RAIN CRISTOBAL, she's a woman with a twisted life who will meet ALEXANDER STORM HARRISON that will devised her as his Fake Girlfriend. What will happen to their so-called affectation? Will it end with a common ending where they will both fall in love with each other and live happily ever after? Or, will their relationship end as just employee and employer bond with the contract they'd signed? Rain survived a hit and run accident, a car accident, and even survived on an Island alone for one day. She even had a painful past that tore her heart into pieces. But can she be able to survive from a heartbreak caused by love-I mean affectionate love they started?
Lihat lebih banyakASH's POV
I covered my face with a pillow out of annoyance because someone kept knocking on the door.
"Sir, ready na po ang breakfast ninyo. Pinapatawag na rin po kayo ng Lolo n'yo para sumabay sa kanya sa agahan." Dinig kong sigaw ng maid mula sa pinto.
Hindi ko naman hawak ang mga plato at kaldero para kailanganin pa akong isabay kumain ng agahan.
"Tell him I want to sleep more!" I shouted back.
"Eh sir, sabi po n'ya wag daw po ako bababa ng hindi nasisigurong bababa na po kayo."
Inis kong hinagis ang unan atsaka sinabunutan ang sarili. Aish! Linggo na linggo pero hindi ko man lang ma-enjoy ang tulog ko. Nakakabadtrip naman!
"Just give me a minute." Walang ganang sigaw ko. Kinapa ko ang cellphone sa gilid ko at tiningnan ang oras.
Damn it. Masyado pang maaga para bumabango. 7 o'clock palang nga.
"Sir, bababa na po ba kayo?" Dinig kong sigaw ulit ng maid mula sa pinto. Hindi pa rin pala umaalis ang isang ito?
"Can you just give me a minute and get lost?" Inis na singhal ko. Ayoko sa lahat ay ginigising ako ng sobrang aga lalo pa at weekends tapos ay wala naman pasok. Talagang masisigawan ko ang sino man gumising sa akin ng ganitong oras.
But because Lolo is here I don't have any choice but to follow him. Mas gagalitan pa ako dahil naninigaw ako ng mga katulong.
I get my ass up from bed and head my way to the bathroom and take a quick bath, pagkatapos ay kunot-noo akong bumaba at naabutan si Lolo na nasa dining area na at nagbabasa ng dyaryo.
"Good morning my dearest grandson, it is too early to lour." Bati nito sa akin atsaka ibinaba ang dyaryong binabasa n'ya at humigop ng kape.
"And it is too early to wake up this Sunday morning either." Walang ganang sagot ko at saka naupo sa upuan sa tabi n'ya.
Masama ako nitong tiningnan. "Is that how you great your Lolo, Alexander?" Tanong n'ya ng marinig ang sagot ko.
I just shrugged at hindi ko na lang siya pinansin. Nagsimula na lang rin ako na kumain kahit na wala naman akong gana. Ayaw na ayaw ni Lolong naghahanda s'ya ng pagkain tapos ay hindi mo papansinin o kakainin.
Kakauwi lang niya from the States last Friday and he's staying here - for how long? I don't know, I didn't bother to ask anyway. Umuuwi lang sya dito kapag gusto n'ya at dito s'ya sa bahay ko tumutuloy kapag nandito siya sa Pilipinas.
Hindi naman sa ayaw kong nandito s'ya pero kapag nandito s'ya ay wala akong magawa kundi sundin ang mga ipinapagawa n'ya.
"I want you to do me a favor apo." Lolo asked. This is what I'm saying. Diyan nagsisimula lagi 'yan, hihingi siya ng pabor pagkatapos kapag hindi ako papayag ay magagalit sa akin at kung minsan ibablackmail pa ako.
Binitawan ko muna ang kubyertos na hawak ko bago tumingin sa kanya.
"What is it?" walang gana na sagot ko.
Tumikhim muna siya bago magsalita.
"You know, time is running."
"So?" I answered.
"I'll get straight to the point. I want you to date Denice Lavega, Alexander. I want you two to get to know each other."
What the Heck? "No way, why would I do that?" Inis na tanong ko.
"Because I said so," kalmado ang sagot ni Lolo habang nakatingin lang sakin. Habang ako naman ay malamang hindi na maipinta ang mukha habang nakatingin rin sa kanya.
