Semua Bab Somebody Out There Who Will: Bab 131 - Bab 140

*****RAIN***** NANG MATAPOS sila ni Jack sa lunch ay tsaka naman dumating si Nate na galing sa Manila at naghatid ang mga pastries doon na sila ni Wind ang umayos last night. Nagliwanag ang mukha ni Rain nang makita si Jean sa kaniyang purple dress at braided hair, mabilis itong tumakbo sa direksyon nila. Naglahad si Rain ng braso rito kaya naman imbes kay Jack ay sa kaniya ito dumiretso. "Seriously, Jean? Sinong nanay mo?" ani Jack nang tumayo sa gilid nila at pumamewang pa. Dumiretso naman sa kaniya si Nate at ito ang yumakap dito at humalik sa pisngi niya. "Buti pa ang papa mo, alam kung sino ang yayakapin. Pero kapag ito ang dumiretso kay Rain—" "Jack!" She immediately glared at her friend, pasalamat ito at walang mapulot si Rain na maaaring ibato sa kaniyang kaibigan. Si Nate ay pabirong sinakal siya habang malakas itong humalakhak, may mga napalingon pa sa banda nila Rain dahil sa eskandalosa nitong bibig. She doesn't know when they will get this over, para bang kadikit na ni

*****RAIN***** SA HILERA ng mga pasyenteng naka-admit sa hospital ay nahanap ni Rain ang papa niyang nag-iisa sa higaan nito, he is conscious now and half-lying over his white hospital bed. His eyes were directed at the small television installed above the wall across him. Bahagyang nabawasan ang pag-aalala ni Rain pero naroon pa rin kaya hindi niya malaman ang itsura ng kaniyang mukha habang tumatakbo siya palapit dito. "Pa..." aniya sa nanginginig na tinig, mabilis siyang umuklo para yakapin nang mahigpit ang ama niya at suriin ang kalagayan nito. "Ano pong nangyari? Nawalan ka raw ng malay? Okay ka naman kaninang umaga, sana kung hindi na maganda ang pakiramdam mo ay hindi kana—" "Rain," saway nito sa kaniya at iginala sa mga pasyenteng naroroon na naka-tingin na pala sa kanila ang mga mata nito. He chuckled like there is something funny. "Daig mo pa ang lola mo kung makatalak sa akin. Ayos na ako, anak." "At may gana ka pang mang-asar sa akin, papa." Umirap siya pagkatapos ay m

*****RAIN***** "I'M SORRY," iyon lang ang na-sabi ni Rain bago niya tinalikuran si Art at mabilis na naglakad pabalik sa sasakyan nito. Bigla na lang bumigat ang pakiramdam niya sa nangyari. This is not what she thinks that will happen on their first meeting after years. Damn! Diretso ang lakad niya roon sa may bandang front seat, tumunog ito nang alisin ni Art ang lock. Bubuksan na sana niya ang pinto nang higitin nitong bigla ang kamay niya at walang kahirap-hirap nitong ipinako ang mga braso niya roon sa bintana. "W-what?" She doesn't know what to say? nor what to do? Rain is suddenly hyperventilating even though they were already outside the restaurant. He closed the tiny gap between their faces, her knees felt buckling as his fresh breath tickles her skin. She doesn't wanna anticipate a kiss from him but with their faces' distance and the way his breath smells like, she felt like her f*cked up system wants to initiate it. Talaga ba, Rain? "Why can't you just accept my mon

*****RAIN***** PAGAKA-BABA ni Rain sa linya ay mabilis niyang hinanap si Art para magpasalamat dito sa paghatid sa kaniya, ngunit nang pumihit siya ay wala na sa kusina ang binata. Nagtataka niyang binakas ang daan patungong sala, naroon ito at tinitingnan niya ang mga pictures na naroon sa ibabaw ng maliit na shelf. Dahan-dahang lumapit si Rain, marahil ay narinig nito ang mga yabag niya kaya napalingon ito sa kaniya. "Anong mayroon diyan?" nagtataka niyang tanong. Sabay nilang pinakatitigan ang mga display roon kasama na ang iba't ibang larawan nilang pamilya. "Lumang mga pictures, kuha pa iyan noong buhay pa si mama. Marami pa niyan kaso ay nasa photo album na lang kasi hindi na rin naman kasya." Nanatili roon ang mga mata ni Art, ngunit direkta iyon sa larawan ni Rain noong college siya at minsang sumali ng pageant. "You look adorable, noon pa man," bigla nitong komento. "At sumobra naman ngayon." Namula si Rain sa papuri nito, ngumiti lang siya at tumango. Para bawasan ang aw

*****RAIN***** SA HALIP na sumagot ay umiling na lang si Rain at nagpatuloy sa paglalakad. Pagkapasok sa opisina ay dumiretso agad siya sa swivel chair na naghihintay roon. She's been standing with her four inches wedge since she arrived at the cafe earlier this morning, wala pa siyang upo sa loob ng anim na oras kaya naman gumaan nang sobra-sobra ang pakiramdam ni Rain nang tuluyan siyang maka-limlim doon. She let her back fall on the backrest while she's stretching both of her legs, panandalian niyang ipinikit ang kaniyang mata at pinilit na bakantehin ang isip. But who is she fooling? Sa tuwing binabakante niya ang isip niya ay mas dumadagsa ang mga ideya roon at kung anu-anong bagay na hindi naman niya dapat na pagtuunan ng pansin. Gaya ng binanggit ni Jack kaninang umaga sa may pantry room, about Art's press conference and all. Hindi naman kataka-takang gagawin 'yun ng mga Sevilla lalo't malaking pangalan ang dala-dala ni Art, they are famous and influential not just in the co