Semua Bab The Borderlines: Bab 21 - Bab 30

Handa na ako sa pag-uwi ko, dala ko na ang ilan sa mga gamit ko habang ang iba naman ay iniwan ko na dahil tiyak na mahihirapan na naman ulit ako sa pagdala nito sa pagbalik ko sa loob ng akademya.“See you after two weeks, Demi! I will miss you!” naiiyak na usal ni Sofia na ayaw na sa akin bumitaw.“Tama na iyang yakap na iyan,” anang naman ni Yosh na kararating pa lang galing sa kung saan.“Yosh!” Agad namang yumakap sa kanya si Sofia, ginulo lang ni Yosh ang buhok nito ng isa niyang kamay. Napakunot naman ang noo ko nang makita ko ang suot niyang purselas.“Pasensya na medyo nahuli ako kasi may tinapos pa kasi akong gawain,” paghingi niya ng paumanhin na kumamot pa sa ulo niya.“Okay lang, busy rin ako kanina eh,” sabi naman ni Sofia.Nagsimula namang magdaldal si Sofia na sinabayan naman ni Yosh hanggang sa may tatlong pigura ang tumigil sa harapan namin.“Oh! Kuya

Sofia’s Point of ViewNag-aalala at naawa ako kay Demi lalong-lalo na’t nang nalaman kong wala siyang nakuha maski isang impormasyon tungkol sa kanyang ina ng vacation weeks. Nitong mga nakaraang araw nga ay parang walang sigla siya though hindi mo agad mapapansin dahil sa expressionless siya pero dahil sa kaibigan ko siya ay alam ko at kilala ko na siya kahit na sa maikling panahon pa lang kami magkakilala.“Okay ka lang, Sofie?” tanong ni Kuya Samuel. Kasabay ko kasi ngayon sila kumain sa lugar kung saan sila tumatambay ang tatlo. Ay oo nga pala kasabay rin namin si Renz.“Oo nga pala Renz, nagustuhan niya ba?” tanong ni Kuya Samuel.“I don’t know,” sagot ni Renz na kumibit-balikat pa.“Sa tingin ko ay dapat tigilan mo na siya, alam mo namang bawal ‘di ba dahil parehas lang kayo masasaktan,” anang naman ni Kuya Sandro.Hindi naman umimik si Renz na nag

Ilang buwan na rin ang nakalipas nang magsimula ang panagalawang taon ko rito sa Krisi at medyo naninibago ako dahil wala ni-isang gumagawa ng mga pranks sa akin, tanging masasama na tingin lang ang nakukuha ko galing sa mga kababaihan. Pero mas mabuti na iyon kaysa noong unang taon ko na hindi man lang ako pinapahinga, na kailangan kong maging alerto palagi upang hindi masira agad ang araw ko at uuwi na ang dumi-dumi na minsan ay may pintura ang buong katawan. Ngunit. Ikinababahala ko pa rin iyon dahil ramdam kong may mas masamang mangyayari sa akin balang-araw.“Hoy! Tulala ka d’yan?”“Eh, ikaw? Ano ba ang nangyari sa ‘yo kaya’t hindi ka palagi sumasabay sa amin ni Sofia?” pabalik na tanong ko kay Yosh na nasa harapan ko na ngayon. Narito pa kami sa dorm ng Lightning Pack at kinagulat ko talagang pumunta rito si Yosh dahil minsan na lang siya sumasabay sa amin at pumupunta sa dorm.“Pasenya na, may importante tal

"Bakit? Para saan ang mga bulaklak na iyan?" nagtatakang tanong ko kay Aeneas na may hawak na mga bulaklak at nakalahad sa akin."Demi, matagal ko na itong gustong sabihin sa 'yo… Gusto kita," tila nahihiya at kinakabahan na usal niya na umiwas pa ng tingin sa akin. Ang lakas ng tibok ng puso ko ngayon at hindi ko na ito mapakalma pa."Aeneas, you have your own mate same as mine… Masasaktan lang natin ang isa't isa kapag dumating na ang mga mate natin," malungot kung usal.Hinawakan niya naman ako sa magkabilang kamay at tiningnan ako ng sinesero at seryuso sa mga mata. "Gusto kita, Demi at seryuso ako sa nararamdaman ko sa 'yo. Hayaan mo akong ligawan kita," aniya. Kita ko ang sinseridad sa kanyang mga mata. Gusto niya talaga ako."Pero---""I am mateless," pagputol niya sa sasabihin ko sana."Paano ako? Paano kung may mate ako at dumating na siya?" nag-aalalang tanong ko.Ngumiti siya. "Gusto kita, Demi."Napapi

Hindi ko alam ang gagawin ko, nasasaktan ako. Pagkatapos ng sagutan namin ni Yosh ay agad na akong umalis sa lugar na iyon, hindi ko na inantay si Aeneas kasi hindi ko alam kung paano ko pa siya haharapin maging ang mga magulang niya. Namumula na rin kasi ang mga mata ko sa kaiiyak.Pumunta ako sa lugar na walang makakahanap sa akin, lugar kung saan kami lang ni Renz ang nakakaalam. Ang tagong water falls."Ang lungkot-lungkot ko ngayon… Nauunawaan ko naman si Yosh pero…" Pinunas ko na ang luhang tumulo sa pisngi ko."Sana andito ka, para naman may kausap ako kahit palaging pagbabanta sa buhay ko ang bukambibig mo," usal ko at tumingin sa tabi ko.Huminga na ako ng malalim at humiga na sa damuhan, dito na muna ako. Gusto ko mapag-isa.Nakatulala lang ako sa umaagos na tubig hanggang sa napapikit na lang ako at nakatulog. Kinaumagahan ay nagulat na lamang ako nang may co