All Chapters of The Hidden Child of Carolina (Filipino Story) : Chapter 141 - Chapter 150
176 Chapters
Kabanata 140
Kabanata 140  Everything happens for a reason.Iyon ang paniwala ko. Lahat ng mga nangyari sa buhay ko ay may rason. At iyon nga, wala na akong magawa kundi ang sundin si Mom. Wala akong magawa kundi ang magtiwala sa kanya. Tama nga naman siya. Hangga’t nasa putik pa rin ako ay aapihin pa rin ako hanggang ngayon. I am doing this for myself. I think this is for the best.Mom let me contact Trixie.“Don’t do anything stupid, Fiona,” paalala ni Mommy nang nagpaalam ako sa kanya na tatawagan ko si Trixie. “Dahil hindi mo magugustuhan ang gagawin ko kung bibiguin mo ako.”Iyon ang kanyang sinabi at hindi ko siya bibiguin. Nakapagdesisyon na ako at iyon ay ang sumama kay Mommy sa ibang bansa. Hindi ko pababayaan ang anak ko. Kaya ko tatawagan si Trixie para roon.Nagtungo ako sa balkoniya. Huminga ako nang malalim at d-in-ial ang numero ni Trixie. Inilagay ko agad sa tapat ng tainga ko
Read more
Kabanata 141
Kabanata 141  Namilog ang mata ko nang nakita ko si Yohan. Hindi ako makapaniwala. Si Yohan ba ito? Ilang beses akong napakurap-kurap bago ko nakumpirma nga siya nga ito.“Y-Yohan, w-what--”Dinungaw ko siya at siya lang talaga mag-isa. Wait? Paano siya nakapasok dito? Private property ito ni Mommy.“I am here to get you, Fiona.”Napalunok ako. “I-Ikaw lang ba ang mag-isa?”“Yes I am, Fiona,” malamig niyang sagot sa akin habang nakatanaw sa akin. “I am alone.”Naiiyak ako. “Yohan…h-hindi ka sana nandito…”“Why?” Lumamig ang boses niya. “Dahil aalis ka?”Namilog ang mata ko. Paano niya nalaman?“You will leave me? Iiwan mo kami ni Felecity?”“N-No…”“Then bumaba ka diyan at umuwi na tayo. Miss na miss ka na ni Felecity, Fiona. Hin
Read more
Kabanata 142
Kabanata 142  Tulala ako habang nakaupo ako sa seat ko dito sa eroplano. Iniisip ko pa rin ang nangyari. Para akong nahimasmasan nang huminahon na ako. Hindi ko akalain na nasabi ko iyon kay Yohan.“Anak…”Hinawakan ni Mommy ang kamay kong nanginginig kaya nang binalingan ko siya ay tipid siyang ngumiti sa akin.“Huwag ka nang umiyak. Pangako ko sa iyo. Pagkatapos mong tuparin ang mga gusto mo sa buhay, babalik ka sa kanila, okay?”“M-Mom…” Tumulo ang luha ko. “I didn’t mean it. I--”“I know…” Hinaplos ni Mommy ang pisngi ko. “At kung mahal ka talaga ni Yohan, maghihintay siya sa iyo, anak. Kaya ka niyang hintayin, Fiona.”Dahil sa sinabi ko, hihintayin pa rin kaya niya ako? Baka hindi na dahil pagod na siya sa akin.Yumakap ako sa kanya at saka tahimik na umiyak. Alam ko na tama rin itong ginawa ko pero
Read more
Kabanata 143
Kabanata 143 Five years later  “Can you fix my hair, please?” pakikiusap ko sa isang kasambahay ko. “Kailangan ko nang magtungo kasi grand opening na ngayon.”“Ma’am, sigurado ako na marami ang bibili ng masasarap niyo na bakes!”Pati ang mga kasambahay ko ay excited na rin para sa new career ko.It’s been five years since I left. I didn’t regret my decision. Nang tumungtong ako rito ay nahirapan ako noong una pero hindi ako pinabayaan ni Mommy. She guided me and did everything for me. Nag-iba na rin ang pangarap ko.I am a mom. So, I changed my career path. Instead na sumunod sa yapak ni Mommy noon, nag-aral ako kung paano mag-bake at ngayon, opening na ng new bakeshop ko rito sa New York.Pagkatapos ayusin ng kasambahay ko na si Nina ang buhok ko ay naglagay ako ng hikaw sa tainga ko. I need to look pretty and presentable.My accoun
Read more
Kabanata 144
Kabanata 144  “Congratulations sa successful opening bruha!” bati ni Trixie sa akin sa video call.“Thank you, Trixie.”Sumimangot siya. “Sana man lang ay makapunta ako diyan pero hindi puwede dahil may kids na ako. Ano ba iyan? Naunahan yata kita diyan, Fiona. Wala ka bang dadalhin na boyfriend pag-uwi mo rito.”Agad akong umiling. “Bakit naman ako magdadala, Trixie?”“Sus!” Mapang-asar na ang kanyang mukha ngayon. “Narinig ko mula kay Tita na marami ka rawng manliligaw diyan. Mga blue eyes! Ayaw mo ba na may blue eyes na anak?”“Ano ba iyan, Trixie?” natatawa kong pagsaway sa kanya. “I am not here to have a boyfriend, okay?”Umirap siya. “Alam ko naman na Japanese eyes lang ang hanap mo.”Inirapan ko siya.“Kidding!” She grinned. “By the way, matagal pa ba ang uwi mo?
