Chapter 16 The Great Lost(Sayruz POV)“Eh, kailangan natin mas lalong i-double-check. Kasi baka may chemical iha na na-ihalo ka na hindi mo sinasadya.” Nagulat ako sa sinabi ni Grandma. Dahil ba nag paniniwala ni Grandma, ang katangahan ng ina ni Angie, na ang paghalo ng ibang sangkap upang magsanhi ng lason ang dahilan kung bakit nga nalason si Angie.“Grandma.” Hinawakan ni Angie ang kamay ko para pigilan ako.“Mas makakabuti nga po Grandma.” Pagpapakumbaba ni Angie. Ngunit sa tingin ko hindi maganda ang nangyayari sa paligid ko. Tinikman nga muna ng mga ilang katulong ang pinaghirapan ng asawa ko. Pati yung tsaa, hindi nakaligtas. Hangang sa naghintay nga kami ng ilang minuto, walang nangyari.Nakatitig lamang ako kay Grandma.“Kumain na tayo. Sa tingin ko, hindi naman nagkamali si Angie.”Kumain na lamang ako ng tahimik. Ngunit si Grandma hala

(Angie POV)May naghihintay sa akin sa labas para nga ihatid ako sa kinalalagyan ni Sayruz. Nang hinatid ako nito sa napakagarang restaurant sa loob ng gusali. Alam ko sa oras na ito marami ang kumakain ng kanilang hapunan… Sana maiwasan kong maging clumsy para iwas kuha ng pansin nang ilang tao sa loob. Hindi ako sanay na binibigyan nga ng attention. Sino naman ang may gusto? Lalo na hindi naman ako isang artista o performer man lang? Mas maganda parin namumuhay na mayroong privacy at simple lang.Nakita ko kaagad si Sayruz. Nakaupo siya, at parang kanina pa niya akong tinititigan. Agad siyang tumayo para lumapit sa akin. May ngiti sa labi nito. Ngiti na parang hindi ko naman sana deserve. Lalo na malakas na naman na kumakabog ang puso ko dahil sa nangyayaring ito. Inilahad niya ang kamay sa harapan ko ng makalapit siya. Waa naman akong magagawa kundi ibigay ang kamay ko dito. Hindi ko na lang talaga namalayan yung mga taong napalingon sa amin.

Chapter 16 (5) The Great Lost(Sharmaine POV)Hindi naman ako nagtagal sa lunga ng pinagtataguan ng pamilya ko. Dahil alam kong kailangan ako ng husto ni Grandma. Ako lang ang masasandalan nito, sa panahon ngayon na labis siyang nalulungkot dahil nga ang apo niya mas pinili siyang talikuran. Magandang stratehiya kung ginagamit na nga ang emotion ng isang tao sa labanan na nangyayari. Panalo na ako Sayruz Choi. Panalong-panalo.Speaking, tumatawag sa akin si Grandma. Malungkot ang boses nito. Nastress dahil nga sa kagagawan ng maldito at spoiled niyang apo. Dapat lang Grandma na ako ang maging tagapamana mo. Alisin mo na sa listahan ang apo niyong wala naman talagang silbi/“Uuwi na ako Grandma. Tinapos ko lang kaagad yung naka-schedule na operasyon ngayon.”“Sige Iha. Pasensya na kung kailangan ko nga ang presenya mo. Abala din si Senen sa trabaho niya. Kailangan ko lang ng kahit sa isa sa inyo. S

Chapter 16 (7) The Great Lost(Sharmaine POV)Sinubukan ko ng ilang ulit na tawagan si Senen, pero hindi niya sinasagot. Naunahan ba ako ni Sayruz na bilugin ang ulo nito? Hindi maari! Hindi. Kaya naman lumabas ako sa silid na nagmumukhang tuliro. Kailangan ko maka-usap si Senen, at tungkol nga sa pagpapatira nito sa mag-asawa sa kanyang flat na hindi maari!“Si Grandma?” Tanong ko sa katulong na nakasalubong ko. Alam kong hindi makakapagpahinga ng maayos ang matandang yun. Kahit ganito nga ang nangyayari, nilalamon parin siya ng pag-alala para sa nag-iisa niyang biological grandson at lalo na sa asawa nito.“Nasa may sala po.” Sinasabi ko na nga ba.Kaya kaagad ako bumaba ng hagdan. “Grandma.” Tawag ko sa kanya na ikinalingon nito sa akin. Malungkot ang mukha nito mas lalo na ang kanyang mga mata. Umiyak ito kanina.“Nag-aalala po ba kayo sa apo niyo? Sinabi ko nama

Chapter 16 (9) The Great Lost(Trisha POV)Kaagad naman ako kumilos para nga punasan ng panyo si Manager Peng, ngunit umiwas ito sa akin. Mga mata niya parang minamaliit ako. Dahil dito ang panyong kinuha ko sa aking bag, inis kong itinapon ito sa mukha niya. “Ang arte-arte mo. Baka nakakalimutan mo Manager Peng kung sino ang pumasok sa akin dito sa kompanya. Tsk. Dapat sayo sinusupalpal. Kala mo kung sino na nagrereyna-reynahan sa department namin. Binibigyan na nga kita ng panyo, nag-iinarte ka pa. Tss. Wag kang mag-alala hindi ka naman niyan mamatay. Pero sa tingin ko mamatay ka sa ingit kapag napromote ako. Wag sana sa kinatatayuan mo ako mapunta.”Ngisi ko na tinitigan ko ito mula ulo hangang paa. Mas maganda ngang mawala na ang mangkukulam na’to. Saka ko siya tinalikuran. Siguradong sinusundan ako nito ng paningin hangang elevator. Sa pepe nga si Manager Peng kapag harapan at diretsahan mo siyang sinagot