Kabanata 159 Nakatingin lang ako sa anak ko na tahimik na naglapag ng bulaklak sa puntod ni Aling Maria. Katabi niya si Yohan na hinahagod ang likod niya.Ang daming nagbago. Parang noon ang liit pa lamang ng anak ko pero ngayon, nasa malapit sa kili-kili na siya ni Yohan. Ang tangkad niya kahit nuwebe anyos pa lamang.Nasasaktan ako na hindi niya ako kayang matingnan. Ito ba ang sinasabi ni Yohan na hindi galit? Halos ayaw niyang lumapit sa akin. Pero okay lang, naiintindihan ko naman ito dahil in the first place, iniwan ko siya. Limang taon ako na wala sa tabi niya kaya ano pa ang aasahan ko? Hindi niya naman ako yayakapin agad.Nang nakita ko siyang lumingon siya sa banda ko ay nagkaroon ako ng pag-asa. Nang ngumiti ako sa kanya ay agad siyang nag-iwas ng tingin.Kumirot ang puso ko at napayuko.“Anak, ayaw mo bang kumain muna?”Napatingin ulit ako sa kanila.“No, Dad, matutulog na lang ako.&r
Read more