บททั้งหมดของ Pighati Dulot ng Kanyang Pagibig: บทที่ 161 - บทที่ 170

Nang tumingala si Sabrina at nakita si Sebastian, pinilit niyang ngumiti. "Mr Ford, hindi ba ito ang plano mo nang pinapunta mo ako sa tirahan ng Ford?"Walang sinabi si Sebastian.Talagang walang pakialam sa babaeng iyon!Ninanais lamang niya na si Sabrina na pumunta sa tirahan ng Ford upang linisin ang mga bagay, hindi para sa kanya na mamatay dito!Mula noong pagpupulong kahapon, abala si Sebastian sa mga recording na kumalat sa buong internet. Ginugol niya ang buong gabi sa pagharap dito at nagawa lamang niyang tapusin ang pagtanggal ng video mula sa higit sa sampung libong mga mapagkukunan isang oras na ang nakakalipas!Tulad ng bawat solong mapagkukunan ay personal na naitala ni Sebastian, sigurado siya na walang mararating itong dulo.Nang matapos malutas ang isyu sa mga video clip, wala siyang oras upang uminom ng isang higop ng tubig bago kaagad magmaneho sa tirahan. Pagpasok niya sa loob, nakita niya si Sabrina na may hawak na isang punyal, na itinutok ito sa sarili.Hi

Nang masira niya ang kanyang telepono sa lupa tulad nito, naramdaman ni Sabrina na parang itinapon niya ito mismo sa mukha ng bawat miyembro ng mas mataas na klase sa South City, pinahiya silang lahat.Nakaupo at pinapanood ang pagsabog, ang mga marangal na pamilya ay nabalisa habang ang telepono ay tumama sa lupa.Ngumisi si Sabrina sa kanila. "Nabili ko na ang aking tiket para sa tren pabalik sa aking bayan na aalis sa susunod na arae. Sa loob lamang ng isa at kalahating araw, aalis ako sa South City. Ang lungsod na ito ay pag-aari ninyong lahat, at kapag umalis ako, wala na itong magiging pag-aalala ko! Hindi na ako babalik dito. Kung ang iyong mga anak na lalaki ay hinihimok ng ibang babae sa hinaharap, wala itong kinalaman sa akin. Ngayon, Old Master Ford, mangyaring sabihin sa akin, naipaliwanag ko bang mabuti ang lahat? "Ang matandang mukha ni Henry ay tila nagyeyelo sa paninigas.Orihinal na ginusto niya si Sabrina na humingi ng paumanhin sa lahat sa bulwagan, at mangako n

"Sabrina ..." Hindi alam ni Marcus kung paano magsisimula."Sabihin mo sa akin, Mr Shaw, malapit ba ako sa iyo? Kilala ba natin ang isa't isa?" Si Sabrina ay tumingin kay Marcus na nagpatawa. "Inaamin ko, nanghiram ako ng pera sa iyo minsan. Kung tingnan ito ngayon, malinaw na hindi ko dapat ginawa iyon. Humingi ako ng paumanhin sa iyo, kaya ano pa ang gusto mo?"Anong kailangan mo sa akin?!"Dahil lamang sa paghingi ko sa iyo ng pera nang isang beses, sa palagay mo ay maaari mo akong patuloy na manira, kahit na hindi mo ako binigyan ng kahit isang sentimo sa huli. Isang bagay na para sa iyo na pagmalupitan mo ako, ngunit nakuha mo pa ang iyong kapatid na babae na pahiyain ako at sinama pa ang iyong lolo. Marcus, nasaktan ko ba ang iyong mga ninuno o ano ?! "Pakiusap ni Marcus, "Sabrina, pakinggan mo ako, pwede bang pakinggan mo lang ang sasabihin ko?""Sige! Magsalita ka, ano ang gusto mo?" Si Sabrina ay naiinip na."May tita ako." Nagsimula nang sabihin ni Marcus."Ano ang ga

Sa harap nya ay ang isang babaeng buntis tulad niya. Hindi makapaniwalang tinitigan ni Sabrina si Selene. “Selene! Hindi ka pa ba pagod? Hindi ka ba nag-aalala na mawawala ang bata sa iyong tiyan? Sinabi mo pa na sumasakit ang iyong tiyan sa sambahayan ng pamilya Ford kaninang umaga, kumusta ka na? "Sa sandaling iyon, nasa magandang kalagayan si Selene.Umasta na tila walang sinabi ni Sabrina na maaaring makapagpagalit sa kanya.Nang umagang iyon, sa tirahan ng Ford, personal niyang napanood habang sinira ni Sabrina ang kanyang telepono, at nakita kung gaano ka-determinado ni Sabrina na wakasan ang mga bagay kay Sebastian. Kitang-kita niya ang galit sa mga mata ni Sebastian nang tumingin siya kay Sabrina noon.Kay Selene, hindi mahalaga kung ang galit ay nakadirekta sa pagiging matigas ni Sabrina.Basta galit si Sebastian sa kanya."Sabrina, ang pakiramdam ko ay hindi komportable kanina, ngunit mas mahusay ang pakiramdam ko ngayon pagkatapos kang tignan. Sa totoo lang, talagang

Biglang nagbago ang ekspresyon ni Sabrina. Naupo siya sa upuan, natigilan, at halos hindi marinig ang sariling boses. "Ikaw ... ano ang sinabi mo?"“Ang sabi ko, araw ng kasal ko ngayon. Ikakasal na ako sa pinakamakapangyarihang lalaki sa South City, si Sebastian at siya ang naging ama ng bata sa iyong tiyan, "pagbigkas ni Selene habang ngumiti ito kay Sabrina nang masama.Nang sabihin iyon ni Selene kay Sabrina, parang may kausap ito sa matalik niyang kaibigan.Nakatitig lang si Sabrina kay Selene, natigilan.Tumigas ang buong katawan niya habang nagmumukmok sa sarili, “Paano ito magiging posible? Paano ito naging posible? Paano ito naging posible? Hindi ba patay ang lalaking iyon?"Hindi ba siya patay?"Dahil sa ipinapalagay niya na ang lalaki ay namatay na, palaging iniiwasan ni Sabrina ang paksa hangga't maaari. Hindi niya ito kailanman dinala, sapagkat magsisimulang isipin niya na ang kanyang kapalaran ay masyadong malungkot sa iniisip lamang.Ang kanyang unang pagkakataon