Chapter 32Tumayo na ako at nagligpit na ng mga pinagkainan."Madam ako na diyan," saway ng isang kasambahay."Okay lang, sanay-"Napatigil ako nang may narinig na doorbell."Ako na." sabi ko at nagtungo sa labas.Binuksan ko ang gate at nakita ang panauhing medyo may edad na ngunit matikas pa rin ang tindig. Mukhang mayaman. Nangingintab ang itim na sasakyan niyang BMW. May nakatayo pang isang lalaki sa likuran niya na may bitbit na kung ano. Driver niya siguro."Sino po sila?" magalang na tanong ko."Nandiyan ba si Carter?" parang atubiling tanong pa niya."May kailangan po ba kayo sa kanya? Ano nga pong pangalan niyo?" sa halip ay tanong ko.Ayoko ngang magdisclose ng kahit anong info, baka mamaya mafia or ano pa ito."I’m Alfred Doctolero. I’m his father."Bahagyang nanlaki ang mga mata ko. Tatay ni Carter? Ay wow nagsusulputan na mga family members ni Carter ngayong nalalapit na ang

Chapter 34Speechless ako sa ipinagtapat ni Carter na anak siya sa labas. Hindi ko alam kung paano magrireact. Pero sigurado naman akong hindi ako nadismaya sa sinabi niya.            "Noong bata ako, nagtataka ako kung bakit hindi apelyido niyang Doctolero ang gamit ko. Tapos tuwing birthday ko, never nakaattend yang tatay ko. Kung hindi post celebration, advanced naman. Iyon pala kabirthday ko asawa niya!" kwento niya at napatawa pa ng pagak.            "Carter..." nakaramdam ng lungkot para sa kanyang sambit ko.            "Siyempre magtataka ang asawa niya kung wala siya sa birthday nito, kung pupuntahan niya ko. Sino ba naman ako para piliin niya? Anak lang naman ako sa labas. At dahil nga anak ako sa labas, hindi niya ko tuluyang mapapasok sa mundo niya. Palagi akong itinatago. Hindi

Chapter 36          "There you are.  Kanina pa kita hinahanap, bakit dito ka kumakain?" maang na tanong ni Carter nang maabutan akong nag-aalmusal kasama ang mga maid. Kakasimula ko palang kumain.            May sarili kasi silang table na nasa loob rin ng kusina.            Napakamot ako sa batok. Paano ko ba sasabihin sa kanya na ayaw naman ng Lola niya sa akin? Siyempre, dahil nakikitira lang naman ako, ako ang mag-a-adjust. Iwas-pusoy na lang kumbaga, para walang maging problema. Nakakailang namang sumubo ng malaki kung iyong kasama mo sa hapag, eh, may sama ng loob sa’yo. Baka wala akong kamalay-malay na ipinapanalangin na pala niya kong mabulunan.            "Uhm, wala. Masaya lang sila kakwentuhan habang kumakain." katwiran ko at humigop ng kape s

Chapter 38           "You’ll stay. Harlie, needs you by his side. And I constantly want you by my side…"            Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi ni Carter.            "C-Constantly?" paniniguro ko.            "Yes...pwede naman siguro ‘yon di ba? I really like being with you." walang kakurap-kurap na sagot niya.            Bigla kong nabawi ang kamay ko na hawak niya.      "I-I don’t think that’s gonna happen.""You don’t want to be with me anymore?" bumakas ang pagkadismaya sa mukha niya.Parang gusto kong bawiin ang sinabi ko pero ayokong lokohin ang sarili ko. Sa totoong buhay kasi hindi palaging nangya

Chapter 40"Naku girl, medyo matagal din tayong hindi nagkita, ah? Kaya dapat shot ka!" halos pasigaw na ani Irene dahil hindi kami magkarinigan sa lakas ng sound system sa bar na pinuntahan namin sa may BGC ."Oo, libre mo naman, eh! Teka asan jowa mo, bakit hindi mo sinama?" tanong ko saka lumagok ng isang shot ng kung anumang cocktail drinks ‘yon."War kami. Kaya tayong dalawa lang, kaya magpakalunod ka diyan. Hayop na ‘yon, di man lang ako naalalang batiin." himutok niya sabay lagok."Ah! Kaya pala dito mo ko niyaya! Magsisenti ka!" kantiyaw ko.Usually kasi kapag birthday niya, ililibre niya lang ako ng food sa resto or fast food o kaya sa bahay niya kasama family niya."Hayaan mo na ko, double purpose ang araw na ‘to.""Sige, kukunsintihin kita kasi ikaw ang gagasta, pero bakla, palagi na lang kayong nag-aaway, hindi malabong sa hiwalayan ang tuloy niyo. Sabi ko naman kasi sa’yo ‘wag mo ng bigyan ng