Semua Bab Wildest Beast (Hillarca Series 1): Bab 21 - Bab 30

CHAPTER 21 MEMORIES Pagkatapos mabunyag ang totoo sa araw na iyon. Wala akong ginawa kundi ang umiyak at magmukmok sa sariling kwarto. Ngayon ay pangatlong araw ko na ‘to, kahapon ay dumating si Papa. Nasabi sa akin ni nana Roda na may kung anong inasikaso si Papa, kaya ngayon lang dumating. Kahit ngayon, hindi pa niya alam ang nangyari sa pagitan ng aming pamilya at sa mga Hillarca. Kahapon ay bumalik na rin ang tito at tita ko sa Manila, umalis silang hindi nila ako nakakausap. Sinubukan nilang kausapin ako. Pero ako lang itong nagmamatigas, ang alam ko ay wala pang alam si Papa. Ang alam niya lang ay buntis ako, bumalik na sa hacienda…pero walang ama na kasama. Pinahid ko ang luhang tumakas sa mata, siguro ang pumasok na sa isip niya ay marahil umuwi ako dahil hindi ko na kaya. Ngayong malapit na akong manganak saka naman ganito ang mga kaganapan, kahit may problema ako. Hindi ko naman pinapabayaan ang sarili, natutulog pa rin ako sa tamang oras. Kahit matinding stress na ‘ata

CHAPTER 23 INA Habang nagkakagulo silang lahat, ako naman ay nanlalamig na sa kaba. Hindi sila magkamayaw sa pagtawag sa pangalan ko. Si Theo na kaninang nagbibiro, katulad koy kabado. Si Rezoir naman ay ilang mura na ang na sabi sa taranta. "Diyos ko! Akala ko ba sa susunod na linggo pa?!" natataranta ng bulalas ni nana Roda. "The hospital is far away from this place!” kinakabahan na wika rin Papa. napahiyaw ako sa sakit. Umiiyak na talaga ako, halos takbo at lakad na rin ang ginawa ni Rezoir habang binabagtas ang garahe. Kung saan ang sasakyan. “Ako na ang magmamaneho!” sigaw ni Lucas. Kaya sa backseat ako dinala ni Rezoir, some profanities slip at his tongue. Mabilis ang pagpapatakbo ni Lucas, mahigpit ang pagkakahawak ni Rezoir sa kamay ko. “Everything will be fine baby…” masuyong bulong niya sa aking tenga. At bahagyang pinapatakan ng halik sa gilid ng labi. Sa totoo lang kinakabahan ako, sa huling check up ko naman sabi naman ni Mark ay ayos lang ako at si baby. Ngayon

Chapter 25 DEMON Ang maisip na ganito ang naranasan ng aking ina sa mga halang na kaluluwa ng mga taong narito. Hindi ko kaya…hindi ko kaya ang sakit at bigat na nararamdaman niya habang nasa ako ay nasa sinapupunan niya. Ngayong kasama ako ang anak…naiintindihan ko si Mama. Kapag naging isang tunay ka ng isang ina, ang anak mo lang ang ‘yong inuuna. Matinding galit ang nararamdaman ko habang kaharap ko ang taong pumatay sa aking…ina. Matinding ngisi ang nakapaskil sa kanyang labi. Na para bang ikinatuwa niyang husto na narito ako, titig na titig siya sa mukha there is a bit longing at his face. Na siyang ikinataas ng mga balahibo ko. “Kamukhang mukha mo si Midori,” wika niya. Kuyom ang kamao ko, how dare him to called my mother’s name! “Kuhang kuha mo sana lahat sa kanya, ngunit ang ‘yong mga mata.” Nababaliw siyang natawa na parang may naaalala. “Matang siyang ikinakagalit ko ng husto,” tumayo ito at nilapitan ako. Itinaas niya ang baba ko gamit ang kanyang daliri. “mana sa ama

Chapter 27 HACIENDA "Do you want to lay in bed already baby?" pag kausap ko kay Rayver. Nasa may sala kaming dalawa, agad ko munang ipinahinga ang katawan ko sa sopa. "Kung ano ang itsura nang iwan ko ito, gano'n pa rin ang pwesto." wika ko. Malinis naman talaga ang bahay niya mag mula no'ng una, ngayon na nakabalik na ako rito. Plain naman na talaga, simple lang kumbaga. Pero ngayon nilibot ko ang mata ko, walang kabuhay buhay ang bahay. "Now that's is too quiet, I wonder...will he be able to sleep at night?" pait akong mapangiti. Napabuntong hininga ako at tumayo na, sa master bedroom ako pumunta. Nilagyan ko ng unan side by side ang kama, bago ilapag si Rayver. "Are you comfortable baby?" he yawned. Hinalikan ko muna siya, bago binalikan ang mga bagahe sa sala. Habang pababa ng hagdan, hindi ko mapigilang hindi mapatigil nang mapansin ang bukas na pinto. Sadyang hindi nasara o hindi lang talaga sinasara. Pag pasok ko, natuod ako sa kinatatayuan ko. Kahit saan ko ibaling ang m

Chapter 29AWAREPagkatapos kong ayusin ang gamit nito. Maingat akong tumabi sa anak ko, mahimbing pa rin ang tulog nilang mag-ama. Nang iwan ko sila kanina, ay gising pa ang anak ko. Huma hagikhik, pikit na ang mata ni Rezoir nang iwan ko sila kanina. Kaya alam kung tulog na o marahil gising ang diwa, pero hinihila na ng ka antokan. Ngayon kasi ay knockout na ang dalawa. Parehas ng nakanganga, bumangon ako sa pagkakahiga. Hindi naman puwedeng hindi ko kuhanan sila ng larawan, because they are really cute together. Mana sa ama. Malawak ang pagkakangiti ko nang makuhanan ko na sila ng litrato, this is my first time to be activated to my social accounts. I posted the photos in i*******m, agad dinagsa ng mga ka kilala ang larawan. May mga iba na hindi pa makapaniwala na may boyfriend na ako, at may anak pa! Hindi ko naman sila masisisi. Hindi naman talaga ako typically mapag share sa kung anong nangyari sa buhay ko, pero may tendency naman na may mga iba paring aware sa mga pinaggagawa