Okay, I give up on this staring contest. Masyadong nakakaintindimate ang mga tingin ni Lolo.
"I don't know what's with you, Lolo. I'm sorry I can do your favor. I will never do that especially to that girl." Malumanay na sagot ko habang nakaturo pa sa labas.
Si Denice Lavega, ay ang tinatawag nilang Queen Bee ng school, she's a certified gecko flirt. Tssk! Kung maka kapit sa akin sa school ay daig pa girlfriend ko. Kung hindi lang family friend ang family nila ay matagal ko na s'yang pinalayas sa school. Magagawaan ko naman ng paraan iyon dahil isa ang family ko sa stockholder ng school kaya't madali ko lang magagawa 'yon kung gugustuhin ko.
"Then I guess, I have no other choice but to arrange your marriage with another lady."
"Are you out of your mind, Lolo?" Wala sa sariling sigaw ko dahil sa pagkabigla.
Hindi makapaniwala na napatitig ako kay Lolo, what the hell he was thinking??? First he wants me to date Denice, pero dahil di ako pumayag ipapakasal ako sa iba? Just wtf?
"Hey! Don't raise your voice at me, you rude dumbass!" singhal ni Lolo sa tono ng pagbabanta.
Inis na napatayo ako at tinalikuran s'ya para lumabas. I can't take this any longer at this early!! Masisira lang ang mood ko magdamag. Wala nga sa isip ko ang pag-aasawa tapos ipapakasal na ako kaagad. Hindi naman tama iyon. Mas gugustuhin ko pang tumandang binata kaysa mapangasawa ang babaeng hindi ko naman mahal.
Malapit na akong makalabas ng kusina ng magsalita s'ya kaya't napahinto ako.
"You have three choices, apo." Muli akong lumingon kay Lolo dahil sa sinabi niya. "Date Denice and get to know her, or let me just arrange a marriage between you and other daughter of my amigo that will meet your standards or," pambibitin ni Lolo atsaka ngumisi sa'kin, "You will lose everything you have; money, house, car , everything." madiing saad niya na tumingin pa ng diretso sa mga mata ko.
What the hell again? This old man is blackmailing me. Gawain na gawain talaga ni Lolo ang mangblackmail at ako palagi ang biktima niya. Palibhasa, alam niyang hindi ko siya kayang tanggihan kapag inilabas na niya ang mga baraha niya laban sa'kin. Alam ko rin kasing kapag sinabi ni Lolo ay gagawin niya.
"You're kiddin', Lolo, right?" nakangiting tanong ko, umaasang isang prank lang 'to habang nakatingin sa kanya dahil napipikon na ako. Trust me, gusto ko ng sigawan ang matandang ito.
"I'm not," he sighed. "I'm not getting any younger, Alexander. Gusto ko bago man lang ako mawala sa mundong 'to makilala ko man lang ang mapapangasawa mo, apo ko."
Seriously? Sabihin niyo nga sa akin. Nagda-drugs ba itong Lolo ko?
"Lolo, I'm just 18. Kaka Graduate ko pa lang ng high school at hindi pa ko graduate ng college. Wala pa sa isip ko ang mag settle down at this early. Isa pa napaka bata n'yo pa." nagpipigil ang inis na sagot ko.
"I know, I'm just being ready and all. That is why I am giving you three choices to be fair. All you have to do is to choose wisely." nakangiting saad nito na para bang walang masama sa sinasabi at hinihingi niya.
Damn it!
Bakit ba ganito ang Lolo ko? Ano bang nakita o nakain nito sa States at pag uwi dito ay ganito na, pag-aasawa ko na ang gusto. And what? Three choices to be fair? Is that what he called fair? Just kill me now.
I need to think something para naman may maidahilan pa ako sa kanya.
Napahawak ako sa noo ko at nagpalakad lakad sa harap ni Lolo. I don't want to date that bitch. I don't want to get married yet. Last and foremost, how can I survive if he's going to take away all the things I have from me?
What should I do? All the choices are not in my favor. Damn!
Think Ash, think! I heaved a sigh and showed Lolo my serious face.
"I think I don't have any choice but to tell you this." Sagot ko. Diretsong tumitig kay lolo na nakatingin rin sakin.
"What is it?"
"I can't date Denice because..."
Damn this. Think Ash, think!
"Because?" kunot noong tanong ni Lolo dahil sa hindi ko matuloy ang sasabihin ko.
