Sold To My Disguised Best Friend のすべてのチャプター: チャプター 31 - チャプター 40

ISLA’S POV   Sa gulat ko sa ginawa niya ay hindi agad ako nakagalaw, siya lang ang kumikilos pero parang ayos lang ‘yon sa kaniya. Nakiliti ako nang kagatin niya nang marahan ang ibabang labi ko. Huminto siya at isinandal na naman ang noo niya sa noo ko.   Pumikit siya at nakita ko na ngumiti siya. Tila may nakakatuwa siyang naalala.   Ang gwapo niya. Para siyang isang character sa mga libro na nababasa ko.   Nagulat ako nang magdilat siya ng kaniyang mata. Nakangiti pa rin siya at ibang-iba ang mga pinapakita ng mata niya.   “Do you know how beautiful you are, Isla?” Napakurap ako ng ilang beses sa sinabi niya. Masisiraan na yata talaga ko ng ulo. Kung ano-ano na naririnig ko.   Ang tagal naman namin mag-ano… Hindi sa excited ako, gusto ko lang matapos na agad para makauwi rin ako agad. Baka kapag nagtagal

ISLA’S POV “Are you okay?” Napaangat bigla ako ng ulo nang marinig ko siyang magtanong. Kasama ko si Mr. Martin ngayon, pumayag din ako sa alok niyang dinner kanina pagkaalis ni Adam sa bahay. Ni hindi man lang siya nagpaalam sa akin. “O-oo naman, Sir,” sagot ko habang tumango-tango ng paulit-ulit. Hanggang sa dinner naming ay dala ko ‘yong dismaya at lungkot ko. Ang bigat na hindi niya pa rin ako kinakausap hanggang ngayon. Akala ko ay ilang araw lang pero ilang linggo na. “One...” Nagtaka ako nang magbilang siya. Napatakip naman ako sa bibig ko nang ma-realize na tinawag ko na naman siyang sir. Hindi nga kasi ako sanay! Hindi na ako nakapagsalita ulit dahil dumating na ‘yong waiter at naglalapag ng mga pagkain sa table namin. Naka-white shirt at mini skirt lang ako. Kasi hindi ko naman alam kung saan kami kakain

ISLA’S POV “Sige po, tita. Alis na po ako,” paalam ko sa kapatid ni Papa. Pagkatapos kasi ng klase ay dito na ako sa hospital dumiretso, nagbabakasakali na baka gising na sila. Kaso nga, hindi pa pero hindi naman ako mawawalan ng pag-asa. Magiging okay din sila, magigising din sila at magiging kumpleto ulit kami. Hindi naman na nagsalita si tita kaya lumabas na ako sa kwarto. Hindi naman kami close ni tita kaya ayos lang. Habang naghihintay ng sasakyan ay tumunog na naman cellphone ko. Nang makita ko kung sino ay agad kong pinatay. Balak ko nang tapusin at hindi ituloy ‘yong kontrata namin kaya lang hindi ko alam kung kailan at paano, wala pa akong trabaho ulit. Mas lalong hindi ko alam kung saan ako pupulutin pagkatapos. Matagal kong pinag-isipan ‘to. Kaya lang hindi ko maiwasang matakot para sa mga magulang at mga kapatid ko. Kasi kung

ISLA’S POV   Nakasakay pa rin kami sa Bangka habang minamaneho niya. Bumubukas-bukas ‘yong butones sa may bandang d*bdib niya kaya nag-iiwas ako ng tingin kapag lumilingon siya sa gawi ko.   Kahit napakaganda ng lugar ay hindi ko naman ma-appreciate kasi ang dagat, mas lamang ‘yong takot ko na baka mahulog kami dahil hindi ako marunong lumangoy. Actually ngayon lang ako nakapunta sa dagat. Hindi ako mahilig mag-travel o sumama sa mga outing sa school o kapag nag-aaya si Sasa. Mas gusto ko pang kumayod na lang nang kumayod kaysa magsaya knowing na may pamilya akong mas kailangan ng tulong ko.   Pero looking at the small waves, the blue, cold and transparent water of the ocean makes me think na pwede namang magpahinga… na sa kabila ng lahat ng kaguluhan at kadiliman sa buhay mo ay may lugar ka pa ring mapupuntahan para magpahinga at para huwag i-pressure ang sarili mo sa mga nangyayari sa

ISLA’S POV “G-girlfriend?” Sabay-sabay na nanlaki ang aming mga mata sa taong nagsalita. Ang boses na ‘yon… Hindi ako pwedeng magkamali, kilalang-kilala ko ang boses na ‘yon. Hindi ko naman mapigilan ang aking bugso ng damdamin at napatakbo at napalapit sa kama. Nanginginig ang aking mga kamay. “P-papa!” Tawag ko at nanlalabo ang aking mga mata, napatakip ako sa aking bibig. Hindi ako makapaniwala. Mabilis na lumapit si Doc at inilawan ang mga mata ni Papa. Hindi ko alam kung ano ang tawag doon. Chineck niya din ang paghinga ni Papa. “T-tubig,” hirap na hirap na sabi ni Papa nang matapos siyang i-check ni Doc Rafael. “Papa!” tawag ko ulit sa kaniya. Kahit nangangatog ang aking mga paa ay niyakap ko siya. Sabay-sabay sa pagtulo ang ak