Kinabukasan ay maaga akong bumangon at nagbihis sa dalang damit ni Cameron. Nasasabik na akong makita ulit ang aking mga anak. I miss hugging them.  At dahil sa mabilis makiramdam si Cameron kahit natutulog ay nagising din ito sa aking mga galaw. Naghilamos lang siya habang ako ay naligo. Alam kong pansin niya ang masigla kong awra kaya sana lang ay tuparin niya ang kaniyang pinangako.  “Tara na!” I beamed at him. Hindi matanggal ang ngiti sa aking labi.  Tumango ito at kinuha ang susi ng kaniyang sasakyan sa ibabaw ng nightstand at hinapit ako sa beywang. Nagpatinaod na lang ako sa kung saan niya ako dalhin. Alas singko pa lamang, sana lang ay mabilis kaming makarating para maipagluto ko pa ang aking mga anak.  “Your documents are already s

    “Careful, Cole!”    Kanina pa sumasakit ang aking ulo dahil sa mga anak kong matitigas ang ulo. We're in EK. Enchanted Kingdom if I remember it correctly. And because this is the first time to visit such place, I really expected them to be this hyper—well, except Collin.    “Mama, ganda dito!” Humagikhik si Cambrie. “Collin, sakay tayo du'n!”    Nasa tabi ko lang si Cameron na tahimik at nakamasid. Bahagya akong nakaramdam ng pagkailang dahil pinagtitinginan kami ng mga tao.    First because I'm standing with a famous, hear-turner, and ruthless billionaire. Second, because there are so many guards guarding us at the moment as if we're the most important person in this kind of place. Third, my babies are attracting their attentions.&

 Bumukas ang pinto ng elevator. Agad niya akong giniya palabas ng silid. I roamed my eyes all over the place while hugging his arm. Dumapo ang aking paningin sa dalawang lalaki na nakaupo sa sofa habang naglilinis ng baril. Wait...what?!  “Who's inside?” malamig na tanong ni Cameron.  Nag-angat ng tingin ang isang lalaki at agad ko itong nakilala. He's Damien Ivanov! Siya 'yung may-ari ng party na dinaluhan namin.  “None,” Damien replied before handing Cameron the gun. “The room is yours.”  Nagtaka ako nang kasahin ni Cameron ang baril at tinutok ito sa isang parte ng sili

 Tatlong araw ang lumipas matapos nang pagkikita namin ni Madam Julia roon sa isang mamahaling restaurant at tatlong araw ko na rin siyang hindi kinikibo. Tinatamad akong kausapin siya. Naiinis ako sa kaniya. Ewan ko kung bakit. Basta ganoon ang nararamdaman ko. “Mama, kailan po tayo aalis ulit?” tanong ni Cole habang nasa garden kami at nagpapahangin.  Alas kwatro na ng hapon. Unti-unti nang lumulubog ang araw kaya't hindi na masyadong mainit dito sa hardin. Kasalukuyan silang naglalaro at wala rito si Cameron, nasa kaniyang opisina.  I shrugged off my shoulders. “Hindi ko alam. Tanong mo kay Papa mo mamaya.”  “Mama, bakit hindi ka na po nag-wo-work?” Brie asked.  I pursed my lips. Hindi na ako nagtatrabaho dahil pinatigil ako ni Cameron. I didn't ask him the reason, because that shit favors me. Tinatamad na ak

 Tinitigan ko si Cameron habang kami ay naglalakad palabas ng venue. Tulog ang mga bata sa kamay ng kanilang mga yaya habang si Cameron ay hawak ang aking kamay.  Something feels odd.  Blanko pa rin ang mukha nito ngunit mahahalata ang pagiging maaliwalas nito. It's as if he's now carefree into something. Gusto kong magtanong ngunit alam kong idi-deny niya rin ang mapapansin ko.  Sinalubong kami ng isang magarang limo at pinagbuksan kami ng pinto. I raised my brows and looked at him. Tumingin din siya sa 'kin at kiming ngumiti.  “What?”  “Really?” I gestured the vehicle in front of us. “A l