"JUST trust me," seryoso niyang sabi habang diretsong nakatitig sa mga mata ko.   Napangisi ako saka umiling habang nakatanaw sa labas ng bintana.  "Trust you?" tanong ko saka muling bumaling sa kaniya. "How can I trust someone like you? Palagi mo na lang akong pinipikon! Walang araw na hindi ako naiinis sa 'yo dahil napaka-antipatiko mo! Napakasama mo sa 'kin and now, you're asking me to trust you? How absurd is that? Ha? And we're not even friends. So, tell me. How can I trust you? And why should I trust you?"   "Kalimutan mo muna 'yang inis mo, puwede ba? Si Ciara ang pinag-uusapan natin dito. Please. I need you to trust me... Just this once."  I look at him straight in the eyes. Concern and sincerity was written on his face. I have doubts on trusting him but I need to know if he's saying the truth. Kaya kahit mahirap ay pumayag ako.   Mariin akong napapikit at sa pagdilat ko'y muli akong tumin

  NAPATAKIP ako sa aking mga mata dahil sa nakita ko. Ngunit hindi ko maitatangging malaki ang kaniyang—   "H'wag kang titingin!" sigaw niya nang muntikan na 'kong mapalingon ulit sa kaniya. "See how clumsy you are? Psh!" nayayamot na sambit niya.   "Hoy! Ikaw! Namumuro ka na, ha! Ako pa ang may kasalanan? Sino kaya 'tong nangiliti habang... Habang nakatapis lang ng tuwalya? Bakit kasi hindi ka muna nagbihis? Manyak ka talaga!" sigaw ko sabay talukbong ng comforter.   Oh my! Help me! My virgin eyes! How to unsee?             "ANO'NG order mo?" untag niya sa 'kin habang binabasa ang menu.   Napairap na lamang ako. Hanggang ngayon, hindi pa rin mawala sa isip ko 'yong nakita ko kanina. Hays! Narurumihan ang utak ko dahil sa lalaking 't

    "FIA... FIA..." nagising ako nang maramdaman kong may tumatapik sa pisngi ko.    Unti-unti kong iminulat ang mga mata ko, only to find a pair of ocean blue eyes staring straight at me. Sobrang lapit ng mukha niya, dahilan para mag-init nang husto ang buong mukha ko.    Napalunok ako nang dumapo ang tingin niya sa mga labi ko. Tila nahigit ko ang paghinga ko at pigil na pigil ito. Nako-conscious ako sa amoy ng hininga ko lalo pa't buong biyahe akong tulog.    'Ahh! Ano ba, Cherro! Lumayo ka nga!' gusto ko sanang sabihin kung hindi lang talaga ako conscious sa amoy ng hininga ko.    "Cherro!"    He jumped when he heard a woman shout his name.    "Aw!" impit na pag-aray niya habang hinihipo ang tuktok ng ulo niyang nauntog sa bubong ng

    "DON'T MOVE!" Agad akong napabutaw sa hawak kong bubog nang bahagya siyang sumigaw.    "Put that down. Ako na maglilinis niyan," dagdag niya pa.    Hindi na 'ko umimik at tumayo na lang. Pinanood ko lamang siyang kumuha nang walis at dust pan saka winalis ang mga bubog. Pagkatapos niyang linisin ang mga iyon ay muli niya akong dinaluhan. I flinched when he held my hand, kaya napatingin siya rito.    "Tsk! Saglit lang. Kukuha lang ako ng first aid kit para magamot ko ang sugat mo," aniya saka tumungo sa medicine cabinet.    Napatingin din ako sa kamay ko at nakita ang dugo na tumutulo mula sa maliit na sugat sa hintuturo ko. Bahagyang nandilim ang paningin ko nang makita ko ang sarili kong dugo. Napakapit ako sa stool dahil tila nanlambot ang mga tuhod at binti ko ngunit dumulas ang kapit ko't tuluyan akong

    SHE SIGHED.    "Fia, it doesn't matter if I'm happy or not. As long as naibibigay ko sa 'yo ang mga pangangailangan mo, wala na 'kong iba pang gusto. Even if I need to work my ass out just to give you the life that you deserve, I will. Ikaw ang priority ko, Fia. Ayaw ko nang magdagdag pa ng ibang alalahanin."    ''But Ma, you deserve to be happy. You deserve to live a life you are excited about..."    "Fia, tandaan mo 'to, no one can make you happy until you're happy with yoursef first."    Hindi na ako nagtangka pang sumagot. Mahirap nang baguhin ang isip ni Mama kapag buo na ang pasiya niya. Nanahimik na lamang ako at humugot ng malalim na hininga. Sumandal na lamang ako at tumanaw sa labas ng sasakyan.    Hanggang sa makauwi kami ay naging awkward na ang atmosphere.