Semua Bab Mahirap hanapin ang Ex-Wife Ko: Bab 431 - Bab 440

Sabay na tumingala sila Luna at Alice. Ang taong may hawak ng kamay ni Alice ay walang iba kung hindi si Joshua na kaalis lang kanina. Nang makita niya ito, kaagad na binawi ni Alice ang kanyang kamay at niyakap ito, umiiyak na para bang sanggol, “Joshua, alam ko na masama ang loob ni Luna, kaya sinubukan kong pagaanin ang loob niya. Pero, sinong mag-aakala na sasampalin niya ako!” Habang nagsasalita siya, tinuro niya ang kanyang mapulang mga mata at luhaang mukha. “Tignan mo! Nagalit ako, kaya sinampal ko din siya, pero gusto pa rin niya akong sampalin kaya…” Maingat siyang hinawakan ni Joshua, inangat ang kanyang tingin sa marka ng palad sa mukha ni Luna. “Alam kong masama ang loob mo, pero hindi ka pa rin dapat manakit ng iabng tao.” Inangat ni Luna ang kanyang mga mata at malamig na tinignan si Joshua ng hindi nagsasalita. Huminga ng malalim si Joshua at malamig na sinabi, “Galing ako sa istasyon ng mga pulis kanina lang at inayos ang lahat. Ang taong dumukot kay Gwen

Kinagat ni Luna ang kanyang labi, nagmamatigas na itinaas ang kanyang mga mata, at tinitigan sa mga mata si Joshua. “Bakit?” Dahil sa may nangyaring ganito kay Gwen, mag-aalala pa rin siya kahit nakabalik na siya sa Banyan City, magiging imposible para sa kanya na magtrabaho dahil dito. Nanatiling walang emosyon ang mga titig ni Joshua. “Kahit na manatili ka dito sa Sea City, ano naman ang magagawa mo para kay Gwen? Patuloy mong sisisihin ang sarili mo, paulit-ulit mong ipapaalala kay Gwen ang nangyari sa kanya para pareho kayong malungkot, ganun?” Walang malay na napaatras si Luna sa mga sinabi ni Joshua. Hindi siya makapaniwala at tinitigan si Joshua, binuka ang kanyang bibig, na may gustong sabihin, pero walang lumalabas sa kanyang bibig. Sumimangot si Joshua, kalmado ang kanyang boses pero malamig. “Una, hindi mo na pwede pang ibalik kung ano ang nangyari sa kanya. Ang mahalaga ngayon ay ang pigilan siyang makita ang mga taong may kinalaman sa insidenteng ito, ng sa gayo

Walang malay na nakahiga si Luna sa hotel hanggang 3 pm ng hapon. Nakatanggap siya ng tawag mula kay Neil nung 3 pm ng hapon. Ang boses ng munting bata ay nanggaling sa kabilang linya ng phone. Mukha itong sabik na sabik. “Mommy, gaano ka kalayo? Miss ka na namin ni Nellie!”Nang marinig niya ang boses ng kanyang anak, lumambot at natunaw ang puso ni Luna. Hinawakan niya ang kanyang phone ng mga ilang segundo ng tahimik, saka niya hininaan ang kanyang boses at sumagot, “Hindi pa… makakabalik ngayon si Mommy. Nandito pa din ako sa Sea City.” Sa kabilang linya, huminto ang munting bata, pagkatapos ay kaagad naging kalmado ang boses nito. “May problema po ba kayo?” “Naaksidente ang isa sa mga kaibigan ni Mommy.”Napakamaunawain ng munting bata na nasa kabilang linya ng phone. Tinikom niya ang kanyang bibig. “Nauunawaan ko po. Ipapaliwanag ko na lang po ang sitwasyon kay Nellie ng maayos, mauunawaan naman niya ito at hindi siya magagalit sayo o kaya ay gagawa ng gulo tungkol

Sandaling nanahimik si Luna, pagkatapos ay tumawa siya. "Nigel, paanong magagawa niya ito para sa'kin? Para sa kanya, isa lang akong mahinang nilalang, isang bagay na pwedeng pabayaan." Sa kabilang linya, nanatiling tahimik si Nigel nang ilang sandali. Gusto niyang sabihin sa kanya… Mula sa kuha ng CCTV na hinack niya kagabi, nakita niya ang ekspresyon ni Joshua na puno ng kaba at sakit habang dala niya si Luna. Sa hapong iyon, nakatingin siya sa eksena sa kanyang computer buong hapon. Sa hapon, tinawagan niya si Malcolm, nakipag-usap siya sa kanya at nagpasya na pigilan ang pag-atake sa Lynch Group. Mula sa screenshots na nakuha niya, sa bawat isang larawan, imposibleng pag-arte lang ang kaba at pagsisisi ni Joshua. Dahil imposibleng malaman niya na pinapanood siya ng anak niya mula sa malayo. Hindi man lang niya alam na mayroon pa siyang isang anak, si Nigel. Kaya ang kanyang mga mata at ang pagtakbo niya palabas ng abandonadong pabrika habang buhat si Luna, lahat

Pagkatapos tapusin ang tawag niya kay Nigel, nagdalawang-isip muna si Luna sa kwarto niya nang matagal, pero sa wakas ay nabuo na ang kanyang tapang na pumunta sa ospital. Tama si Joshua. Maigi ngang prinotektahan ni Luke si Gwen. Kahit na gusto niyang makita si Gwen, ang mga tauhan na nakabantay sa pintuan ay kailangan munang mag-ulat sa mga nakatataas sa kanila bago nila makuha ang permiso ni Luke at hayaan siyang makapasok sa ward. Nang makarating si Luna sa kwarto ni Gwen, bumababa si Gwen ng kama sa tulong ng kanyang ama na si Andy. Nang makita niyang dumating si Luna, bahagyang nanlaki ang mga mata ni Gwen, pagkatapos ay inangat niya ang kanyang mga mata at malumanay siyang nginitian. "Sakto ang dating mo." Ngumiti siya at umupo sa wheelchair. "Sabi ni Luke Jones ay ipapadala sa raw ako sa ibang ospital bukas. Gusto kong bumiyahe pauwi para mag-impake ng ilan sa mga gamit ko at dalhin roon." Pagkatapos nito, kalmadong tinignan ni Gwen si Luna. "Dahil nandito ka na, sa