Semua Bab Somebody Out There Who Will: Bab 201 - Bab 210

*****RAIN***** ANG MGA luhang pinipigil niya Rain ay humulagpos kasabay ng damdaming tila na-igapos na sa kaniya. Why does she has to feel this? She was mad at him, right? He fooled her, he broke her heart. She despised him, she want him gone. Pero bakit ganito, ngayong tuluyan at totohanan na siya nitong itinapon ay tila nakakaramdam ng pagsisisi si Rain? Tsaka siya nasasaktan, gayung ipinagkaloob lang naman nito ang kalayaang hinihingi niya noon pa. Ano bang mali roon? "Rain..." a familiar voice said. Dama niya ang panonood nito sa kaniya base sa peripheral vision niya. She could see Tan and she could feel his worry, takot siyang makita nito ang pag-iyak niya't i-comfort siya nitong muli. Ayaw na niyang umasa ito sa kaniya dahil masasaktan lang lalo ang binata. Imbes na harapin ito ay umakto siyang walang nakita, nanghihina man ay sinigurado niyang matatakasan niya ito habang mabilis niyang tinutuyo ang mga luha sa kaniyang mukha. Damn it! Another problem, another pain. "Rain,

SA LUMIPAS na siyam na oras ay paulit-ulit na binalik-balikan ni Rain ang mga sinabi sa kaniya ni Andrew sa cafe, it keeps on bugging her. His voice used to echoe in her head, nabibingi na ang konsensiya niya't maski ang kaniyang puso'y halos ayaw siyang patulugin... Bumaba siya sa kusina nang pumatak ang alas dose at dilat na dilat pa rin siya sa madilim niyang silid. Nagtimpla siya ng kape na idadahilan lang niya sa papa niya kung sakaling makita siya nito at magtanong ito kung bakit gising pa siya. Pagod na humalumbaba si Rain sa mahabang counter kapagkuwan at patuloy na inalala kung gaano ka-stress ang itsura ni Art doon sa may video pero gano'n pa maan ay proud siya rito sa pagpili sa tama at makakabuti para rito. Masaya siya para kay Art, sobra! "Ate..." Pinutol siya sa pag-iisip ng medyo malat na tinig ni Wind. Tumuwid siya sa pag-upo at agad itong sinulyapan, pababa ito sa hagdanan. "Ba't gising ka pa? Late na, ah." Simple niyang pinunasan ang mga luha sa mata niya. "Can't

*****RAIN***** NAGUGULUHANG TUMANGO si Rain. Dama niyang galit ang binata at hindi maayos ang pakiramdam nito lalo na nitong mga nakaraang araw at sinusubukan pa na niya itong iwasan... but the thing is he's still there, talking to her, asking and still worrying of her. Based on her experiences, Thunder Stowers used to lose his care to the world when mad. Pero. . . "Now you realized, I'm not." Humalakhak ito at nakuha pang pisilin ang ilong niya nang mariin. "I'm mad not of you, but of my heart because it failed me. It throbs on the wrong person once again—" "Again?" Nanliit nang kaunti ang mga mata ni Rain. "That means, somebody hurt you before. Si Miss Kelsey ba? Si Geneva?" "It's Autumn," he said in a dull voice, there's bitterness on his face. "You're right, she does exist... once upon a time." May pagkamangha niya itong tiningnan."Really? You've never mentioned her to me before." Bahagya itong umahon at malalim na tumikhim. "Because she's never been a good memory and she's

*****RAIN***** "I CAN feel my heart wanting to escaspe of my chest right now. Ano po kayang sakit ko, doc.?" Kita ni Rain ang pagbadha ng ngiti sa labi ng binata, nagtaas ito ng kilay sa kaniya pero halata namang kinikilig ito. "Anywayas, nag-bake ako ng cookies for you. I also brought you brewed coffee." Ipinakita niya rito ang mga dala niya, nagningning bigla ang pagod nitong mga mata. Ang walang buhay niyang labi ay dahan-dahang nakulayan ng simpleng ngiti. "Woah!" Inabot nito ang mga dala niya't mangha siya nitong tiningnan na para bang isa siyang himala. "You don't have to but thank you. This means a lot, hindi ko 'to tatanggihan." A smile also slipped from her lips. "Naisip ko kasing baka masakit 'yung ulo mo dahil sa hangover dahil uminom ka kagabi. Tsaka para na rin sabihing... hindi na ako galit sa'yo at kay papa. Actually, wala naman akong karapatang magalit. Ako ang dapat sisihin sa lahat ng ito, masyado akong naging matigas at tanga—" "Rain..." he whispered. "I know,

*****RAIN***** GULAT NILANG nilingon ni Kim ang may ari ng may accent na tinig na 'yon, mas sumidhi pa ang tuwang nararamdaman ni Rain nang mula sa likod ni Kim ay lumitaw si Airish sa kaniyang pink elegant blazer na pinarisan nito ng itim na sexy shorts. Apaw na apaw ang sutla nitong kutis sa kaniyang suot at mas gumanda siya sa kaniyang blond at kulot na buhok. Ang labi nitong manipis ay kakulay ng kaniyang blazer, she look so pretty and stunning today. Her furrowed brows slowly went to it's normal arched, smile crept into her lovely lips and joy immediately sparkled on her eyes. "Miss me?" Walang masabi si Rain, she's too stunned to give an answer. Pabiro itong umirap. "Rain, I was asking you. Come on, say the word." "Of course, I do." Sinuklian niya ang ngiti nito at tumayo para yakapin nang mahigpit ang dalaga. Simula ng umuwi siya ay hindi na sila muli pang nakapag-usap, they didn't even get chance to see each other for one last time before she left. "I miss you. Kailan