Library
Maghanap
Lahat ng Kabanata ng Wildest Beast (Hillarca Series 1): Kabanata 31
- Kabanata 40
48 Kabanata
Author's Note
**************** Hello! I been so busy this past few weeks, Hindi ko inaasahan na meron magbabasa sa story nina Aze at Rezoir, but thank you so much for reading this books. This is not an update, however, I will try my best to update...but not for now. Because I'm still busy with acads. Thank you so much for patiently waiting, I will really try my best if I have the time or space to write. I hope you miss the update about Aze and Rezoir's, I miss writing too huhuhu, but I have plenty on my plate for now, but anyway still were in a pandemic. Be safe everyone, goodnight :)
Magbasa pa
Chapter Thirty
Chapter 30TALK"Now that I learn that today is his birthdate, I feel so sorry for not being great to him early." nanghihinayang kong saad. "And the fact he was not in the mood right now," ngiwi ko. Natawa naman si Ravier. "Nah, don't be so sorry about it. It's his fault for making you found out, kahit alam naman niyang ganito ang outcome. He knows it Azeria, believe me." napa buntong hininga ako. "I'll go ahead then, I will talk to your cousin." "Sure, see you later." "See you later." tumango siya kaya naman lumakad na ako para batiin na nga si Rezoir. Mapapatigil nga lang dahil sa mga bisitang ka kilala. Palingon lingon ako at hinahanap ang bulto niya pero hindi ko makita. Saan ba siya nagpunta? Iniwan ko naman siya kanina sa sala! Natanaw ko si Nanay Selma kaya sa kanya ako pumunta. "Nanay Selma!" tawag ko nang makitang may pupuntahan pa siya. Mabuti na lamang at narinig ako ni Nanay. "Oh, Azeria hija! Bakit?" "Nakita niyo po ba si Rezoir Nay?" napatingin ito sa bandang kali
Magbasa pa
Chapter Thirty-one
CHAPTER 31DAY“Why does he want to talk to me?” gulat kong tanong sa kanya. Nagkibit balikat siya, tinitigan ko siya na ani mo’y pinagloloko niya lang ako. Hindi ko alam, knowing his cousins and his brothers. Na nakukuha ng pinagtripan ako, malay ko kung ngayon lang sinapian si Rezoir at pag tripan rin ako. “Iyong totoo?” nguso ko.“What?” natatawa siyang bahagya. “I’m not joking baby, his really looking for you.” matagal ko pa siyang tinitigan. Sa huli, naniniwala na rin ako. Hindi ko maiwasang hindi matawa dahil isang salita lang naman niya okay na ako, siguro nito lang na ma trust issue na ako dahil na rin sa mga pasaway niyang mga pinsan at kapatid. Ang seryoso nga nilang tignan, pero tama pala ang sinasabi nila na mahirap na kung ang mga seryosong tao ang laging nagpra-prank sa’yo.Pagdating ko sa bandang sala, ayon abala pa rin sila. May mga ilang gamit pa rin silang nililigpit, sa isang kasambahay ako nagtanong kung nasaan nga si Don Sebastian. Sinabi namang nasa garden kaya do
Magbasa pa
Chapter Thirty-two
CHAPTER 32 AT NIGHT Pinagmasdan ko siyang umupo sa gilid ng fountain, ni hindi alintana kung natalsikan man siya ng tubig. Agad niya akong sinulyapan, at bahagyang tinatapik ang hita niya. Lumakad na ako papunta sa kanya, at ayon na rin sa gusto nito...ngayon ay kandong na niya ako. Agad niyang pinag pahinga ang kanyang mukha sa aking balikat. Out of nowhere ay na itanong niya bigla ang ganito. "Do you prefer the serious type of me or the sweet of me?" "What?" natatawa kong aniya. "Seriously? What's going on with you?" hindi ko mapigilang hindi matawa dahil sa mga inaasal niya. Well, we are together in a few seconds, minutes, weeks, and months. Pero never ko pang narinig ang ganitong boses niyang sobrang lambing. Oo, naiisip ko rin na sana maging ganito siya. Pero ngayong ganito na nga siya, hindi ko maiwasang hindi matawa! Hindi ako sanay. At kung patuloy man siyang magiging ganito, hindi talaga ako magiging sanay! Ramdam ko ang pagkibit balikat niya. "Just asking, I hea
Magbasa pa
Chapter Thirty-three
Chapter 33 MRS.HILLARCA Simple pero elegante. Iyan ang aking masasabi, lahat ng nangyayari at nakikita ko para bang nasa panaginip ko ang lahat ng mga ito. But the thing is, lahat ay totoo. Totoong nangyari. Grabe, sa tuwa hindi magkamayaw ang puso ko. Hindi ko rin mapigilan ang mga luha, sobrang saya ko...na kahit hindi man sa simbahan. Tinupad niya iyong pangarap ko...pangarap kong ikasal kami sa gabi. Bata pa lang...may gusto na ako sa kanya. Na kahit pala nakalimutan ko siya sa isip, iyong puso ko...kilala pa rin kung sino ang nagmamay-ari nito. Walang iba kundi si Rezoir, akala ko matagal pa...matagal pa bago ko maranasan ang mga ganitong pangyayari sa buhay. Hindi ako perpektong tao, masungit ako. Mapili ako...pero ang bait niya dahil sa kabila ng marka na maaaring makita sa akin. May isang tao siyang binigay sa akin, natatanggap sa akin ng buong buo, sobrang emosyonal ko. Kasi sa totoo lang, ramdam ko pa rin ang kulang. Na masaya sana kung narito pa si Mama, nasaksiha
Magbasa pa
Chapter Thirty-four
