Atacia's POV:“Hypnotized how? There’s no such thing as hypnotization.” Sabi ni Prince Neo.“I mean hindi literal na hypnotize. Kumbaga ang point ko dun is may kumokontrol sakaniya.” Sabi ko. Napatango tango naman sila.“Paano mo naman nasabi?” Tanong ni Princess Kayda.“She changed. Simula nung arrow incident nagbago siya bigla. Nung una akala ko dahil sa feelings lang niya. Pero day by day, lalo siyang nagbabago hanggang sa dumating sa part na lagi an siyang late, pagod an pagod na para bang may hinabol or hinabol siya, wala sa sarili, basta hindi na siya yung dating Cassie.” I explained. Natahimik saglit ang lahat then I snapped my fingers.“Liam, I’m going to ask you something. And before you say anything, I just want you to know that I understand what you feel. Don’t worry I’m not mad at you.

Atacia’s POV:“Hanggang kelan mo balak matulog jan?” Tanong ko kay Drake na ngayon ay nakahilata sa bench.“Hanggang sa ma-master mo ang paggamit ng fire charm mo.” Antok na sagot niya. Napa-irap nalang ako sa sagot niya.“Taray umiikot ang mata mga 360°” Asar ni Prince Neo.“Eh taragis ka, ano pang ginagawa mo dito wala ka namang naitutulong?” Inis na tanong ko ulit sakaniya. Tatambay tambay dito wala namang naitutulong piste.“Babantayan ka.” Maikling sagot niya. Sainis ay napasabunot na lamang ako sa sarili kong buhok.“Ano ako bata?! Lumayas ka dito wala kang naitutulong!’ Singhal ko sakaniya. Nag make face lang siya kaya mas lalo akong nainis.“Eh kung magbabangayan kayo bukas nalang tayo mag training.” Sabi ni Prince Ne

Atacia’s POV:Hanggang sa pagtulog ay iniisip ko ang nais iparating ni Zephyra sa sinabi niya kanina.“Oh and a little advice, hanggat maaga pa and may chance, kunin mo na.”“Aishhhhhh.” Inis na saad ko sabay gulo ng buhok ko at nag pagulong gulong sa kama. Si ate naman ay nandun sa kwarto niya sa ibaba.“Hay nako. Matulog ka na nga lang Atacia. Wag mo nang isipin yun. Baka jino-joke time ka lang.” Pagkumbinsi ko pa sa sarili ko. Umayos ako ng higa at pumikit. K   I   N   A   B   U   K   A   S   A   N“Psst. Cia. Gising.”  Paggising saakin ni Ate kasunod ng sunod sunod na kalabit. I hummed.“What?” Tanong ko pero nakapikit pa din.&ldquo

“Do we have a problem?” He asked. I gulped. I knew that this time would come where he will ask me if we have a problem. Tanga mo kasi Atacia you keep on ignoring him tapos di ka naghanda ng Paliwanag mo.“I…I don’t know what you’re talking about.” I said.“Really? Seriously Atacia?” Sabi niya. Sa iba ako tumingin ng sinubukan niyang silipin ang mukha ko. “You know what I’m talking about. I just want to know if we have a problem. Did I do something wrong?” He asked.“None. Nothing. Everything’s fine.” I said. He scoffed.“Then why aren’t you looking at me?” Tanong niya. Bigla akong napahinga ng malalim nang itanong niya iyon. “Ang akala mo ba hindi ko napapansin? Simula nung isang buwan hindi ka tumitingin sakin. Kahit nag-uus

Atacia's POV:Nang sumapit ang dilim ay hindi pa din dumadating ang team na dapat ay kukuha saamin in case of emergency. And this s**t is a case of emergency."You okay?" Tanong ni Ate."Sa tingin ko hindi sila makakarating." Sabi ko at tumayo pero napaupo lang din dahil sa kawalan ng lakas."Hindi pa kita nagagamot kaya diyan ka lang. Wag ka munang gumalaw." Sabi ni Ate. Umiling ako."No. We can't stay here for the rest fo the night. Maaring bumalik ang mga knights na yon. We can't risk that. Not anymore." Sabi ko. I created a portal patungo sa gate ng Academy. Nakita ko ang pag-aalala sa mukha ni ate ngunit hindi ko ito pinansin. Alam kong sa ginagawa kong ito ay mas lalong magiging malala ang sitwasyon ko lalo na't hindi pa ako nagagamot, ngunit kung hihintayin pa namin sila, mauubusan kami ng oras at maaaring mapahamak ang iba. Kagaya ng nangyari kay