บททั้งหมดของ Pighati Dulot ng Kanyang Pagibig: บทที่ 1181 - บทที่ 1190

Si Kingston ay magalang na sumagot, "Mrs. Ford, tanghali po ako nagising kaninang umaga. Para makatipid ng oras, nag-almusal na ako agad pagkagising at sumakit ang lalamunan ko."Nag-aalala, sinabi agad ni Sabrina, "Assistant Yates, dapat ka nang pumunta sa ospital, kung ganon. Hindi ka dapat magmaneho, hayaan mong magmaneho si Sebastian, dapat magmadali ka na at pumunta-"Pinatigil siya ni Sebastian sa pamamagitan ng paghila sa kanya sa yakap nito, at hindi na siya nakapagpatuloy.Ang kotse ay papunta na sa opisina ni Sabrina at tumigil na ito sa labas ng gusali. Nakita nila si Ryan at Marcus na pinaparada ang kotse nila at papasok na ng gusali, nang tumigil ang kanilang kotse.Matagal na din simula nung huling pumunta si Marcus sa opisina, pero dahil may sakit ang lolo niya, kinailangan niyang manatili sa tabi nito sa ospital nang matagal. Matagal nang kasabihan sa pamilya Shaw na dapat maging masunurin at magalang sila sa mga magulang, kaya naman iniwan niya ang lahat ng problem

Hindi mapigilan ni Sabrina ang magtaka. "Director Shaw, anong..."Si Marcus ay ngumiti nang panatag kay Sabrina. "Wag kang mag-alala, Sabrina. Ang ipapakita ko sayo ngayon ay siguradong magpapagaan ng loob mo."Magpapagaan ito ng loob niya? Nahanap na ba nila si Jane? O siguro ang kapatid niyang si Zayn ay bumalik na? Nang may pusong puno ng pag-asa, si Sabrina ay umiwas na sa pagtatanong at hinayaan nang magmaneho si Marcus papunta sa destinasyon nila.Makalipas ang mga kalahating oras, ang kotse ay nakalabas na sa siyudad at pumasok na sa isang tahimik at malayong kalupaan. Nung si Sabrina ay lalo nang nagtaka, si Marcus ay lumiko na at hininto ang kotse. Tumingin siya sa labas ng bintana at nakita ang isang establisimento na may matataas na pader, at may nakalagay na "Inmate Medical Treatment Centre" sa labas nito. Nanigas siya at tumingin kay Marcus."Tama yan, nagdudusa na sila sa mga sintensya nila!""Hindi...pa siya patay?" tanong niya. Sa nakalipas na buwan, si Sabrina ay

"Daddy..." Si Selene ay nakakita ng pag-asa nang makita niya si Lincoln. Sumigaw siya sa gulat. "Daddy, kakalabas lang ni Lolo. Pwede ka bang magmakaawa sa kanya para sa kapakanan ko? Si Lolo ang lolo ni Sabrina at ikaw ang tatay ni Sabrina, pagkatapos ng lahat..."Bago pa matapos si Selene sa sinasabi niya, tinaas ni Lincoln ang kanyang binti at sinipa niya ito nang malakas. "Sinong tinatawag mong daddy mo? Ikaw bastardo ka!" Ang binti niya ay nakakadena, kaya hindi niya maitaas ang binti niya kahit gusto niyang sumipa, pero ang kadena ay muntik nang mabasag ang bungo ni Selene sa proseso. Pero, para bang ayaw din naman ni Lincoln na mamatay si Selene, kaya iniwasan nito ang diretsong pagtama sa ulo niya.Si Selene ay kumapit sa binti ni Lincoln at humagulgol, "Patayin mo nalang ako, Daddy!"Tinapakan nito ang kamay niya at inipit ito nang matindi. "Ikaw nakakadiring kalbong manloloko ka, manatili kang buhay at magdusa ka, ito ang pinakamagandang paraan para pagsisihan mo ang mga g

At kung paano niya pilit na inilabas si Sabrina kulungan, ginamit siya, at binuntis siya kalaunan at sinubukan siyang patayin sa tuwing magkakaroon siya ng pagkakataon. Ang buong proseso ay tulad ng ibang epekto ng gamot na iniinom ni Selene, isang bangungot. Walang disenteng tao ang gagawa ng tulad nun sa isang dalaga kahit na hindi talaga sila magkaano-ano. Pero bilang isang ama, sinaktan ni Lincoln ang sarili niyang anak na umabot sa ganun. Wala talaga siyang katulad! Si Lincoln ay humagulgol nang miserable sa likod niya at nagtangka siyang ibangga ang sarili niya sa pader, pero siya ay pinigilan ng dalawang bisor sa likod niya. Ang isa sa kanila ay nagsalita nang walang awa, "Mr. Lynn, wala kang karapatang mamatay dito. Pakiusap wag mo kaming bigyan ng kahit anong problema.""Hayaan niyo akong mamatay, hayaan niyo akong mamatay...!" Sumigaw siya, "Mapagsisisihan ko lang ang ginawa ko pag namatay ako.""Pasensya na, pero wala kang karapatang ipahayag ang sarili mong kamatayan.""

Pati sina Yvonne at Ruth, na nakatayo sa tabi nila ay gulat na gulat din. Pagkatapos magbayad ni Sebastian, tumingin siya kay Sabrina. “Mauna na kayo sa baba para makabili pa kayo ng regalo niyo para sa Mommy mo. Susunod nalang ako.”“Okay.” Tatalikod na sana si Sabrina nang bigla siyang natigilan noong nakita niya ang lalaking nakaupo sa furniture set na binili ni Sebastian. “Ikaw?!” Si Alex, na halatang stress na stress na ang itsura. “Um…ako ang may ideya na bilhan ang Mommy mo ng furniture set. Sa totoo nga lang, ako ang namili nito.”Hindi natuwa si Sabrina sa sagot ni Alex. “Bakit ka nandito? Bakit hindi mo hinahanap si Jane?” Hindi sumagot si Alex. Mula sa sa tabi ni Sabrina, biglang lumapit si Aino kay Alex at naiinis na sinabi. “Uncle Alex, kailangan mong mahanap si Aunt Jane sa loob ng sampung araw! Kapag hindi mo nagawa yun, hindi mo na ako pwedeng buhatin, halikan at pisilin ang pisngi ko ulit! Hmph!” Sa sobrang galit ni Aino, mangiyak-ngiyak na ang mga mata niya