جميع فصول : الفصل -الفصل 90

Ang dami kong gustong gawin. Gusto kong personal na makausap si Ivan at alamin kung totoo ngang may nangyari sa amin pero ayaw ko namang mas masaktan pa si Russel. Gusto kong humingi ng tawad sa kaniya hanggang sa mapagod ako... Hanggang sa wala na akong mailabas na boses. Palagay ko'y iyon lang ang makababawas sa sakit na nararamdaman ko. Ni hindi ko pa rin lubusang mapaniwalaan ang mga nangyari kahit nakalipas na ang dalawang araw. Sa mga nagdaang oras, wala akong ibang ginawa kundi indahin ang lahat. Sa Art Gallery hanggang sa Art Workshop, nakakaya kong magkunwaring ayos lang.I'm trying hard to work in the shop. Kahit pa ang utak ko'y tinatangay ng imahe ni Russel. Iyong pag-aalala niya sa akin noong maabutan niya ako sa tabi ni Ivan, iyong huli naming pag-uusap kung kailan siya nagdesisyong lalayo muna sa akin. Lahat ng naging reaksyon niya: galit, sakit, pagtatampo... Lahat ng iyon ay malinaw na malinaw pang nakatatak sa isip ko.Matapos ang lahat ng iyon, hindi

“Saan ka naman pupunta?” Kanina pa pabalik-balik si Arcel sa sala at sa bakuran ng bahay dahil sa akin. Nagulat nga ako nang maabutan siyang nariyan na bago pa ako makapag-text sa kaniya. Isinilid ko lahat ng kakailanganin sa travel bag. Agad niyang kinuha iyon mula sa akin nang lumabas ako. “Kaya ko naman,” giit ko. He looked at me with a hint of pity in his eyes. Tinaasan ko siya ng kilay pero balewalang inilagay niya iyon sa kotse. Kotse. Nalaglag ang panga ko nang mapagtanto iyon ngayon lang. Pinangunutan ko siya ng noo nang balikan niya ako at kunin ang easel na nakasandal sa pader. “Sa 'yo iyan?” tukoy ko sa itim na sedan. “For the meantime,” aniya. Sumunod ako sa kaniya patungo roon. “What for?” “Sa tingin mo ba, papayag ang boyfriend mo na sunduin at ihatid kita araw-araw gamit ang motorsiklo ko? Pinahiram niya ako niyan.” Napaatras ako. “Anong sabi mo?” “Oops! Bawal tumanggi, All

Tumigil ang sasakyan sa tapat ng isang simple ngunit magandang bahay. Magkasunod kaming bumaba ni Arcel. Pinasadahan ko ng tingin ang buong lugar; ang lawak ng lupang kinatatayuan at sakop nito. Busog ako sa mga nakita bukod sa sariwang hanging nalalanghap ko.I unlocked the gate with the keys. Hindi gaanong mataas ang mga bakod pero matibay naman at marami ring locks. Ilang hakbang lang, nasa main door na kami at iyon naman ang sunod kong binuksan.My heart is so happy. Hindi man ganoon kalaki ang bahay na nabili ko, masarap pa rin sa pakiramdam na makita ang katas ng mga pinaghirapan ko. It's just a simple house with complete parts. Yari sa bato ang pader at simpleng tiles ang sahig. Mayroong isang sala set, television, and other appliances. Tatlo ang kwarto samantalang dalawa naman ang banyo.“Ikaw ba? Kailan ka bibili ng bahay?” untag ko kay Arcel. Sabik kong tiningnan ang kusina. Naiimagine ko na ngayon pa lang ang pagluluto ko rito.&ldq

Panay ang pose ni Madeley sa swimming pool. Mayroong shots na nakalubog ang kaniyang katawan, mayroong nakaupo sa gilid at mayroong ding nakatayo. Kita ko sa monitor ang ganda ng mga kuha niya.“Perfect!” Pumalakpak ang manager pagkatapos ng huling shot.Pumuwesto na ako sa harap ng canvas nang handa si Madeley.Nagtataka ako kung bakit kailangan nila ng live painting gayong ang artist lang ang magbebenefit sa ganito. I was thinking what's the point not until they explained it to me. Ayon sa manager, parte raw ito ng preparation nila para sa darating na event. They just need some clips for this project. Actual ko pa rin namang gagawin ang live painting pero hindi ko kailangang tapusin. I can just continue the painting using the reference. Walong paintings ang laman ng series na tatawagin nilang “Madeley”. The paintings will be displayed in the upcoming event. Puwede itong mabili kung may magkagusto man at sa akin nakapangalan ang lahat ka

Ang pangalawang spot namin ay sa garden. Naging madali na sa akin ang pag-cope up sa new environment dahil hindi naman na bago ito. Naging kumportable na rin ako sa new companions ko dahil mababait naman sila lalo na ang manager. Kaya nga lang, panay ang kulit sa akin tungkol kay Russel. Napag-alaman kong may gusto raw siya rito. That's funny, though. But I can't forget the pain he's given me — reason for me to always sound bitter with my answers. “Sa 'yo na. I don't mind,” matabang kong saad. Nagseseryoso ako rito sa pagguhit habang talak sila nang talak. Kahit si Madeley ay nakikisali rin. “Naku, Miss Martinez! Talagang ibubulsa ko ang Clausen na iyon kung papayag lang siya!” Sabay halakhak nito. Madeley just grinned. Seriously, pagkatapos ng nangyari kahapon, wala na akong kaamor-amor sa lalaking iyon. If he hates me, so be it! Tapos na akong sumubok! And Madeley's manager... Hindi niya kailangang ipagpaalam sa akin ang pagkakagusto niya ka