I re-focus on the sweet beauty in front of me. "Hi!", I greet her back, and immediately realize how rough my voice sounds, and I know exactly why. However, the next moment she smiles 'knowingly' at me - a somber smile that clearly says that she thinks that my voice is rough out of the fake throat-clearing stuff.Oh, really? How I wish it would have been true... But I have already realized one thing, if I have to have at least a short chat with her, I will have to be as normal and amicable as possible.I smile back at her, sheepishly, almost as if she has caught it all right. For the first time in years, I don't know what expression my face is wearing; or my eyes, for that matter. My whole heart and soul, whose existence I am feeling after quite a while, are literally screaming at me to be as honest with her as possible.Maybe, that will open a road full of new possibilities - you never know when destiny actually hits you.I just decide to listen to my true self for this once, and be a

Hindi ako nag-aalala sa iyo, nag-aalala lang ako sa grades st reputation mo! Promise!Gusto lang nila akong ipahiya sa iyo!""Th----------" For the third time ay pinutol ko ulit yung pagsasalita niya."Seryoso nga eh! hindi ako nag-aalala sa iyo at hindi totoong nabuhayan ako ng sabihin ni Kyle na papasok ka daw sa hapo-------" Hindi ko natuloy yung sasabihin ko dahil tinamaan na ako ng realidad. I'm spilling my own tea! What the!Ang tanga ko naman! Napatingin ako kay Ashton nakasmirk na."And?" nakangiting tanong niya. Mukhang nang-aasar ng konti yung tingin niya. Dang it!Hindi ko na alam ang sasabihin ko. My gosh!Nakakahiya!Sobra."Actually, Troy and Kyle just told me na magkagroup tayong apat sa isang math project. Am I right?"he said teasingly at nakasmirk pa ang loko. And what?!Did I just cut him off and spill everything dahil sa kapraningan ko?! Waaahhh!Gusto kong lamunin ng lupa ngayon."I guess, I am. But, I think yung sinabi mo dapat yung sasabihin nila sa akin bago kita sunda

"Kilala namin Ang tatlong Yan at alam kong mababait sila at Hindi sila gagawa ng ikakapahamak mo."naka ngiting wika ni, Lea rito naka hinga Ako ng maluwag sa narinig"Kayo ng bahala Kay, Sera."bilin nito bago muling bumalik sa mga kasamahan nito"Infairness kahit hindi kayo masyadong close nag aalala padin kayo sa isa't isa.""Ilang lang naman kami sa isa't isa dahil kaming dalawa ang nangunguna sa klase.""Sabagay lagi namang hindi nagiging close ang top 1 at 2 sa klase eh."iiling iling na saad ni, Lea"Okay na sakin yung civil kami sa isat isa."kibit balikat na turan ko saka tumingin sa labas ng binta pinapanood ang mangilan ngilang napapadaan na studyante sa tapat nang classroom namin... Tahimik ang hallway papuntang library may inutos kasi sakin si, Ma'am na kailangan kuning libro sa Library kaya heto Ako ngayon nag iisang nag lalakad papunta duon...at kapangyarihan.May kulay itim na mahabang buhok na nakapusod lang din. May ilang hibla ng kaniyang buhok na abot naman hanggang i

Kaya naman pala kinababaliwan ng Supreme Aces yun.Dahil nga sa sinabi ni Jeffrey ay mukhang mabait at maganda nga si Luna.Basta wala na akong pakialam sa kanila.Ang kailangan ko lang ay umiwas muna sa gulo at gumawa ng paraan para makabalik sa sarili kong katawan.The bell rang.Medyo napahaba kami ang kwentuhan namin ni Jeffrey.Buti na lang ay tapos na ring kumain."Let's go.Ikwento mo na lang ulit sa akin ang ibang detalye sa susunod na araw.""Okay bro.Madami pa akong ikwekwento sayo.Haha" Bumalik na kami ng dalawa sa room namin.Salamat na lang at wala pa ang professor.Napaka-ingay nila parang mga nakawala sa hawla.We waited for some minutes and then the professor came.Katulad ng ginawa ng ibang professor ay nagpakilala din ito sa akin.They all know what happen to me.Pagkatapos ng klase ay nagsiuwian na din ang mga estudyante.I call my driver pero sabi nito ay nasiraan daw kaya nagpapaayos pa ito."Bro,di ka pa ba uuwi?"Tanong sakin ni Jeffrey."Nope.Iintayin ko pa yung sundo nasi

"Kaya nga, eh. Si Sir lang talaga siguro yung mali"Napailing-iling na lang ako nang marinig ang usapan ng dalawang bugok sa likod namin ni Larren. Rinig na rinig ko pa ang mga buntong-hininga nila at talagang ramdam ko ang pagtataka't pag-iisip nila kung bakit sila napalabas ni Sir. Saan kaya nila naitago ang mga utak nila at hanggang ngayon ay parang hindi nila mahanap?Heto't magkakasabay naming binabagtas ang daan patungo sa kanya-kanya naming pupuntahan. Pinayagan na rin kasi kaming dalawa ni Larren na lumabas ni Sir sa subject nya na hanggang before lunch dahil sa nasagot namin ng tama ang mga advance topic namin for this day. Bale parang binigyan nya na rin kami ng 1-hour vacant time para gawin ang gusto naming gawin sa buong university.Si Mark at Paulo naman ay pinadiretso na sa gymnasium para ubusin ang isang oras nila sa paglilinis bago maglunch. Kaya nga parang mga pinagbagsakan ng langit at lupa ang dalawa dahil sa hindi nila maipintang mga mukha. Kung hindi ba naman kasi