Nagising ako na sinasampal ako ng sinag ng araw. Halos hindi ko pa nababawi ang lakas dahil sa nangyari kagabi. Pakiramdam ko tuloy ay para akong nag-marathon sa tindi ng pananakit ng aking katawan. Pero heto ang oras at umaga na agad? Bumangon ako at kinusot-kusot ko ang aking mga mata. Pinagmasdan ko ang aking paligid at napansin ko na wala ako sa ampunan. Para akong tinakasan ng sarili kong kaluluwa dahil sa kahihiyan. Napansin ko na nag-iba ang suot kong damit. Sino ang nagpalit ng damit ko? Napasigaw naman ako dahil pakiramdam ko ay minanyak ang aking katawan habang natutulog ako. Nakarinig ako ng mga yabag at bigla nilang binuksan ang pinto. Lahat sila ay nadapa at sumubsob sila sa isa't isa. “May kalaban ba?” ang sigaw ni Sebastian. Naka-sando at boxer shorts lamang si Sebastian. Nakasubo naman ng hotdog si Gray sa kanyang bibig samantalang si Arius ay nakayakap sa isang blue na bolster pillow. Mukhang nabulabog ko ang kanilang matiwasay na umaga. Nakataas naman ang kilay ni F

Naningkit naman ang aking mga mata sa sinabi ng batang kaharap namin ngayon. Matindi yata ang pagkahimatay namin ni Arius dahil mukhang nagdedeliryo kami sa aming naririnig. “Nagbibiro ka ba? Kasi kung joke ito hindi ito nakakatuwa!” ang sigaw ko sa batang nagngangalang Esme. Napahalukipkip naman si Arius. Kinuha niya ang pink na unan at humiga siya sa isang pink na carpet na maihahambing sa balahibo ng oso. “Gisingin mo na lang ako kapag tapos na kayong magbangayan,” ang sambit ni Arius at ipinikit niya ang kanyang mga mata. Nanggagalaiti naman si Esme sa ginawa ni Arius at halos dumagundong ang buong lugar sa sigaw niya. “Ha? Sira ulo ka ba? Ang lakas naman ng apog mong tulugan ako sa sarili kong lugar? Ginagago mo ba ako, Mortal?” ang dumadagundong na sigaw ni Arius. Napatakip naman ako ng aking tainga. Gusto ko man magalit sa batang nasa harapan ko ay hindi ko magawa dahil isa ‘tong diyosa. Hindi naman nagpatinag si Arius at nagtakip pa ito ng isang unan. “Hindi kita

Nakaupo ako sa aking trono at nanginginig na naglalakad si Clay patungo sa aking direksyon. Bagong reaper siya ng mundo ng mga kaluluwa at napansin ko na hawak niya ang isang kalatas. "Bakit ba nanginginig ka diyan? Lumapit ka dito! Ano bang problema?" ang inis kong sigaw kay Clay. Mabilis na lumapit sa akin si Clay at iniabot niya ang kalatas. Napataas ang kilay ko kay Clay. Sa pagkakaalala ko ay wala akong inaasahan na liham mula sa ibang diyos o diyosa. Kung sino man ang nilalang na ito ay napakalakas naman ng kanya'ng loob. Binuksan ko ang kalatas at laking gulat ko ng tumambad sa akin ang isang sulat kamay na mensahe. Ito na yata ang pinakamagandang sulat kamay na nakita ko sa buong buhay ko. Binasa ko iyon at nilalaman nito ang isang imbitasyon patungo sa bulwagan ni Athaliah. Pakiramdam ko ay umakyat paitaas ang aking dugo dahil sa pagkasabik. Ngunit nawala iyon nang maalala ko ang kahihiyang ginawa ko sa harap ni Athaliah kamakailan lamang. Itinakip ko sa mukha ko ang kalat

Hindi pa rin kami makatulog ni Esme. Masyado na kaming namomoroblema sa kaligtasan ni Ada. Tinapik ako ni Esme kaya napalingon ako sa kanya. "Kailangan na nating magpahinga. Hindi makakatulong sa katawan natin kung pati tayo ay mamamalmaan," ang sambit ni Esme. Napabuntung-hininga na lamang ako. Hindi ko alam kung kailan ako huling beses na nagpahinga. Nakakatulog lamang ako kapag nakikita ko ang mapayapang mukha ni Adamantine habang siya ay natutulog. Hahakbang na sana ako nang maramdaman ko ang isang malakas na enerhiya mula sa kwarto ni Adamantine. Nagkatinginan kami ni Esme at mabilis kaming nagtungo sa silid na kinaroonan ni Adamantine. Pagkabukas ko ng pinto ay bumungad sa amin ang pagbabagong-anyo ni Adamantine. Mula sa pagiging itim ng kanya'ng buhok ay naging pula ito. Nakaramdam ako ng pagkabahala dahil mukhang nag-uumpisa na ang kinatatakutan naming lahat. Humahangos naman na dumating si Sebastian sa silid ni Ada. "Nasaan ako? Ilang milenyo ba akong nahimbing sa aking p

Sa bawat araw, buwan at taon na lumilipas, nagpapalakas kami ni Morrigan. Alam ko na sa bawat araw na iyon ay hindi rin kami tatantanan ng grupo ni Claudia pagkatapos nang ginawa ko sa kanya noong nag-duwelo. Naubutan ko na naman siyang inaapi si Morrigan. Binuhusan niya ng mainit na sabaw si Morrigan ngunit hindi siya makalaban dahil sa estado ni Claudia sa bansang ito. Siya ay anak ng ministro ng kagawaran ng kayamanan ng Greimin. “Hindi ko alam kung bakit ka narito at ang kasama mong basura! Hindi kayo nababagay sa paaralang ito! Wala naman kayong estado kaya ang lakas ng loob ninyong umapak sa lupa ng mga maharlika!” ang sigaw ni Claudia. Sinipa niya ng sinipa si Morrigan hanggang sa magsuka siya ng dugo. Pinilit kong ang unang duelo namin ang huling beses na kakalabanin ko siya pero dahil hindi ko na kaya ang ginagawa ni Claudia ay sinuntok ko siyang muli nang malakas. Sumugod ang dalawa niyang alipores at sinipa ko sila sa kanilang mga sikmura. "Subukan niyong saktan si Mo