"Kalma ghorl, upo ka nga, ako naloloka sa’yo. Actually lokang-loka ako sa nangyayari, paanong nabuntis ‘yang si Hailey?" saway ni Irene dahil pabalik-balik ako sa hallway ng ospital.Nagpasama ako sa kanya, hindi ko kayang mag-isa dito. Nasa delivery room na si Hailey, ceasarian siya. Dahil alam kong hindi niya kakayanin pag normal.            Ilang taon na rin naman kaming magkaibigan nitong si Irene kaya minsan nakakapunta-punta siya sa bahay kaya kilala na niya si Hailey.            "Saka ko na i-explain samahan mo na lang muna ko. Kinakabahan ako para sa kanya."            "Nakakakaba talaga, eh, di ba weak ang heart niya? ‘Wag naman sana pero delikado talaga para sa kondisiyon niya ang ma

 "Can you please listen to me first?" tutol ni Carter nang akmang palalabasin ko na siya ng bahay."Wag na. Okay na po. Makakaalis ka na. Shupi!" tulak ko pa sa kanya at binuksan ang pintuan para lumabas na siya."I'm the father-""Kahit pa ikaw ang mother. Tsupi! Doon ka na lang sa Krisha mo, okay? Ikaw ang tipo ng tao na kapag nainlove itatapon lahat. Paano kung iutos ng jowa mo na idispatsa si Harlie? Gagawin mo nga? No way highway! Mamaya apihin pa niya si Harlie, neknek niyo. Kaya makakaalis ka na hindi ka namin kailangan. Okay na kami."Sumeryoso ang mukha ni Carter at matiim akong tinititigan, bahagya akong nailang at napalunok lalo na nang humakbang siya para lapitan ako. Naningkit pa lalo ang singkit na niyang mga mata."Do you think I would give up that easily? Harlie is my son. Kung may karapatan ka meron din ako." giit niya. Umangat ang sulok ng labi ko at nginisihan siya."Inabandona mo kami. Kahit hindi na ko, eh,

             "A-Ano?" nanlalaki ang mga matang bulalas ko.            "Hubad o uurakan ko siya?" itinutok niya kay Harlie ang patalim.            "T-Teka huwag! Eto na!" naiiyak na talaga ko. Ang pangit niya, tapos masama pa ugali.            "Ayan! Madali ka naman palang kausap, bilisan mo." utos niya kaya napahawak ako sa laylayan ng t-shirt ko.            "Alam mo Callie, matagal na talaga kitang kursunada kaso nuknukan ka ng suplada, pero ngayon wala ka ng kawala." anito habang minamasdan akong itaas ang damit ko. Itataas ko na talaga iyon nang may kumatok kaya napalingon si Allan, sinamantala ko ang pagkakataon at ubod ng lakas na tinadiyakan ko siya sa harapan.   &

Chapter 18"Ito na lahat ng gamit niyo?" usisa ni Carter nang mailabas namin sa gate ang mga gamit namin ni Harlie. Dalawang maleta lang naman. Ngayon niya kami susunduin para lumipat sa bahay niya."Oo.""Okay, sige sakay na kayo. Dito na lang tayo sa backseat para mas kunportable kayo." giya niya sa akin saka niya ipinalagay sa driver ang mga maleta sa compartment ng magara niyang kotse."Let’s go?" aya niya nang mapansing hindi ako tumalima."Eh, Carter…may sasabihin sana ako sa’yo?""About?""W-Wala ba talagang magagalit kung gagawin natin ‘to?""Wala. Single ako. Nasa right age. May stable job, company.""Eh, hindi ba awkward?""Bakit magiging awkward?""Siyempre hindi naman talaga natin kilala ang isa’t-isa tapos patutuluyin mo ko sa bahay at buhay mo?""Daming time para makilala natin isa’t-isa. Isa pa, kung iyong mga mag-asawa nga kinikilala pa rin ang baw

          Nagising ako bandang 5:30 ng umaga. Dali-dali akong nagbangon para kunin si Harlie sa kabilang kwarto. Madalas kasi itinatabi siya ni Carter sa pagtulog. Lokong-loko sa anak niya.            Sabagay, miske nga rin ako aliw na aliw kay Harlie, eh. Para bang kahit buong araw ko ng kasama ang batang iyon, hindi ako naiinip o nagsasawa man lang. Mahal na mahal ko na si Baby Harlie.            Well, so far, so good, mahigit isang linggo na ako sa poder ni Carter at masasabi kong mabuting tao naman siya. Responsible father din. Saka hindi naman siya mahirap pakisamahan. Pasable ng bayaw ‘to."Ay, puke!" naisigaw ko dahil natalisod pa ako kung kailan malapit na ako sa pintuan ng kwarto ni Carter."Asan?" tanong ni Carter na nakalabas na pala pintuan ng silid nito habang karga si Harlie na kakawag-kawag. Narinig ako ng loko.