Semua Bab Beyond The Lines: Bab 241 - Bab 250

Marami akong nagawa sa mga natirang araw namin sa isla. Nakatapos ako ng dalawang painting bago dumating ang huling dalawang araw. Nakapag-bake kami ng kung ano-anong meryenda, nakapaglangoy sa dagat, at nakabalik sa gubat para bisitahin ang mga hayop. Saglit lang kaming nagtungo roon at nagpakain lang ng mga unggoy. Hindi ko na lang binanggit kay Alias ang tungkol sa mga unggoy dahil siguradong maiinggit na naman iyon at baka magyaya pang dalhin sya roon. Kung marami akong nagawa, marami ring naipong larawan si Lionel. Talagang kinulit nya ang kanyang amang si Luke para payagan siyang sumama. Samantala, si Alias ay masyado pang bata para isama sa ganitong klase ng aktibidad kaya't naiwan sya sa bahay. “Wala bang pahingahan na kubo rito o silungan man lang? Kapag may naligaw rito, yung mansyon lang talaga ang pag-asa nila?” I don't know why Venus suddenly asked that. “May nippa house malapit sa lawa,” si Daimler ang sumagot. “Huh? May lawa rin dito?” Nagulantang si Olive. “Uhuh. Y

Hindi roon natatapos ang pagmumuni-muni ko. Kahit noong sundan ako ni Russel sa tabi ng dagat at dinaldal ako, naglalakbay sa isip ko ang mga alaala naming dalawa. “You're so silent,” puna niya sa pananahimik ko.I just grinned at him. Mabilis kong hinalikan ang pisngi niya. He's a bit stunned, tiningnan niya ako nang may pagtataka. “W-what's wrong?” I stuttered.“You're really asking me that...” mapanuyang sagot niya. “Ako ang dapat ang nagtatanong niyan sa 'yo, hindi ba? I told you to stay away from that bastard! Pero anong ginawa mo? Nag-book kayo ng isang gabi sa hotel? Tapos ganoon pa ang naabutan ko!”I weakly shook my head. “T-that's not true!”“Damn it! You're still denying it in my face! Really!”Nangunot ang noo ko. “Saan ka ba nanggagaling, Russel? Makinig ka muna at magpapaliwanag ako!”Iyon ang isa sa mga pinakamasasakit na away namin, sunod ay ang pagtakas ko sa kanya noong buntis ako kay Alias. Denise planned my breakdown. The Lewishams didn't care about the lives the

As soon we landed in the city, I feel detached from it after one week vacation. Parang hinahanap-hanap ko ang dagat at simoy ng hangin sa isla. We are welcomed by the city lights and morning persons already walking on the street. It's past five in the morning at bukas pa rin ang mga ilaw. Naghahanda na ang ilan sa pagbubukas ng stores. I saw some security guards opening their designated shops. Paroo't parito ang mga sasakyang bumibyahe. There are students, workers, and civilians nearby. Malamig din naman ang hangin dito pero iba pa rin ang dala ng isla. Hindi katulad rito na maraming establisyimento at mga sasakyan, doon ay amoy na amoy ang kalikasan. Sabik na akong makauwi dahil makakasama ko lang muli ang kalikasan pag-uwi namin sa mansyon. “We're home!” Alias exclaimed as we entered the house.“Oh, dahan-dahan! Napakaliksi mo talagang bata ka,” saway ni Nanay. Pagkatigil na pagkatagil kasi ng sasakyan ay nangunguna itong bumaba at tumakbo patungo sa bahay. He was escorted by Manon

My mouth parted when I saw the construction nearly done. Isa-isa kong inusisa ang mga ipinadalang litrato ni Russel na nagpalala sa excitement ko. He's at the site right now. He didn't let me come with him since I'm having mood swings. Kanina, paggising ko'y naghahanap ako ng matamis ngunit makaraan ang ilang minuto ay ayaw ko na. Isinuka ko lang ang inihandang leche plan ni Nanay. Nasayang lang gaya ng iba pang mga pagkaing hinanap-hanap ko.Narito ako sa kwarto namin ni Russel, patuloy sa pagsasaaayos ng mga legal document. Nasa kalagitnaan ako ng pagsasalansan ng forms nang makatanggap ako ng mensahe mula sa kanya. Bago siya umalis kanina'y nagrequest ako na kumuha sya ng ilang larawan para updated ako at heto nga, halos mapatili ako sa mga nakikita. The art gallery is almost done! Nakabitan na raw ito ng mga linya ng kuryente at maayos na rin ang linya ng tubig. Ngayong araw ay nagkakabit sila ng mga ilaw at tinatapos ang natitirang mahahalagang. Hindi ako mapakali sa kinauupuan k

“You can't work for more than six hours.” My man seriously looking at me as he said that. “The gallery's schedule is fixed. It will be opened at eight in the morning to five in the afternoon. Pero ikaw, papasok ka nang alas otso at uuwi bago mag-alas dos nang hapon. That's final.”Napahikab ako sa antok. Ramdam ko ang pamamasa ng mga mata ko pagkatapos. Inaantok ako habang panay ang pagbibigay ni Russel ng mga paalala, partikular iyong mga dapat at hindi ko dapat gawin habang nagtatrabaho sa art gallery.“Are you listening?” puna niya sa akin. Sa hitsura ko, baka napapalagay niyang wala akong naintindihan sa mga paliwanag niya.Well, I'm so sleepy, to be honest. Hindi ko gustong ganito ako ka-space out habang panay ang pagsasalita ni Russel. Nakikinig naman ako at nasusundan ko sya. Ang hindi ko lang magawa ay tumugon at magbigay ng opinyon kapalit ng mga paalala nya.“I'm listening. Go on...” wika ko sa mahinang boses.He sighed. “I'm done, Alliyah. Nakuha mo ba lahat ng bilin ko?”“