Chapter 27Callie's POVHindi ko mapigilang mapangiti pero may halong kaba. After 5 consecutive days nakasulat din ako ng nobela, pero hindi pa tapos. Nakalimang chapter din ako, nakakasulat ako kapag tulog si Harlie, kapag nagbabantay kay Hailey. Basta pag may pagkakataon.At ngayon nga ipinapabasa ko kay Carter ang initial chapters na ipinaprint pa niya sa'kin. Napapansin kong natatawa siya at madalas na napapangiti kaya feeling ko maganda ang ginawa ko."So? Ano na?" hopeful na tanong ko at umupo sa tabi niya sa sofa sa sala.Karga ko pa si Harlie na alive na alive pag ganitong hapon. Parang kiti-kiti, kawag nang kawag."Hoy Carpenter! Ano na?" untag ko dahil hindi siya sumagot."Pangit." plain na sagot niya kaya nalaglag ang balikat ko."Pangit? Eh, bakit ka nangingiti at natatawa kung pangit? Aminin mo na, nagandahan ka.""Hindi porke natawa ko, nagandahan ako. My dear Callie, always remember, things are not always
Baca selengkapnya