บททั้งหมดของ The Little Black Demon: บทที่ 201 - บทที่ 210

Xyrica’s POV: Hindi ako sumama kay Cyborg kagabi kasi baka magtaka na naman ang Akinomo Phoenix Gang sa amin at saka kinailangan ko ring kausapin si miss Ludwig. Pinauna ko kay Cyborg ang pakikipagkita niya kay Detective Sean habang ako naman ay humingi ng update kay miss Ludwig tungkol sa mga bagay na ginagawa ni dean Steinfeld. Ang sagot naman ni miss Ludwig ay nakikipag-usap pa rin si dean Steinfeld sa lalaki pero kahit kailan ay hindi niya binanggit ang pangalan nito— kaya malabong makilala namin ang alipores niya. Pagkatapos kong makipagkita kay miss Ludwig ay sumabay ako sa Akinomo Phoenix Gang para may kasama akong kumain ng hapunan. Tapos nagpaalam ako sa kanila upang bumalik na sa kwarto ko at magpahinga kasi nakakapagod maging active buong araw. Habang hinihintay kong makabalik si Cyborg galing sa bahay niya ay hindi ko inasahang makakatulog ako. Pero kaagad naman akong nagising pagkatapos ng ilang minuto kasi may kumatok sa pinto ko nang sobrang lakas. Pagbukas ko ng pint

Xyrica’s POV:The warmth of a hand caressing my cheek has woke me up, but I immediately thought it was Cyborg. I squinted my eyes to see if I was right because the room was a little dark. After reading what was inside the folder, I purposely turned off the lights to let myself rest for a bit.Babangon na sana ako pero biglang may pumasok sa kwarto at binuksan ‘yung ilaw. Kaagad kong nakita ang mama ni Cyborg, siya pala ‘yung humahawak sa pisngi ko kanina pa, ang buong akala ko ay si Cyborg. At saka— kahit nakabukas na ‘yung ilaw at nakita niyang gising na ako ay patuloy lang siya sa ginagawa niya.“You poor girl, you must have cried your eyes out because your eyes look swollen right now. I’m sorry to intrude— but I felt like I needed to see what’s going on with you because I’m worried,” nag-aalalang sabi ng mama ni Cyborg sa akin at ‘yung buhok ko na naman ang inayos niya.I felt like a baby chick being taken care of by its mother, and people might think I’m brazen because I’ve never

Xyrica’s POV:Sinabi ko kay Cyborg na pag-iisipan ko ‘yung ideya na kausapin si nurse Dawn tungkol sa litrato pagkatapos niya akong pilitin ng ilang beses. Pero ang totoo, hindi pa talaga ako ganyan ka kumbinsidong makita ang nakikita ni Cyborg. Natatakot din kasi ako kapag sa huli ay mali pala ang akala ni Cyborg, baka magtanong si nurse Dawn kung sino ang mga taong nasa litrato. Ayaw ko pa namang sabihin kahit kanino ang tungkol dito.May mga bagay akong dapat inuuna kesa sa kausapin si nurse Dawn sa isang bagay na hindi pa naman sigurado kung tama ba. Makakapaghintay naman siguro iyon, hindi ba? Ang gusto kong unahin sa ngayon ay ang pakikipag-usap kay Eric Magnayon kasi sa tingin ko ay may patutunguhan ang pag-uusap namin sa oras na magkaharap kami. At kung totoo nga ang sinasabi ng dalawang sulat na natanggap ko— baka kay Eric ko lang malaman ang totoo.Pagbalik namin ni Cyborg sa Gangster Academy ay tinago ko ang folder kasama ang letters na natanggap ko. Ito kasi ang mga bagay

Xyrica’s POV:Hinigpitan siguro ni Teresa ang pagkakahawak sa asawa niya kasi napahinga ito ng malalim at umupo ulit. Saka niya lang ito binitiwan noong umupo na rin ako sa upuan ko— tumayo lang naman ako kasi gusto kong pigilan sa pag-alis si Eric. Mabuti nalang at kasama namin ngayon ang asawa niya kasi sa tingin ko ay makakakuha kami ng matinong sagot kay Eric dahil kay Teresa.“Teresa,” pagtawag ni Eric sa asawa niya. Ang mukha nito ay parang nagmamakaawa na huwag na ituloy ang pag-uusap, pero tinitigan lang siya nito ng masama.Binalik ni Teresa ang atensyon sa binabasa niya habang tahimik naman kaming apat. Kung may itatanong man siya tungkol sa nakuha naming impormasyon ay maaari namang ang asawa niya na lang ang kausapin niya kasi wala naman kaming alam.“Pasensya na kung ginawa namin—”Cyborg was interrupted as Teresa pointed out at something written in the paper. Then she turned into her husband and asked, “Ang nakasulat dito ay may case kang tinatrabaho bago ka nag-resign.

Xyrica’s POV: Pag-alis ni Michiaki kagabi ay kinuha ko ‘yung picture namin ng pamilya ko. Nagtataka pa rin ako kung nasaan na sina mama at ‘yung mga kapatid ko dahil hindi naman pala sila nasali sa car accident. Isa-isa ko silang tinitigan hanggang sa huminto ang nga titig ko sa ate ko. Tinignan ko ito ng mabuti, gusto ko kasing malaman kung ano talaga ‘yung nakita ni Cyborg at napagkamalan niya ‘yung bata sa litrato na si nurse Dawn. Hindi ba’t ang sabi ng ibang tao ay kahit ilang taon kayong hindi nagkita ng pamilya mo ay makakaramdam kayo ng lukso ng dugo? Sa pagkakaalam ko ay hindi ko pa ito nararamdaman kahit kanino— kaya malabo yatang magkapatid kami ni nurse Dawn. Dahil dito ay naisipan ko tuloy makipagkita sa kanya ngayong araw, para subukan ‘yung sinasabi nila na ‘lukso ng dugo’. Lumabas ako sa kwarto para sana puntahan si Cyborg, kaso hinihintay niya rin pala ako. Nagkatitigan muna kami at saka siya nagsalita, “Are you still mad at me?” “Hindi naman ako galit sa ‘yo, Cybo