Damn it again!
"Because... I already have s-special someone in my life?"
Shit! Bakit ba patanong ang tono ko? Stupid!
"You have your what?" kunot noo ng tanong ni Lolo.
"Lolo, may girlfriend na ako. I don't want to date Denice kasi may girlfriend na ako and I don't want to get married with any other girls because I only want her to be my wife." paliwanag ko.
"Is that true? Then why didn't you bother to introduce her to me??"
Bakit ba ayaw mo na lang maniwala, Lolo?
"Yes, that's true! The reason why I can't introduce her to you or to any member of the family because she's not yet ready. Ayokong i-pressure s'ya na gawin ang mga bagay na hindi pa niya gusto. And now, If you'll excuse me I'm going now. I have a lot of things to do." Pagtatapos ko sa usapan atsaka tumalikod na. Iling-iling na nag-umpisa na ulit na maglakad. Baka kasi kapag hindi pa ako umalis mamaya ay magtanong pa sya at hindi ko na alam ang isasagot ko.
"Then I want to meet her."
Napahinto ako at napapikit. Bakit ba nagkaroon ako ng makulit na lolo? Hindi pa ba sapat na malaman niyang may girlfriend ako at kailangan pang ipakilala sa kanya?
How can I show her to him if all what I've said are all lies?
Yes, that was a lie. I don't have any girlfriend. I have no plans to have any commitments with anyone, not anymore.
Not now, not tomorrow and not too soon.
Sakit lang ng ulo ang pakikipagrelasyon.
Muli akong humarap kay lolo at pikit matang nagsalita. "Fine, one of these days I will introduce her to you." Pagtatapos ko sa usapan at tuluyan ng umalis.
Damn it. I'm fvcking doomed and I hate it!
Lorraine Serenity’s POV Nagising ako dahil sa sakit ng ulo ko pero nanatili akong nakapikit. Damn it! It feels like my head’s getting burst. Hindi ako pwede mag reklamo dahil unang una gusto kong magpakalasing. Argggh! This dang hangover. Dahan-dahan kong minulat ang mata ko habang ina-adjust ito sa liwanag ng paligid. Unang bumungad sa akin ang puting kisame. Obviously, I’m in the hospital and not in heaven. I can still clearly remember Ash rushing to me yesterday doon sa escape place niya and for sure siya rin ang nagdala sa akin dito sa hospital. Masamang damo nga ako, hindi ba? Edi hindi ako madaling mamamatay. But I wouldn’t mind though, specially now na alam ko na ang totoo sa pagkawala ng mga magulang ko and now that Uncle Matt is in jail at gumugulong na ang kaso sa kanya. I can literally rest in peace. At least doon kasama ko na ang parents ko. No pain, no sadness, no betrayal. I sighed. Tumingin ako sa gilid ko at nakitang natutulog si Ash sa sofa. Sa tabi niya nakaup
Lorraine Serenity’s POV “Seeing your face always reminds me of your Dad, and seeing you in pain brings joy in my heart. Hindi mo ako basta-basta mapapatumba, Lorraine.” “Seeing your face always reminds me of your Dad, and seeing you in pain brings joy in my heart. Hindi mo ako basta-basta mapapatumba, Lorraine.” “Seeing your face always reminds me of your Dad, and seeing you in pain brings joy in my heart. Hindi mo ako basta-basta mapapatumba, Lorraine.” Paulit-ulit na rumirihistro sa utak ko ang mga huling sinabi sa akin ni Uncle Matteo. Hindi ko na nga mabilang sa daliri ko kung ilang beses ko na ba ‘yang naririnig sa tenga at isip ko. Mabilis kong ininom ang natitirang laman ng bote ng beer na hawak ko. Simula kagabi hanggang kaninang paggising ko ito na ang naging karamay ko. Pero mukhang kahit ito ay hindi tumatalab sa akin dahil hindi pa rin mawala sa isip ko ang mga sinabi ni Uncle. Hanggang ngayon hindi pa rin ma absorb-absorb ng utak ko lahat ng mga nalaman ko. Dad’s n
