บททั้งหมดของ INOSENTE: UNO: บทที่ 31 - บทที่ 35

Wasted  In my entire life, ngayon lang ako na-pressure ng ganito katindi. Halos hindi ko na rin maigalaw ang aking mga kamay para magsulat ng solvings.  Sa dinami-dami ba naman ng pwede niyang bantayan at sa dinami-dami rin ng subjects ay ang aming calculus examination pa.  My mind, heart, and body are just strange. In one minute, they will respond but in the next hours, they will stop.  Nakakakaba na hindi ako gumagana dahil lang sa nakatingin siya.  “Ten minutes left. I won’t accept late passers.”  Nanginginig ang kamay ko nang marinig ang kaniyang anunsiyo. Geez. Why does he keeps on mentioning the time? Mas lalo akong natataranta.  At saka, kung si Professor Gallo lang ang naririto ay tumatanggap siya ng mga late magpasa. Hindi

Experience  Nagising ako sa marahang kamay na humahaplos sa aking tiyan. Mainit ang katawang nakayakap mula sa aking likod. Napaungol ako sa dahan-dahan nitong pagdampi sa aking balat pababa.  Nang naramdaman ko ang pagdapo niyon sa gitna ng aking hita ay doon na ako natauhan.  Someone’s sleeping with me!  Nagmulat ako ng mata ng makilala ang pamilyar na kwarto. Halos hindi na ako makahinga nang mapagtanto kung nasaan ako. I’m in his house in the middle of the forest!  Moreover, I was just wearing a t-shirt and no undies. I know because I can feel his warm fingers on my skin.  “Are you awake?”  Hearing his hoarse bedroom voice near my ear tickled and surprised me. What the hell happened?  Hin