บททั้งหมดของ Pighati Dulot ng Kanyang Pagibig: บทที่ 801 - บทที่ 810

"Huwag kang pumunta rito! Galit ako sa'yo! Hmph! Kakamuhian kita habang buhay! Nandidiri ako sa tuwing nakikita kita!" ang batang babae ay umuungol na sa galit dahil sa matanda. Sa biglaang pagkakataon, ang ungol ang nagpagising sa matanda. Ang maliit na batang ito sa kanyang harapan ay anak ng kaaway ng kanyang apo. Paano siya nakabuo ng pagmamahal sa batang ito?Itinaas ng matandang punong Shaw ang kanyang ulo at tiningnan si Sebastian, at malupit pa rin siya habang sinabi kay Sebastian, "Sebastian, nakita mo rin ito; kahit ang bata ay naimpluwensiyahan niya ng masama. Tulad ng mga bagay na nagawa niya sa apo ko mismo... Sabihin mo sa akin, paano kita susuportahan? Ang bagay lamang na magagawa ko at ang tanging paraan para protektahan ang aking apo sa ngayon ay ibigay ang buong suporta sa Star Island upang depensahan ang iyong pananakop."Matapos marinig ang sinabi ng matanda, lalong humikbi si Sabrina. "Pareho lang kayo ng iyong apo! Mga walang hiya!"Tumingin sa kalangitan

"Imposible! Hindi ako niloloko ng sarili kong mga mata , nakita ko siyang pumasok.” Naramdaman ni Kingston na para siyang nakakita ng multo. Umiling si Sebastian. "Mahaba ang gabi, at medyo nakatulog tayo.Maaring nakaalis siya nang hindi natin nararamdaman. Malamang ay intensyon niyang magtago sa atin. Kung hindi niya nais na makita tayo, at dumating tayo kasama ang isang kahanga-hangang mga tao, tiyak na hindi natin mahahanap ang taong ito."Ang kanyang tono ay may tunog ng pagkabigo. Nang umalis siya sa bahay kagabi, sinabi pa niya kay Sabrina na bibigyan niya siya ng isang malaking sorpresa sa umaga. Sa pagtingin sa sitwasyon ngayon, tiyak na hindi niya maibigay ang sorpresa na ipinangako niya kaninang umaga. "Iiwan ang isang tao na tahimik at lihim na obserbahan ang lugar na ito. Lahat kayo, maari na kayong umalis.” Sinabi ni Sebastian na walang ekspresyon sa kanyang mukha. "Opo! Master Sebastian.” Nakaramdam ng paumanhin si Kingston. Sa kabutihang palad, ang pag-uugali ni Sebas

Sa kabilang dulo ng linya, mabilis na kinuha ni Ruth ang tawag. "Kumusta, Sabrina. Nasaan ka?"Ngumiti si Sabrina. "Nasa bahay ako. Kumusta ka? Nasaan ka?"Sinulyapan ni Ruth si Ryan sa tabi niya pagkatapos ay bigla siyang namula ng kaunti. "Wala akong lugar na pupuntahan, kaya nakitira ako dito sa bahay ni Ryan ngayon. Sabrina, gusto... gusto ko sana tanungin ang tungkol sa opinyon mo.”"Anong opinyon?” Nagtaka si Sabrina."Ang ... Ang mga magulang ko..."“Huwag mo silang patawarin! Ang hindi pagpapadala sa kanila sa bilangguan ay ang pinakadakilang kabutihang-loob sa kanila!” ani Sabrina.Sinabi ni Ruth, "Sige, naiintindihan ko, Sabrina! Hahabulin ko sila ngayon! "Tanong ni Sabrina, "Ano? Ang iyong mga magulang, sila ay... ""Nasa pintuan sila ng mansyon ni Ryan," sabi ni Mindy na walang katumbas na kalungkutan. "Itinaas nila ako ng higit sa dalawampung taon, at hindi ko pa sila nakita na nagmamalasakit sa akin. Gayunpaman, ngayon, para sa aking pinsan, talagang dumating sil

"Pa..." Tinawag siya ni Ruth sa likod niya sa isang napakalungkot na paraan."..." Tumigil si Mr. Mann sa pwesto niya, pero hindi siya lumingon.Masyadong siyang nahihiya na humarap kay Ruth.Mas lalo pa siyang nahihiyang humarap sa yumao niyang kapatid at hipag."Pa, ikaw at ang yumao mong kapatid ay totoong magkapatid, di ba? Gusto ko sana malaman kung paano ka nakakatulog tuwing gabi sa mahigit na dalawampung taon? Hindi ka ba natatakot sa karma o sa paghihiganti?" Nang tanungin ito ni Ruth, tumulo ang luha sa mukha niya.Matapos na tanungin yun, tumawa na naman si Ruth nang mag-isa. "Oo nga pala! Natanggap mo na ang parusa sayo, di ba?"Si Mindy Mann, ang pinakamamahal mong pamangkin!"Dapat naghihirap siya na parang dumadaan sa purgatoryo dito sa lupa, tama ba?"Nang marinig niya ito, tumulo ang mga luha sa mukha ni Mr. Mann.At nagkataon naman, sa oras na ito, tumunog ang phone niya. Sinagot ni Mr. Mann ang tawag habang nanginginig ang kamay. "Hello...""Pa...Papa, tulu

Ngumiti na lang si Ruth nang nakatikom ang bibig niya, hindi na siya sumagot pa.Ang kotse ay nakarating na din sa labas ng kahina-hinalang hotel.Ito ay ang parehong ganito kaaga at ang parehong lugar. Sa pagkakataong ito, si Ruth ang nakakita sa pants ni Mindy na nasa basurahan sa labas ng maliit na entrada.Hindi na talaga nakakaramdam ng awa si Ruth kay Mindy.Matapos nilang lumabas ng kotse, bumaba na si Ruth kasama sila Ryan at Marcus.Sa oras na ito, tamang tama lang ang pagdating ng babaeng amo.Nang makita niya si Ruth, nagulat ang babae, "Miss Mann... Ikaw... Pumunta talaga kayo nang personal sa pamamahay ko."Mukhang bumaliktad yata ang sitwasyon ngayon.Sa loob lang ng tatlong araw, ang babaeng ito na nasa harap niya ay nanggaling sa pagiging bilanggo at ngayon ay naging reyna.Hindi man lang sumulyap si Ruth sa babaeng yun; tinanong niya lang, "Nasaan si Mindy?""Siya nasa... nasa loob... Ay, Miss Mann, magtatanong lang ako. Nandito ka ba... para iligtas siya?" t