my gaze to Ash while he's intently looking at me. Parang any moment ay hihimatayin ako sa sasabihin niya. Hihimatayin ako sa mga nakakailang niyang titig!    Come one! Turn your gaze away, dude!   Did he really recognize me as Rain? Oh no! This can't be.    "You look exactly my girlfriend," sambit niya na ikinagulat ko. What the hell? "You look exactly like Rain," dagdag pa niya na mas kinagulat ko at ikinalaki ng mga mata ko. Siguro kung may ilal