"HELLO?" sambit ko nang itapat ko ang hawak na cellphone sa tenga."Hi, baby." Napangiti ako nang marinig ang pamilyar na boses ni Andrew sa kabilang linya. Katatapos lang ng klase lo nang tumawag siya. It was Monday. Tatlong araw na ang nakalipas mula noong nagpaalam siya sa akin para umuwi ng Cebu. "Hi. Napatawag ka?" Kagabi ay tinawagan din ako ng binata. He asked me if I was doing fine. Pero hindi ko pa sinasabi sa kanya na nakausap ko na si Carlos. Mas mainam na saka ko na lang sabihin pagdating niya. "I miss you," sagot ni Andrew sa kabilang linya. I heard him let out a deep breath. "It's just three days but I'm already dying to see you." 

Five years later…  "MAMA!" Malayo pa lang ay narinig ko na ang matinis na boses ni Carina. Halos patakbo niya akong sinalubong mula sa pinto ng bahay. "Di ba sabi ko sa 'yo wag kang tatakbo kapag sasalubungin ako?" wika ko sa kanya nang yakapin niya ako. "Madilim na, oh. Paano kung madapa ka, anak?" Bahagya akong yumuko at hinaplos ang buhok niya. "At bakit hindi na naman nakapusod ang buhok mo?" Bahagya siyang kumawala sa akin at nag-angat ng tingin. "Mama, natanggal kasi noong naglalaro ako." Ngumuso siya sa akin na tila nagpapa-cute. "Sorry na kung tumakbo ako, eh namiss kita." Lalo pa niyang pinahaba ang nguso dahilan upang matawa ko. Lagi niya iyong ginagawa sa akin kapag may kasalanan siya o kapag inutos ako na h

NATIGILAN ako sa narinig. Kung hindi siguro malakas ang kabog ng dibdib ko ay natawa na ako sa tanong ng anak. "Anong alien, anak?" nakangusong sagot ko kay Carina. "Saan mo naman nalaman ang tungkol sa alien na iyan?" "Napanood ko sa TV, Ma," nakangusong sagot niya sa akin. "Nakatira din sila sa stars, eh. Tapos may antenna sa ulo nila."Matalinong bata si Carina. Sa edad na apat na taon ay marami na siyang alam. Tulad ng pagkaraniwang bata ay curious din siya sa mga bagay-bagay. Patuloy ko siyang sinuklay habang nakaharap siya sa akin. "Anak, hindi alien ang papa mo, okay? Kung alien siya, dapat half-alien ka rin."Patuloy siyang ngumuso. "Eh, ano siya, Ma? Patay na ba siya? Tulad ba siya ni Loki? Di ba sa

"GOODLUCK, Sky," nakangising wika ko sa lalaki pagdating namin sa campus grounds ng SLU. Bago kami dumiretso doon ay nag-lunch muna kami sa isang restaurant sa session road. Doon na rin siya nagpalit ng damit. "Do you think I already look presentable?" tanong niya sa akin pagbaba namin ng sasakyan. He was already wearing a white long sleeved shirt, dark pants and black shoes. He was holding his coat in his right hand. He was going to give a talk about mental health. Pabiro akong umirap sa kanya. "Ano ka ba? Lagi ka namang mukhang presentable. "You mean, gwapo?" Umangat ang kilay niya. Natawa ako. "Oo. Lagi kang gwapo. Tingnan mo, oh, ang dami na namang napapatingin sayo." Bumaling ako sa mga baba

"MAMA!" Nagliwanag ang mukha ni Carina nang ako ang bumungad sa kanya paggising niya. Agad niya akong binalot ng yakap. "Good morning, anak," bati ko sa kanya. "Good morning, Mama," bati niya sa akin yabang nakayakap. "Nandito ka na," masayang sambit niya. "O, di ba? Sabi ko sayo paggising mo nandito na ako, eh."Alas kwatro kami umalis ni Sky ng Baguio. Pasado alas sais ay nakarating na kami ng Patar. Nag-angat sa akin ng tingin si Carina at ngumiti. "Pasalubong?" Ngumuso siya sa akin. Natawa ako sa kanya. "Nasa ref na anak. Mamaya na natin tingnan pagkatapos kumain ng breakfast, okay?"