Mas napasimangot pa ako. Ganito rin siguro yung naramdaman ni hubby nono mag panggap akong nakalimutan ko yung birthday nya... Nag panggap? Aha! Kaka nag papanggap lang si hubby no? May surprise kaya sya para sakin? Pfft, kala nya siguro maloloko nya ako, haler di mo ako maloloko Ken."Heheh advance happy new year din hubby ko." Masayang sabi ko at niyakap sya. Kung nag papanggap ka edi mag papanggap din ako.Di ako mag papatalo. Kala niya siguro di ako matalino hmmp!_(Flashback)Inimbetahan ko si Steven dito at pati narin si Davey, pumayag naman si Tito na imbetahan ko si Davey kasi sabi ko eh, friends kami at saka sila rin ni hubby. Sabi ko na friends lang talaga, friends lang period."Ano handa na ba ang lahat?" Tanong ni Tita."Pasensya na kayo ah, antayin lang nating ng kunti ang anak ko." Dagdag pa ni Tita. Andaming tao dito ngayon halos lahat ay impleyado ng kompanya. Heheh hulaan nyo kung sino nag imbita sa kanila... Syempre walang iba kundi ako.Mas masaya naman kasi kung

1 month laterNakatayo ako ngayon sa labas ng simbahan di ko mapigilang hindi mapaiyak.Ito yong pangarap ko eh, 'to yong pinapangarap kung maikasal sa simbahan tapos sa taong mahal ko.Nakarating na ako sa harapan at binigay na ni Daddy ang kamay ko kay Ken."Ingatan mo ulit ang anak ko Ken.""I will, Tito." Napangiti naman ako._"True marriage is more than joining the bonds of marriage of two persons; it is the union of two hearts. It lives on the love you give each other and never grows old, but thrives on the joy of each new day. Marriage is love. May you always be able to talk things over, to confide in each other, to laugh with each other, to enjoy life together, and to share moments of quiet and peace, when the day is done. May you be blessed with a lifetime of happiness and a home of warmth and understanding.""True marriage begins well before the wedding day, and the efforts of marriage continue well beyond the ceremony's end. A brief moment in time and the stroke of the pen