Umiling siya. "I'm sorry. I am not a stalker of any man. I will never be. Hindi ko alam na doktor ka at dito ka rin nagtatrabaho. It's purely coincidence. And it's not my thing following guys just because I like them. Hindi ako ang tipo ng babae na nanghahabol o magkakandarapa makuha lamang ang atensiyon ng isang lalaking hindi ko lubos na kilala.""Use you? I'm sorry? I am not that kind of person Doctor Sebastian. I can't do that just because you tell me to.""Or fate. Destiny, maybe? Maybe we are destined for each other. Can't you see? Destiny is pulling us together." Pabiro nitong sabi."You're crazy... and weird. You can't just say that. But it could be." Napapantastikuhan na siya sa siruhano. Natawa na rin siya sa takbo ng kanilang pag-uusap."We could be friends, I guess. Start as friends." Inilagay pa nito ang kamay sa baba habang nakapatong sa table at pinakatitigan siya. "Then after few days or a week, I will ask you out. You better be prepared,

"T-thank you," ani Gilliane bago pa man lubusang makalabas ng pintuan ang binata at iwasang tingnan ang kanina pa humihila sa mga mata niya."Para saan?"Ngumiti siya. "For liking me too much? For being a gentleman?" Hindi sigurado ang kanyang nararamdaman ngunit nasisiguro niya sa kung ano ang kanyang pinagpapasalamat. Nagpapasalamat siya sa pagdating nito sa kanyang buhay. Hindi pa ganap na naghihilom ang mga sugat ngunit nakakatulong si Sebastian upang kahit na paano ay hindi niya maramdaman ang hapdi. This guy is willing to wait, hindi tipikal na tulad ng ibang lalaki."You can thank me properly by preparing me some breakfast and by joining me. Bigla akong nakaramdam nang gutom." Kinindatan muna siya ni Sebastian bago tuluyang lumabas.Kalahating oras lang ay nagbalik na ulit sa unit ni Gilliane si Sebastian. Katatapos lang niyang gumawang vegetable omelet. Nang makita 'yon ng binata ay kaagad nitong inagaw ang plato mula sa kanya a

Ngumisi si Sebastian. "Impressed? I can be deep andsensitive, you know. Ikaw lang eh, mabilis mo kaagad akong hinuhusgahan base sa tsismis sa ospital."Napangiti na si Gilliane. "Hmm... a bit. So, what do you think?""Na mayroong babae na nakalaan para baguhin angbuong buhay ng isang lalaki. Babaguhin niya angpananaw nito sa buhay, ang paraan ng pagtingin nitosa mundo.""Parang hindi ikaw ya'n. May masamang elemento ba ang sumasapi sayo, Sebastian?" Pagbibiro niya na natatawa. Umiling naman ang binata bilang sagot."So medyo naniniwala kang mayroon talagang nakalaan para sa 'yo? Naniniwala ka sa fate and destiny lalo na sa true loave sayings?"Iginalaw-galaw ni Sebastian ang ulo. Hindi mapagpasyahan ni Gilliane kung tumatango ba o umiiling ang binata. "Ladies first. Naniniwala ka bang may nakalaan para sa 'yo? Na may tamang tao na darating para pasayahin ka at hindi

"Goodnight, Sebastian." ani Gilliane sa munting tinig, hindi pa gaanong nagmumulat ng mga mata. Tila may hinihintay."Dream of me, sweetheart," tugon ni Sebastian bago tuluyang umalis.Dahan dahan niyang iminulat ang mga mata at ngumiti habang nakatingin sa likuran ni Sebastian. Pagkapasok nito sa sariling unit ay isinara na niya ang pinto at sumandal doon.She sighed dreamily.What was happening to her? Bakit ganoon na lamang ang epekto si Sebastian sa kanya? Kahit anong klaseng pagpipigil ang gawin ay tila hindi nakikinig sa kanya ang sariling katawan.Tila may sariling utak ang kanyang katawan at hindi ito nakikinig sa nais ng isip niya.This surgeons charisma is too powerful that her body is starting to give in.No. This can't be happening. Hindi siya puwedeng magpadala sa lalaking ito. Hindi siya puwedeng magpadala sa init ng katawan.

It Gilliane's first oficial day inside the operatingroom. Noong mga nakaraang araw ay orientationlang niya. Pinag-observe lang siya sa ilang operasyon,kinabisa niya ang mga protocol at surgical floors at kinilala ang mga doktor at kasamahang nurses. Madali namang naging pamilyar sa kanya ang ilang procedures at protocols. Madali rin niyang nakasundo ang mga makakasama sa loob ng OR.Pinakamalapit siya sa head nurse ng operatingroom, si Sally. Hindi ito nagpapatawag ng Ma'am.Ito ang nag-orient sa kanya. She had a pleasant faceand sweet smile. Isang dekada na daw itong nagtatrabaho sa Dr. Amadeo Dizon Memorial Hospital. Pinlano nitong magtrabaho sa bang bansa noon katulad ng iba ngunit hindi raw nito kayang iwanan ang mga anak. Gumanda ang trabaho ng asawa nito kaya nakontento na lang ang pamilya sa Pilipinas.Namangha ang ilan sa mga kasamahan niya nangmalaman na nurse siya sa Hamburg at sa ibang bansa siya nakapagtapos ng koleh