"Kilala namin Ang tatlong Yan at alam kong mababait sila at Hindi sila gagawa ng ikakapahamak mo."naka ngiting wika ni, Lea rito naka hinga Ako ng maluwag sa narinig"Kayo ng bahala Kay, Sera."bilin nito bago muling bumalik sa mga kasamahan nito"Infairness kahit hindi kayo masyadong close nag aalala padin kayo sa isa't isa.""Ilang lang naman kami sa isa't isa dahil kaming dalawa ang nangunguna sa klase.""Sabagay lagi namang hindi nagiging close ang top 1 at 2 sa klase eh."iiling iling na saad ni, Lea"Okay na sakin yung civil kami sa isat isa."kibit balikat na turan ko saka tumingin sa labas ng binta pinapanood ang mangilan ngilang napapadaan na studyante sa tapat nang classroom namin... Tahimik ang hallway papuntang library may inutos kasi sakin si, Ma'am na kailangan kuning libro sa Library kaya heto Ako ngayon nag iisang nag lalakad papunta duon...at kapangyarihan.May kulay itim na mahabang buhok na nakapusod lang din. May ilang hibla ng kaniyang buhok na abot naman hanggang i
"By the way, Sidney, kumusta naman kayo ni Luth? Kailan kayo ikakasal?" Tita Alli asked Tita Sidney and the lady seemed taken a back by it."H-Hindi pa namin 'yan napag-uusapan." Iwas tinging sagot ni Tita Sidney."By the way, Tito Mark. Did you know that your daughter was fuming mad earlier? She even kicked the innocent robot!" My eyes widened in what I just heard. I immediately threw a sharp gazes at her.What the-why she said that?!Nakabibinging katahimikan ang bumalot sa kapaligiran. Nasa akin na rin ang tingin nilang lahat."Why?" Mom asked me and I was about to answer but Thana, freaking speak again."You won't believe me, Tita! She's so nonsense! The reason is she got defeated in a mini game! Then she went really mad," Thana answered the question."And why did you get mad?" Mom asked me Should I be more worried about Ella than Daphne?Matt looked "Let's begin from the very beginning of my life.I was born in 1981 - that gives you the exact figures of my age - 33 years present
Kaya naman pala kinababaliwan ng Supreme Aces yun.Dahil nga sa sinabi ni Jeffrey ay mukhang mabait at maganda nga si Luna.Basta wala na akong pakialam sa kanila.Ang kailangan ko lang ay umiwas muna sa gulo at gumawa ng paraan para makabalik sa sarili kong katawan.The bell rang.Medyo napahaba kami ang kwentuhan namin ni Jeffrey.Buti na lang ay tapos na ring kumain."Let's go.Ikwento mo na lang ulit sa akin ang ibang detalye sa susunod na araw.""Okay bro.Madami pa akong ikwekwento sayo.Haha" Bumalik na kami ng dalawa sa room namin.Salamat na lang at wala pa ang professor.Napaka-ingay nila parang mga nakawala sa hawla.We waited for some minutes and then the professor came.Katulad ng ginawa ng ibang professor ay nagpakilala din ito sa akin.They all know what happen to me.Pagkatapos ng klase ay nagsiuwian na din ang mga estudyante.I call my driver pero sabi nito ay nasiraan daw kaya nagpapaayos pa ito."Bro,di ka pa ba uuwi?"Tanong sakin ni Jeffrey."Nope.Iintayin ko pa yung sundo nasi
"Alam ko ang bagay nayan, Officer Ruk." Sagot ko din naman rito. Pinagmasdan mula rito ang mga sundalong nag-aayos ng mga gamit na dadalhin namin sa digmaan sa Fion kingdom."Pero itutuloy mopa rin naman. Kahit na masyado itong delikado." Nalingon ko uli siya nang sabihin niya yun."Magmula ng naging kasapi ka sa Knight Forces ng Vendrisal, wala pa rin talaga akong tiwala sayo. Kahit hanggang ngayon." Seryosong saad ko rito at hindi naman siya umimik. "Marami na tayong digmaang naipanalo ng magkasama. Magmula no'ng nawala ang pinakamagaling na estudyante ko, sumiklab ang digmaang ito. Marami kang pagkakataon para traydurin kami. Pero hindi mo yun ginawa. Nagtataka pa rin ako kung bakit.""Commander." Saad niya at ako naman ngayon ang tumahimik. "Kung nami miss mo si Jeshin, 'wag mo naman sanang ibunton sakin ang galit mo. Nagda drama kana naman kasi." Nagpipigil ng tawang sabi nito.Nabigla ako sa sinabi niya't sarkastiko itong tinawanan. "Umalis kana nga. Ikaw ang magbabantay sa kamp
