Semua Bab Lahid: Bab 211 - Bab 220

Dito na tuluyang tumulo ang mga luha sa kanyang mga mata. Para namang nararamdaman din niya ang matinding sakit na dulot ng pagkakatusok ng matulis na bakal sa leeg ng matandang don kaya parang alam rin niya ang may hirap na pinagdadaanan nito. Muli niyang minulat ang kanyang mga mata, at buong tiningnan ulit ang ibinitay na don sa entablado. Kita pa niya ang malakas na pagdaloy ng mapupulang dugo mula sa leeg nito na bumahid papunta sa katawan ni Don Condrado. Inikot pa ulit ng kawal ang rayos ng garote, hinigpitan at idiniin pa lalo ito sa leeg ng yaong don hanggang sa lumabas na ito sa balunbalunan. Nakapaa lang sa lupa. Di na nila inalam pa kung ano ang nangyayari, kaya nang makakita ng pagkakataon, ang iba sa mga kawani ay nagsitakbuhan na at tumakas. Kahit nagkakagulo pa doon ay di tumigil sa pagtakbo ang mga ito at ang lahat ay nagnanais na mailigtas ang mga sarili mula sa nangyayaring digmaan. Madungis rin ang tindig dahil sa maruming kasuotan na halatang hindi nakaligo sa um

May kakaibang kapangyarihan at katangian kasing taglay ito. May katangian ang punyal na ito ang iwaksi ang kapangyarihan ng sinumang manggagaway na masasaksak nito. Kaya isa itong mainam na sandata noon ng datu ng mga Sanggito laban sa mga kalaban. Ngunit ang lahat ng mga makapangyarihang bagay na yari ng tao ay may natatanging butas at hindi matatagumpayang buuin kailanman. At ang butas na ito ay siyang nakakamanghang malaman.Dalawamput isang taon ako noong huling araw na pagiging tao ko kaya hanggang ngayon ay nasa edad parin akong dalawamput isa dahil sa pagiging bampira ko. Kaya naman, kung totoo man ang mga sinabi ng nakamaskara, magagawa niya pa rin ang kanyang hangaring mapuksa sa mundo ang lahat ng mga bampira sa pamamagitan ng pag aalay niya sa aking buhay. Matapos sabihin ng matandang babae ang mga salitang iyon, umalis na siya kasama ang datu at ang mga mandirigmang katutubo."Dahil ang ginawa kong paraan na tinawag na Hemos Nateis Necromania ay ang natatanging paraang nakit

Natigil lamang ito nang mabatid ng yaong ginoo ang pagpasok nina Andracio. Sa paglapit ng binatang encargador sa nakaupong lalaking ito, dito lamang niya nakita at nakilala ang maykatandaang mukha ng yaong ginoo na siyang walang iba kundi ang siyang pinuntahan roong kasamahang kawani. Kumuha siya ng isang telang ginawang basahan at nilinis ang loob ng naroong malaking bañera. Kanyang inayos rin ang mga nagulong silya doon at ipinidpid pa niyang lalo sa sulok na kinalalagyan ang lamesa. Sinindihan din niya ang mga ilawing lintera na nakasabit sa ilang mga bahagi ng mabatong dingdingan, at dito na ay nagpaliwanag na sa buong aposento. Nilinis din niya ang mga alikabok at mga sapot ng gagamba sa buong looban, at sa pagtanggal niya sa mga ito ay dito niyang natantong malayungib pala ang kanyang kinaroroonang aposento.Siya ay ang nakilala niyang patnugot ng diyaryong La Libertad at ang kawani ng La Indio Independencia na kilala sa bansag na Tukang Lawin. "Kanina ko lamang natanggap ang li

Walang ibang naramdaman ang Bastong Loro kundi ang pagkabigla at pagkagulat matapos ang mga narinig niya. Nang dahil naman sa mga damdaming ito ay di na umimik pa si Andracio. Hindi talaga siya makapaniwala sa kanyang nalaman. Paulit-ulit na pumupukol sa kanyang isip ang ibinunyag ng matanda na patay na ang hinahanap niyang si Mateo Vicente. At ang nakakapagtaka pa ay sanggol pa lamang ito nung namatay kaya kung totoo ang sinasabi ng matanda ay malaking katanungan kay Andracio ngayon ang tunay na pagkatao ng kanyang nakilalang Mateo Vicente sa nakaraang pagpupulong sa Lampara noon. Sinundan ni Andracio ang itinurong daan sa kanya ng babaeng napagtanungan niya. Nadaanan pa niya sa pagsunod niyang ito ang ilang mga malalaking bahay na nakatirik sa gilid-gilid ng malawak na kalyeng iyon. Sa panuto ulit ng tagabasa, agad itinakip ng isa sa mga kawal ang isang kulay itim na pantabong tela sa mukha ni Don Condrado. Matapos matakpan ay hinawakan naman ng isa pang kawal ang ikutan ng rayos n

Bigo akong makita sa gabing iyon ang aking ama. Hanggang sa naisipan ko nang umalis roon nang maubos ko na muli ang isang baso ng serbesa. "Ito ang dahilan kung bakit hanggang ngayon ay malakas at maliksi pa ako" pagkuwento pa ni Viktor.Siguro nga, wari ko, ay palipat-lipat ito nang tinutuluyan upang hindi mamatyagan ng mga manglilipol-bampira o kung sino mang gustong mapatay siya. At malubha pa ito. Naging kahinaan ko ang pagiging marupok ng isang tao. Hindi ko matanggap sa mga sandaling iyon na ako ay bigo sa pinapangarap. "Alam ko ,noon pa, na isang bampira si Carmela. Simula ng tumapak siya sa bahay na ito ay alam ko kung ano talaga siya. Kaya malugod kong tinatanggap ngayon ang pagtatanggal niyo sa akin bilang kasapi ng Sinag Araw!" pagsiwalat ni Dolores sa kanyang naramdaman na naghagolhol pa sa pag iyak habang hawak ang nawalan ng malay na asawa.Nahimlay na ako noon sa aking higaan, nanghihina, tumatanda, hindi na makagalaw at tanging hinihintay ko na lamang ay si kamatayan up