Dion p.o.v."saan sa perya?"tanong ko sa kaniya habang iginagaya niya ako sa kaniyang sasakyan "if thats what you want hon"sabi niya bago ayusin ang aking seatbelt at pinatakan ng halik ang aking labi napangiti ako doon,yes it's been 14 years since pumunta ako ng perya and I'm more than excited,simula nuong kinasal ako Kay Alexander ay hindi ko na nagagawa ang mga gusto kong gawin dahil napakadami niyang utos saakin noon sumakay siya sa driver seat at pinaandar ang kotse,palubog na Ang araw kaya naman hindi ko maialis ang tingin sa labas ng bintana magaalas sais na ng hapon kaya madaming tao dahil sigurado uwian na nila galing sa trabaho o paaralanilang minuto ang binyahe namin hanggang sa tuluyan na kaming makarating sa peryahan, tinulungan ako ni Xerxes sa makalabas sa kotse at agad akong napangiti habang nakatingin sa mailaw na peryahan hindi masyadong madaming tao dahil alas sais palang naman,hinawakan ni Xerxes ang aking kamay at iginaya ako"lets go"hindi ko mapigilang il

Dion p.o.v.napatingin ako sa paligid at agad na nahagip ng mata ko ang isang lalaki na nakaupo sa pinakagilid walang ibang tao kung hindi siya lang,hindi din siya mahirap hanapin dahil outside cafeteria ito kinakabahan akong naglakad papalapit sa kaniya,hindi ko alam kung bakit ako pinapatawag at kung paano niya nalaman ang aking number pagkaupo ko sa kaniyang harapan ay nag-anagat siya ng tingin saakin,mas lalong dumagdag ang aking kaba ng Makita ang lamig sa kaniyang mukha sa kaniyang istura ay mukhang nasa 50's na siya at mukang mag ka edad sila ni mommy"Ms.Dion"nanlamig ako sa lamig ng kaniyang boses, pilit kong pinatapangan ang aking sarili at huminga ng malalim "Mr.Nievalez,bakit n-niyo po ako pinatawag"tanong ko,hindi niya Inaalis ang tingin saakin at kitang kita ko sa kaniyang mata Ang galit at pagka disgusto napalunok ulit ako akmang magsasalita siya ng bigla naming marinig ang boses ni Xerxes"Dad"malakas niyang tawag agad akong napatayo at napatingin sa kaniya,mukh

Dion p.o.v.nakangiting nilapag ni Lola Elsa ang kaldereta at pakbet sa harapan namin,mukha siyang masayang masaya"ayan ang sabi ni Xerxes paborito mo raw Ang kaldereta at gulay kaya pinagluto ko kayo niyan"Aniya at naupo sa harapan ko"salamat po La"ngumiti ako pabalik at inayos ang pinggan,hinihintay nalang namin si Xerxes at si Lolo Joney para magsimula na kaming kumain "ilang taon na po kayong nakatira dito Lola?"tanong ko upang mabasag ang katahimikan nag-angat siya ng tingin saakin at mas lalong nag liwanag ang kaniyang mata,mukang gustong gusto niya ang tinatanong siya tungkol sa kanilang buhay maputi ang Balat ni Lola Elsa at pati narin ang kaniyang buhok,nakikita ko ang ibang istura niya ay nakuha ni Tita cresia"26 years na kaming nakatira dito,kahit na nasisira ng bagyo ang ibang parte ng bahay ay inaayos rin lang namin"pagkwekwento niya at nakinig naman ako buong minuto kaming nag kwentuhan ni Lola habang hinihintay ang mag Lolo,nalaman ko din sa kaniya na Ang kalahati

Dion p.o.v.pagkatapos naming kumain ay naisipan naming lahat na maligo sa ilog kaya pumayag kaming lahat,naiwan lang kami no Xerxes dito sa Kubo dahil ang gusto niya ay susunod nalang daw kami pinupunasan ko ang kaniyang pawis habang siya ay hawak hawak ang aking bewang at pinapatakan ng halik ang aking tiyan,hinayaan ko nalang siya ay nagpatuloy sa pagpupunas sa kaniyang ulo at leeg "tanggalin mo na kaya yang damit mo,basang basa na din ng pawis"Aniko,hindi naman ako nagrereklamo na pawis siyakung tutuosin ay mas magandang pawis siya dahil napakabango niya padin kahit pawis siya,parang ang pinanliligo niya ay palagi ay sandamakmak na mamahaling pabango halos pinagsisihan ko na Ang aking sinabi ng tumaas ang gilid ng kaniyang labi"wag na pala--"hindi na niya ako pinatapos at agad na tumayo bago tanggalin ang kaniyang damitagad akong nag-iwas ng tingin at narinig ko ang mahina niyang pagtawa, nanlaki ang mata ko ng naramdaman ko ang kaniyang labi sa aking Tenga para akong binuhu

Dion p.o.v.we nearly stayed on the isabela for a month pero gaya nga ng sinabi ko we have our own job na kailangan naming tapusinumiiyak si Kat ng umuwi kami pero pinangako ko naman sa kaniya na babalik din kami kapag tapos na ang ttrabaho naminsa pag sstay ko sa isabela ay marami akong nalaman at napagtanto,maraming bata doon ang hindi nakapag-aaral dahil narin laki sila sa hirap,ang mga iba ay bumitaw na sa pangarap na gusto nilang makapagtapos ng pag-aaral at ang pangingisda o pagsasaka nalan ang inatupag upang makatulong sa pamilya nakakalungkot isipin na madaming hindi nakapag-aral sa kanila at wala man lang ginagawa ang gobyerno para doonim so thankful na kahit na hindi ako minahal ng mga nag-adopt saakin ay pinalaki parin nila ako ng maayospagbalik namin ay madami akong natanggap na tawag at message mula kay mommy,i didn't bother looking and reading them after all ay wala naman talaga silang pakialam saakin.sinubukan ko ding tawagan si ate Malanie para tanungin siya