"Kaya nga, eh. Si Sir lang talaga siguro yung mali"Napailing-iling na lang ako nang marinig ang usapan ng dalawang bugok sa likod namin ni Larren. Rinig na rinig ko pa ang mga buntong-hininga nila at talagang ramdam ko ang pagtataka't pag-iisip nila kung bakit sila napalabas ni Sir. Saan kaya nila naitago ang mga utak nila at hanggang ngayon ay parang hindi nila mahanap?Heto't magkakasabay naming binabagtas ang daan patungo sa kanya-kanya naming pupuntahan. Pinayagan na rin kasi kaming dalawa ni Larren na lumabas ni Sir sa subject nya na hanggang before lunch dahil sa nasagot namin ng tama ang mga advance topic namin for this day. Bale parang binigyan nya na rin kami ng 1-hour vacant time para gawin ang gusto naming gawin sa buong university.Si Mark at Paulo naman ay pinadiretso na sa gymnasium para ubusin ang isang oras nila sa paglilinis bago maglunch. Kaya nga parang mga pinagbagsakan ng langit at lupa ang dalawa dahil sa hindi nila maipintang mga mukha. Kung hindi ba naman kasi
"What's wrong?" Jay asked. He's probably mad now, right? What I did was really questionable. Bakit ko nga ba ginawa 'yon?"S-Sorry.." Nahihiya kong sagot. I can't even look at him straight in the eyes."Oh, Yerim. Do you need anything? Shift mo na, 'di ba?" The store manager suddenly appeared behind us. Napansin kong napayuko si Jay. Maybe he's embarrassed. I don't know.."O-Okay po. Papunta na rin po ako sa counter. Nakalimutan ko lang 'yong vest ko." Sagot ko, tinutukoy ang nagsisilbing uniform ko dito as part-timer.Our store manager excused himself after that. Buti na lang talaga at mabait siya sa akin."Uh.. sorry for the inconvenience. I have to go now. Shift ko na kasi.." Paliwanag ko kay Jay. "Your friends are waiting, too. You can go back now." Sabi ko pa.He stared at me for a while. Kita ko sa mukha niya na parang ang dami niyang gustong itanong. Well, I want to explain myself, too. But since magiging abala na nga ako ay hindi ko na magawa."At least.. let me know what happ
"And I just want to eat please can you do me a favor just this once?"The wait seems like forever, I didn't take my eyes off him and stared like a lost puppy."Follow me in the kitchen" He sighed then started walking.This is UNBELIEVABLE. Ellise calm your fucking self down and follow him. I reminded myself.And so I did with the confuse look of other employees, I grab my purse like speed and followed him immediately.I followed silently and after a good seconds we reach the part where I think the cooking happens and where staff and chefs usually works.It's extremely humongous and unbelievably clean.Wow the staff works really fast ha.Before we enter the kitchen completely,Adian spoke."Thank you for all of your hardworks today, I'll take it from here you can go home and take a rest."He was referring to the staffs which the staff replied with thank yous and nod then claps.He again gave me look, which I understood instantly, he wants me too enter the kitchen."Please wash your face
Agad na napa-hinto ako sa pag-lalakad nung nakita ko si Thirdy sa labas ng classroom namin nung umagang yun. May ilang estudyante ding naka-umpok sa paligid. Halatang nakiki-usyoso since may hawak siyang bouquet of red roses. Mas lalo akong nag-taka nung nakita ko kung sino yung kausap niya....Allie?...Naka-ngiti si Thirdy kay Allie, habang naka-pamewang lang si pandak sa kanya. Naka-talikod si pandak sa gawi ko kaya naman hindi ko makita yung mukha nito....What the hell is happening?...Unti-unti akong lumapit sa kanila, enough para marinig ko yung pinag-uusapan nilang dalawa."Hindi ako mahilig sa flowers e. Sana binili mo nalang ako ng skin sa Mobile Legends, o kaya binili mo nalang ako ng CD ng Play Station." sabi ni Allie sa kanya.Nakita ko namang natawa si Thirdy dahil dun. "Ha? Ano bang pinag-sasabi mo? Hindi naman para sayo tong bulaklak e! Nasaan ba si Ellen?""Ah, ganun ba? E bakit ba kasi ako kinakausap mo?" parang wala lang na sabi nito.Nag-angat ng paningin si Th