Alexander Storm Harrison’s POV “We tend to do things and say words we don’t mean when we’re hurt or mad, dude. May mga pagkakataon na gustuhin man natin pairalin ang isip at gawin ang tama, nadadala tayo sa bugso ng damdamin natin.” “Tama si Axel, Ash. Alam namin na di mo sinasadyang mag-react ng ganon nong gabing ‘yon dahil nabigla ka lang sa mga nangyari. At alam rin namin na siguradong hindi rin sinasadya ni Rain na masaktan ka at makapag-bitiw ng mga salitang makakapanakit sa ’yo.” Tumango-tango si Axel bilang pagsang-ayon sa sinabi ni Blade.Nandito silang dalawa sa bahay. Nakikibalita rin kay Rain. Alam ko naman na kahit wala pa silang masyadong pinagsamahan ni Rain, nag-aalala rin sila sa kanya. Napag usapan na rin namin ang tungkol sa inasta ko noong gabing iyon. “But what do you plan to do now, Dude?” tanong ni Blade. “Masyadong mabigat ang pinagdadaanan ngayon ni Rain kaya hindi natin siya masisisi kung talagang wala siyang kausapin sa mga taong nasa paligid niya.” He a
Alexander Storm Harrison’s POV “You should not be drinking, apo. Dapat ay nagpapahinga ka na,” Lolo said. Pinanood ko lang siyang maglakad at pumasok ng kusina. He then sat beside me. “I want to be alone, Lo,” mahinahon na sambit ko. Sa halip na sagutin ako ay kinuha nito ang isang lata na di pa nabubuksan na beer at ininom ito. Gusto ko sana siyang pigilan dahil baka makasama ito sa kanya but knowing him, he would not listen kaya hinayaan ko na lang siya. Minutes had passed pero walang kumikibo sa aming dalawa ni Lolo. We’re just silently drinking the beer we’re holding. Hindi ko rin alam ang sasabihin ko sa kanya. Lolo’s not stupid kaya malamang base sa mga nasaksihan niya kanina alam na niya ang panloloko na ginawa ko sa kanya. That Rain or Lorraine and I were not in a relationship and all was an act. Pero nahulog ako sa sarili kong bitag. That fake relationship I started with Rain eventually led to falling in love with her. I don’t know if that’s a good thing or not.
Lorraine Serenity’s POV"Hindi ko alam na ganito mo ko kabilis dadalawin, pamangkin ko." Iyan ang naging bungad sa akin ni Uncle Matteo matapos kong pumasok sa interrogation room. Kalmado lang siyang nakaupo at nakapang-dekwatro. Para bang wala siya sa presinto. Hindi alintana ang lugar na kinalalagyan niya ngayon. Parang...parang wala lang sa kanya ang lahat. Hindi ko siya sinagot. Naupo ako sa harap niya, hinagis ko sa tapat niya ang envelope na naglalaman ng mga nakuha naming ebidensya at walang emosyon siyang tinitigan. Tiningnan niya ang envelope ng ilang segundo bago niya ito kinuha. Inisa-isa niya ang laman ng mga ito at tiningnan. Habang ako naman ay pinagmamasdan lang siya. Naglalaman ang envelope na ‘yon ng mga papeles na nagpapatunay na matagal na niyang ninanakawan ang kompanya. Mga litrato niya na lihim kinakausap ang taong inutusan niya para patayin ang mga magulang ko at pagtangkaan ang buhay ko. Saan gal
Alexander Storm Harrison's POV Now that I learned the truth, hindi ko alam kung anong dapat kong isipin. Gusto kong malaman ang totoong pagkatao ni Rain, pero ngayong nalaman ko na…hindi ko alam ang dapat kong maramdaman. Nagmamahal lang naman ako, pero bakit kailangan kong maipit sa laban ng puso at isip ko? Nakatayo ngayon sa harap ko si Rain, nasa tabi niya nakaalalay si Liam Felix. Dapat ko na bang pag-aralang tawagin siyang Lorraine ngayon dahil iyon naman pala ang totoong pangalan niya? Wala naman pala talagang Rain Cristobal na nageexist sa mundong ito. Nakakagago lang. Nandito pa rin kami sa venue ng supposed to be a grand celebration ng kompanya ng mga Wendelin, but it turned out to be a grand day of revelations. "So, this is the secret you've been hiding from me all along?" I smirked. "Congratulations, you were a great secret keeper." “Pre, hindi ito ang tamang oras para diyan.” Masama ang tingin na ibinaling ko kay Liam dahil sa sinabi niya. “This is betwe
Komen