Read more
Kabanata 145
Kabanata 145  Ilang buwan pa ang nakalipas at naging maganda ang takbo ng shop ko rito sa New York. Bukod sa baking, nag-work at home din ako sa business namin ni Mom na clothing.Pilit ko na kinalimutan ang lahat. Hindi na kami masyado nag-communicate ni Trixie dahil natatakot ako na makabalita ng panibago. I wanted to protect my heart. Kaya hanggang padala na lamang ako ng gift kay Felecity nang hindi alam na ako pala ang nagbigay. Baka kasi hindi tatanggapin.“Ma’am, there is a call from your mother,” one of my staff said.Tumayo ako at saka lumapit sa telepono. Binigay niya sa akin ang telepono at saka tumabi. I smiled at her before I answered the call.“Mom…”“Hija, sa wakas ay nakausap na rin kita.”I sighed. “Alam mo naman na busy ako lalo na’t my business here is doing great. Maybe I could extend my stay--”“No, it’
Read more
Kabanata 146
Kabanata 146  I’m back.Nandito ako ngayon sa airport, nagda-dial ng numero ni Mommy. Tumigil ako sa paglalakad dahil wala akong nakita ni anino ni Mommy. Ang sabi niya sa akin ay sasalubungin niya ako. But where is she?Nang nag-ring ay napairap na lamang ako. Ang init pa rito. Naninibaguhan ako sa klima. Kung hindi niya ako susunduin ay babalik na lamang ako.“Hi, Darling?” sagot ni Mommy sa kabilang linya.I groaned. “Mommy, nandito na ako. Where are you? Bakit wala akong sundo? Palalakarin mo ako? Ang init-init, oh?”Humalakhak si Mommy sa kabilang linya. “I am so sorry, hija. Hindi ko naman nakalimutan. Naging hectic lang ang schedule ko--”“Then you should have at least time for me?” Halos panggigilan ko na ang phone. Ang mga tao ay napatingin na rin sa akin. Hindi ko na lang ito pinansin. “Mom, kung wala ka naman talagang balak na sunduin ako
Read more
Kabanata 147
Kabanata 147 Nagising na lamang ako sa hindi pamilyar na kuwarto. Sinapo ko ang noo ko bago unti-unting bumangon galing sa pagkahiga. Nang tiningnan ko ang sarili ko ay suot ko pa rin ang sinuot ko kanina.Nang naalala ko ang nangyari ay napasinghap ako at kinabahan. Where am I? At bakit nangyari iyon? Sino ang gumawa no’n? Nagpalinga-linga ako sa paligid, naghahanap ng kasagutan sa aking tanong. Kauuwi ko pa lang tapos ito ang mangyayari.“I’m glad that you’re awake, Fiona Carolina.”Napasinghap ako nang narinig ko ang isang boses lalaki na nagsalita. Pamilyar ang kanyang boses at habang hinahanap ko ang may-ari ng boses na iyon ay mas lalong bumilis ang tibok ng puso ko.Nang nahanap ko na ito ay namilog ang mata ko kasabay ng isang marahas na singhap. Halos maistatwa ako sa kinauupuan ko dahil ang lalaki na nakikita ko ngayon ay walang iba kundi si Yohan.Limang buwan na ang nakalip
Read more
Kabanata 148
Kabanata 148 Nanuyo ang lalamunan ko sa kakasigaw at nanakit din ang kamay ko dahil sa kakatok. Naguluhan ako. Akala ko pa naman ay mapayapa ang pag-uwi ko o hindi makaharap si Yohan dahil masaya na siya sa buhay niya.Pero ano ito? This is kidnapping!? Nababaliw na ba siya? Ano pa ba ang gusto niya?Kung nandito si Yohan, baka nandito si Felecity. Napalunok ako.Anong mukha ang ihaharap ko sa anak ko? Limang taon na ang nakalipas. Marami na ang nagbago.Isang oras akong nakaupo sa sahig, tulala sa nangyari. Hindi pa rin ako makapaniwala. Malaki ang kuwarto at mukhang bago pa. Pero kahit isa man lang, wala akong makita na bukas.Paano ako makakalabas dito?Unti-unti akong tumayo at saka nagsimulang maghanap ng matatakasan. We are not a child anymore, Yohan. Kung ano man ito, pag-usapan natin ito or better yet kung ano man ang pakay mo, sabihin mo na sa akin. Hindi mo na kailangang gumawa ng ganitong katangahan.Go
Read more
Kabanata 149
Kabanata 149 Nagmukmok ako sa kuwartong ito. Hindi pa ako nakapagbihis, masakit pa ang ulo ko dahil sa mahabang byahe ko. This is so fucking unbelievable. Hindi ko alam kung ano ba talaga ang gusto niya. Hindi rin naman siya nagsasabi.Ginulo ko ang buhok ko at saka mahinang napasigaw sa sobrang inis.Bumukas ulit ang pinto kaya inis ko itong binalingan.“What?” pasinghal ko na sabi.Napatalon sa gulat ang isang kasambahay at halos matakot na siyang pumasok sa loob dahil sa singhal ko.Napakurap-kurap ako at saka tumikhim. Bigla akong nakaramdam ng hiya. Akala ko si Yohan.“I-I’m sorry, pasok ka.” Inayos ko ang buhok ko at saka sinundan ng tingin ang kasambahay na nahihiya pang pumasok.“Sorry sa isturbo, Ma’am. Sabi ni Sir, pagkatapos mo pong magbihis ay sabay na raw kayong kumain.”Naingat ko ang gilid ng labi ko. Huh? Matapos ng ginawa niya sa akin ay may m
Read more
PREV
1
...
131415161718
DMCA.com Protection Status