บททั้งหมดของ Royal Academy: School of Gods and Goddesses: บทที่ 71 - บทที่ 80

GREEN’S POVMagkasama kaming dalawa ni Yazenth na pumasok sa bulwagan ng palasyo. Agad naman kaming binigyang galang ng mga tagapagsilbi at tagabantay sa lugar niyon.“Ano ang nangyari? May nangyari bang hindi kanais-nais? Ba't ninyo kami ipinatawag, Alpha Goddess Hely? Mom?” agad kong mga tanong sa kanila at saka binigyan ng yakap ang aking ina.Nakapagtataka lang na halos kumpleto ang nga pinakamalalakas at pinakamakakapangyarihang mga nilalang sa Therra Universe. Kaya walang pag-aalinlangan na isa ngang mahalagang pagtitipon ito.Agad kaming umupo ni Yazenth sa aming mga upuan dahil mukhang kami na lang ang hinihintay. Samantala ay hindi naman nakatakas sa aking paningin ang bakanteng upuan ni Leaves.Hindi ko maiwasang mag-alala sa kaniya dahil ilang linggo na rin n'ong nagpaalam siya sa amin lahat dahil may mahalaga siyang pinuntahan na wala ni isa sa amin ang nakakaalam. Kaya hindi naman alam kung saan namin siya hahanapin, at walang nakakaalam kung ako na ang nangyari sa kaniya

GREEN’S POVI looked Leaves in confusion. “Ha? Ako?” I asked as I laughed sarcastically. “It was Alpha God Infinite, it's not me,” I corrected her, forcing my smile at everyone with me in her room.Sandaling natahimik ang lahat. No dared to make some noise, which made me giggled out of nowhere to somehow lighten the conversation.“Kung gano’n ay isa itong masamang balita para sa atin. Hindi ko alam na tuluyan na pa lang nagbalik at nabuong muli ang mga Infinity Gem. At nakasisiguro ako na gagamitin nila laban sa atin ang mga ito. Kaya kailangan natin silang unahan sa paghahanap sa ilan pang Infinity Gems,” said Alpha Goddess Hely.“Iyan ang malaki nating suliranin ngayon dahil narinig ko mula sa mga nilalang na nasa dark veil ay kasalukuyan nilang hinahanap ngayon ang mga Infinity Gems. Kaya siguro ay hindi pa sila sumusugod sa atin dito,” saad naman ni Leaves.Napatingin ako kay Alpha Goddess Hely na mukhang nag-iisip ng kung anong dapat namin gawin. “Kailangan nating magpulong tungk

THIRD PERSON'S POV Kasalukuyang naglalakad ngayon si O’brien sa pasilyo ng palasyo ng Utopia. Hinahanap niya si Catterfeld dahil dalawang araw nang n’ong huli niya itong nakita. Wala siyang alam kung saan ito nagpunta, basta ang alam niya lang ay nagpaalam ito sa kaniya dalawang araw na ang nakaraan na pinatawag siya rito sa palasyo dahil sa mahalagang pagpupulong. Pagkatapos niyon ay hindi na niya nabalitaang bumalik sa Royal Academy kung saan sila kasalukuyang nananatili kasama ng ilang nga estudyante nito at mga magulang nila. Ang Royal Academy at Utopia Palace ang pinakaligtas na mga lugar ngayon sa buong Therra Universe. Nababalot ang mga lugar na ito ng pananggalang mula sa pinagsama-samang kapangyarihan ng mga pinakamalalakas na Gods at Goddesses. Gan'on din ang ginawa sa lahat ng mga dimension upang protektahan ang lahat ng mga nilalang sa nagbabadyang digmaan. Ang Utopia ang siguradong magiging sentro ng digmaan, bagaman, ito rin ang pinakaligtas na lugar dahil narito ang

GREEN’S POV “What is happening here? Ano ang kaguluhang nangyayari dito? Ano iyong mga pagsabog na narinig ko?" A sound of familiar voice echoed at the surrounding. Agad akong napatingin sa kung saan nanggagaling ang tinig na iyon. I wasn't mistaken, it was his voice. It was God Rain of Thunder, my uncle. Gumilid ang lahat upang bigyan siya ng daan patungo sa akin. At hindi ako nagkakamali, it was really him — God Rain. Lumapit siya sa akin na naguguluhan sa nangyayari. “You are here. What's happening? Bakit may mga sugat ka? Are you alright?” he asked in confusion, and checked my wounds. “Where's Leaves?” he added. It seemed like he already realized what was happening here. Napayuko ako dala ng pagkabigo. Masakit at mahapdi ang aking mga sugat pero mas masakit isipin na hindi ang tunat na Leaves ang nakasama namin sa palasyo. Isa siyang huwad! Ginagamit niya ang katawan ng aking kapatid para lang magawa nila akong kunin. “H-hindi siya si L-Leaves . . . ” Hindi ko na napigilan p

GREEN'S POVMatapos ang ilang oras na pamamalagi ni O'brien dito sa isang silid sa Headmaster's building upang samahan ako ay umalis na rin siya kalauna dahil may mahalaga raw itong gagawin saglit. At kanina ko pa iyon hinihintay o hinihiling na gawin niya dahil hindi ko na kayang pigilan pa ang sakit na nararamdaman ko.Kanina ko pa gustong maiyak at magwala dahil sa namimilipit na sakit ng aking ulo, maging ang aking tiyan. Nasusuka ako ngunit pilit ko itong pinipigilan dahil ayaw kong makita ni O'brien o kahit sinuman na makitang nahihirapan ako sa epekto ng kung anumang uri ng lason na pumasok sa katawan ko. Ayaw kong maging pabigat o kaawaan ng iba. Sa akin umaasa ang lahat at ayaw ko silang biguin. Ayaw kong mawalan sila ng pag-asa dahil ako ang pag-asa ng lahat.Nararamdaman ko na kasi ang epekto ng lason na kagagawan ng huwad na Leaves, at hindi ko inaasahan na ganito ang magiging epekto nito sa akin. Para akong pinupukpok at tinutusok nang malakas at paulit-ulit sa ulo sa sob