Kinaumagahan ay maaga akong nagising para paglutuan ang mag-ama ko. Palano kong mag family bonding kami ng mga anak namin.    Wala pang alas singko ay nasa kusina na ako. NIlabas ko ang mga lulutuin ko na dadalhin namin mamaya sa ref. Napangiti ako nang maalala ang nangyari kagabi sa'min ni Steven. One of the best night na kasama ko siya.  Dahil sanay na naman ako mag luto ng kahit na ano, mabilis ko lang na marinate at na prepare ang mga lulutuin ko mamaya.    Nagluto na rin ako para sa'min. Nag luto ako ng soup para makainom si Hannah and other light meals.  Maya-maya pa ay bumaba si Amanda para kumuha ng tubig. Bahagya pa siyang nagulat nang makita ako sa kusina.    "Good morning" bati ko sa kaniya. Ako na ang unang nagsalita dahil mukhang maagal siyang naka bawi.    "Good morning. Bakit ang aga mo?" tanong niya habang ibinabalik ang isang pitsil ng tu

"Magpaalam na kayo sa papa niyo mga anak." Ito ang araw na alis ni Steven kasama ang ilan sa mga kaibigan niya."Mama can I come?" Tanong ng bunso ko sa'kin. Tumingin ako kay Steven, he's looking at his daughter na may lungkot sa mga mata. I'm sure ayaw niyang umalis."Anak, hindi pwede. Pupunta lang si papa sa work niya dahil kailangan niyang mag trabaho, kailangan siya ng kompnya."Humaba ang nguso ng bunso namin. Natawa yung Lolo niya na nasa gilid nakatingin sa'min. Lumapit din si Xave at Snow kay Steven para magpaalam. Lahat na yata ng bata na nandito nakapagpaalam na kay Steven pwera sa anak naming babae at kay Hivo."When ka uuwi dito papa?" Hindi pa nga umaalis, pinapabalik na niya.Natawa si Steven at lumapit sa anak niya. Kinuha niya ito at kinarga. "Uuwi si papa next week. Ayos lang ba yun sa baby ni papa?""No papa. Next week is too long. Bakit ang tagal mo po papa?" Kunot noong tanong ni Stefanny sa ama niya. Napaka demanding ta

Tuwang-tuwa ang lahat ng mabanggit ni Hannah ang pangalan ni Hivo. Halos maiyak sina mama sa saya. Napahawak din ako sa baba ko sa sobrang saya. Parang maluha-luha ako na lumapit kay Hannah at niyakap siya.   “I miss you,” I whispered, enough for her to hear me. Mas lalo akong naiyak ng gumanti siya ng yakap. “I’m glad,” rinig kong sabi niya bago ako kumalas sa yakap niya.   Nang tignan ko siya, tulala pa rin siya but nakatingin na sa’kin. Walang emotion ang mukha niya. She’s looking at me purely. Wala akong makuhang lungkot, takot o pag-aalala sa mukha niya.   She’s not okay but she’s making a progress and that’s okay. A week after, kasama ko si Amanda, Divine at ang mga bata sa dagat. Mangunguha kami ng parang small clams para lutuin mamaya. Mamaya ang uwi ni Steven kasama ni Kael. We always communicated pero iba pa rin talaga pag kasama namin siya dito ng mga bata.   “Girl. Anong meron sa inyo ni

Paglapag ng eroplano ay agad kaming sinalubong ng mga sandamakmak na mga tauhan ni kuya Felix. Pinakilala niya ako agad sa lahat ng mga ito. Lahat sila ay armado at seryoso ang mukha habang nakatingin sa’kin. Napansin ko rin na alerto ang iba sa ginagawa nila.   Nakita ko kung paano utusan ng general ang mga tauhan niya sa pamamagitan ng kilos sa mata bago siya lumapit sa’min at yumuko.   "It's our pleasure to meet you heiress." Sabi niya habang ang isang tuhod ay nakalapat sa lupa.   "Thank you. Please lead us the way."   "This way ma'am," agad niya kaming inalalayan papunta sa sasakyan naming.   Sumakay kami agad sa sasakyan na nakaparada pagkababa ng eroplano. Wala kaming sinayang na oras. Deretso kami agad sa headquarters na sinabi ni kuya Felix kung saan nandoon ang mga taong makakatulong sa'min.   Nakasunog ang lahat ng mga armed men sa likuran. May iba

Hindi agad ako nakapagsalita sa sinabi niya. Hindi ko alam kung ano ang dapat kong maramdaman. I don’t know my parents since hindi ko sila kilala. Masakit, masakit na ang taong kinikilala kong ama ay ang dahilan kung bakit ako naging ulila.   “Right after malaman nina sir Felix ang totong nangyari kay Albert Loverio, the operation was taken place without the knowledge of the government.” But no, ang mas nasasaktan sa nangyari ay si Sydney. Kahit ano pa mang mangyari, ama pa rin niya si dad.   “And my husband was the person who was assigned to take the mission.” After she said those, I remained quite. “But that was years ago so I’m fine, ate.”   “I don’t know what to say, Syd. I consider dad as my real dad. He treated me right nang nasa puder pa nila ako. But paano mo nalaman ang lahat ng ito?”   “I am entitled to know everything ate since Seb is my husband. I am not part of the organization but I hav