Kakahatid ko lang kay Elizabeth sa school nya. Kanina panay parin ang tanong nya kung nasan ba si Xander pero di ko man lang magawang sagutin ang napaka simpleng tanong nya. Kapag nagtatanong sya sakin, gustong-gusto kong umiyak at yakapin sya pero ayokong malaman nya ang totoo. Wala akong planong sabihin sakanya ang dahilan kung bakit ako nag desisyon na umalis don.  Nandito ako sa mall ngayon at balak kong bumili ng mga kakailanganin namin don sa bahay. Habang namimili ng bibilhin ay kumunot ang noo ko mg makita si Daren, may kasama itong maliit na bata at isang babae... "Ibang babae na naman?" Natatawang tanong ko sa sarili. Ano sawa na ba sya don sa isa kaya may bago ulit sya?!  Dahil sa galit ay lumapit ako sa gawi nila. "Ang saya nyo naman, para kayong masayang pamilya." Sarkas.tikog sabi ko. "Elyse,"Halatang medyo nagulat i

"Nandidiri sakin? What, why? Ano bang nagawa ko at iniwan nyo akong dalawa? Hinanap ko kayong dalawa ni Elizabeth pero hindi ko kayo nakita."Hinawakan nya ang kamay ko at mabilis ko naman 'yon tinabig. "Wag mo akong hahawakan!""Elyse," sinubukan nyang hawakan ulit ang kamay ko kaya hindi ko na mapigilang ang sarili ko na sampalin sya ng malakas sa pisngi."Anong--""Gamit yang kamay mo, namatay ang mga magulang ko! Dahil sayo namatay sila! Pinatay mo sila!!" Sigaw ko sakanya at ang ibang tao na dumadaan ay napapalingon sa gawi namin."Ano...ano b-bang pinagsasabi mo Elyse?""Natatandaan mo yong na-accidente ka, yong nakabangga ka ng j-jeep! N-Nandon ako sa loob non at ang mga magulang ko! Namatay sila nang-araw na 'yon and kasalanan mo!!" Halatang nagul

Hindi ako makapaniwala sa mga narinig ko mula sakanya. Nagawa 'yon ng sarili nyang uncle? Hindi nakapagtataka kung bakit nga sya may depression...mahirap siguro kalimutan yon malamang, lalo na yong pagkamatay ng kapatid nya.   Ang sabi nya kasalanan ng uncle nito kung bakit namatay ang kambal nya, niligtas sya nito sa uncle nila? Panong niligtas?? Saka bakit nong kinausap ko si Mrs. Ferrer ay para bang wala syang alam, hindi ko man lang makita sa mukha nitong kakaiba nong tinanong ko kung sino si Xavier. Kapag sarili mo nang anak ang pinag-uusapan imposibleng kahit na anong emosyon wala akong makita sa mukha nya.  "Shhhh," hinagod ko ang likod nya at sinubukan syang pakalmahin.  Pareho kaming naupo muna sa bench. Nakasandal ang ulo nya sa balikat ko habang magkahawak ang kamay naming dalawa...tahimik lang ako at ganon din sya.  Ilang segundo an

"Nevermind, kalimutan mo nalang yong tanong k--" "Yes, I am jealous! You used to live with me but now you're living with this guy named Mike!" Napanganga ako ng kunti sa sinabi nya. Napakurap-kurap akong nakatitig sakanya ngayon, di ko mabasa ang iniisip nito dahil narin sa halo-halong emosyon ang nakikita ko sa mga mata niya.  "W-What??" Seryoso ba sya? Sinagot nya talaga yong tanong ko at nagseselos nga sya? Ba't nga ba naisip ko syang tanongin kung nagseselos sya?!  "I said, I'm jealous! And I never felt this feeling before! I feel annoyed, when you mentioned that name."  "Sinabi... sinabi ko namang wala akong gusto sakanya diba--" hindi ko na natapos ang sasabihin ko ng bigla syang nagsalita.  "Maybe now wala pa, pero sa mga susunod na araw? Pano kung magkagusto ka na sakanya? Hindi mo naman ako gusto nong una diba? Pe

"Uhm, well...you kinda look familiar too honestly." Pag-amin ko. "Really?" "Do you think we already saw each other before?" Tanong nito at dahan-dahan akong napatango. "Maybe? Baka hindi lang natin natatandaan." Sabi ko.  "Yeah, I guess, you're right."Tapos na kaming dalawa magbihis at nagpaalam na ako sakanya. Pagkarating ko sa labas ng bahay ni Mike ay kakatok na sana ako sa pintuan pero biglang nag vibrate itong cellphone ko kaya huminto muna ako at tinignan ito. From Xander: I miss you already Napangiti na lamang ako ng mabasa ko yon, nag send pa sya ng sticker nakasimangot kaya mas lalo akong napangiti. Na-i-imagine ko tuloy na sya 'yon at ang cute-cute nyang tignan pag nagkataon. Mag re-reply na sana ako sa text nya pero... "Hey? K