Chapter 34 FAMILY "It's okay sweetheart, I understand. It just my gift the trip to Palawan for the both of you, but as you said. Hindi mo nga kayang iwan ulit ang apo ko, well, the decision were all yours. It's not a problem to me. In fact, mas natutuwa akong malaman na nabighani ka rin pala ng hacienda Hillarca." "Hacienda Hillarca is beautiful Mama, but alike Hacienda Tacata. A place where I live in my entire life, mas gamay ko ang pasikot sikot pero dito sa lawak ng lupain niyo," na ngiti ako. "Natatakot akong maligaw." "Oh really! I never thought that you have that thought, why not familiarize the place sweetheart? What do you think about Israel?" nilingon ko si Rezoir. He places his hands on my shoulder and gives a kiss on my head. "Hmm, I think it was a good plan. Isa pa, hindi ko pa siya na ipapasyal sa hacienda." tumango tango si Mama Serena. "You can use your horse Israel, Rayver will accompany the two of you." matamis siyang ngumiti sa amin. Tumango naman ako, at iy
Magbasa pa
Epilogue
A/N: Hello, thank you for being with me until the end. This is not my first series installment, but this is my first series that reach the last page of the paper. This is the last chapter of the story of Chaldene and Rezoir, thank you for being with them :) the next chapter will be posted are the point of view of our male lead and a special chapter about their son. Thank you. EPILOGUE Sounds of the crashing waves of the ocean. Were now in hacienda Tacata, it was still early. Before, I'm waking up like this, at same the time as now. Suddenly the warmest blanket was been covered at my shoulder. "You're up early." my husband in his white pajama, and a white tight v-neck shirt. I smiled at him. Agad akong sumandal sa kanya, mas niyakap naman niya ako. "Hindi na kasi ako dinalaw ng antok, that's why I decided to go here." "How’s the talk with your grandfather?" upon opening that topic. The sudden deep talk with my grandfather crossed my mind. "I'm planning to give the company in the h
Magbasa pa
REZOIR ISRAEL HILLARCA POV
Rezoir Israel Hillarca Point of View I will never forget the day I mostly hated her. “Ayos lang ‘yan Rezoir. Ang mahalaga ay narito ako hindi ba?” ngiti sa akin ni Nana habang tinatapik ang aking likod. Sa kamay nito ay ang aking medalya. Napako ang mata ko sa main gate ng university. Hindi ko alam kung bakit pa ako umasa, hindi naman ito ang unang pagkakataong wala sila sa mga ganitong event. Na kahit pa ilang reward pa ang makuha ko, wala sila sa tabi ko. “Saang restaurant niyo gustong kumain, Nana?” umiling iling si Nana sa akin at natawa. “Anong restaurant, hindi na. Ang mas mabuti pa ay umuwi na lang tayo, pagluluto na lang kita. Ayos ba?” “But still.” “Sawa ka na ba sa luto ko?” nagtatampo niyang saad. Inakbayan ko siya at nagsimula na kaming maglakad pa punta sa parking lot. “Syempre hindi! Kailan ba ako tumanggi sa luto mo?” “Ihahain ko lahat ng mga putaheng paborito mo!” magiliw na aniya. Natawa na lamang ako at nailing…kahit papaano ay napawi ang sakit sa dibdib ko.
Magbasa pa
Rayver Chadrel Hillarca POV
Rayver Chadrel Hillarca Point of ViewThey say reasons can change people.I thought it was just prose…but though…maybe they are right.Reasons why she changed her decision.“A-Ayoko na, Chad,” shaking her head. “h-hindi ko na kayang magpanggap pa.”“W-What are you talking about?” my forehead creases. “a-are we still faking it?” I step forward…just one step.“G-Gaile…” calling her name…desperately.“T-This is just game right? L-Laro lang ang lahat ng ‘to hindi ba…Chad?” naluluha niyang aniya. Sa pagkakataong ‘ito ay ako ang umiling. I hold her firmly. Cursing out inside my head.“B-Baby…listen to me, hmm.” Resting my head at her forehead. “tang*na naman Gaile, bakit naman ganito?” she’s trying to step backward but I hold his waist firmly. Collapsing into my body.“C-Chad…”“B-Baby…please don’t do this to me…enlighten me please.” wiping her tears.“I-I’m sorry…but I can’t.” she croaked. “I can’t lie anymore.”“But we’re not lying right? Mahal na kita Gaile, mahal mo naman ako hindi ba?”
Magbasa pa
SPECIAL CHAPTER I
SPECIAL CHAPTER IPANIBAGONG araw sa hacienda Tacata. Aligaga ang lahat dahil ngayong araw ay ipinagdirawang ang kaarawan ni Don Vicente. Kumpleto ang angkan ng mga Tacata, ang mga kamag-anak na nasa Spain, Tokyo, at Amerika ay talagang umuwi para lamang samahan si Don Vicente sa kaniyang kaarawan. Kasalukuyang busy si Roda sa kusina, ang mayordoma sa hacienda. Walang tunog ang mga hakbang na dahan dahang lumapit si Theo sa matanda. “NANA!” sigaw nito. Nabitawan ni Roda ang sandok na hawak, sapo ang dibdib. “Maryosep Thaddeus!” aniya. “kita mong nagluluto akong bata ka! Paano kung matalsikan ako ng mantika ha? Sa tingin mo ba hindi masakit ang matalsika?!” “Woah! Easy Nana, easy,” tawa naman ni Theo at pangisi ngisi. Agad nitong pinulot ang sandok na nasa sahig, at agad na inilagay sa lababo at kumuha nga ng bago. “Parang may pinaghuhugutan ah Nana. Ano? Sinago—” “Theo!” bago pa man siya bigkasan ni Roda ay panibagong timik ang tumawag sa pangalan niya. “Patay! Si Azeria!” “Ano
Magbasa pa