Chapter 14 Officially Madam Choi(Sasa POV)Nagmadali ako pabalik sa aking apartment. Mga mata ng mga kasamahan ko kaagad ako tinignan mula ulo hangang paa. Oo, luhaan ang aking mga mata dahil nga sa nangyari sa akin. Kailangan ko na umuwi para kay Sayruz. Aayusin ko ang lahat nang ito, at ipapaliwanag ko na naki-alam talaga sa pagitan namin si Grandma. Maiintindihan niya ako. Mas pipiliin niyang maniwala sa akin kaysa nga kay Grandma. Mahal niya ako, at narealize ko din sa nangyayari ngayon sa akin na mahal ko siya.Isa siyang malaking kawalan kung patuloy ko ngang hinahayaan na masaktan siya ng dahil sa career ko. Sa panahon ngayon, sa situation ko ngayon, hindi dapat ang career ang siyang maging priority kundi ang mga taong mahal natin.Kaagad akong pumasok sa aking silid. Kinuha sa drawer ang Visa ko, at ilang mahahalagang papelis sa pag-alis. Tumawag ako sa airport para i-reserved ako ng upuan. Nang bumukas ang pinto

Chapter 14 (3) Officially Madam Choi(Angie POV)Di na nga napigilan ni Sayruz na maiyak. Napalingon na lamang ako sa kanya ng pumunta siya sa gilid at napatitig sa labas. Nakita ko yung bulaklak na nilapag ni Sayruz sa puntod ng mga magulang niya… Inayos ko ito, at yun lang naman ang magagawa ko.Sa kwento ni Sayruz, alam kong mahal na mahal ng mag-asawa ang bawat-isa. Nasasaktan lang si Sayruz dahil iniwan siya, pero hindi naman totoo na mag-isa siya. Naririyan si grandma… Na labis din Mangungulila kung nagkataon na… Napabuntong-hininga ako.Nahaligilap ko ang kandila… At mayroong posporo… Sinindihan ko ang kandila sa bawat puntod. Ipinikit ang aking mga mata para nga magdasal. Saka… di ko alam kung ano ang sasabihin ko sa kanila… Pero kailangan.‘Hello po. Di ko po alam kung bakit isinama ako ng anak niyo dito… Alam ko kasi, hindi po ako ang mahal

Chapter 15 Angie’s Mistakenly Family Background(Catherine POV)“Sinasabi mo ba sa akin Sir Michael na comatose ngayon si Miss Sarah?!” Hindi ko mapigilan na mapalakas ngunit sinigurado ko naman na nag-iisa ako. Tumawag ako sa kanya kasi nga wala namang umuwing Sarah para nga tuluyang durugin ang mundo ng isang kagaya ni Angie na isang basura nga lang.“Oo.”“Sino ang may gawa niyan?”“Ako.” Na lalong ikinanlaki ng mga mata ko.“Baliw ka na ba?! Muntikan mo na siyang mapatay dahil sa ginawa mo.”“Hindi niya maari sa ngayon sabihin kay Sayruz ang tungkol sa mga sinabi ko sa kanya. Narealize ko na mali at hindi maganda ang taktikang ito. Dapat na makuha muna natin ang sympatya ng Chairwoman, hindi sympatya ni Sayruz.”“Anong ibig mong sabihin?”“Nadatnan lang naman ni Sayruz ang kanyang pinakaka

Chapter 15 (2) Angie’s Mistakenly Family Background(Catherine POV)“Ipinagluto tayo ni Mrs. Reblando, at natitiyak ko na masarap, kasi kanino pa ba magmamana si Angie?” Sinabi ng Chairwoman na parang nakaligtas ako sa talas ng titig na ibinibigay ni Dr. Senen sa akin. Parang alam niya na hindi maganda sa paningin ko ang kinikilalang Madam Choi sa pamamahay na ito.Naupo ito sa harapan ng mag-asawa, at bahagyang ngumiti lang si Angelica kay Dr. Senen habang si Master Sayruz, hindi pinansin ang pagsulpot nito. Imbes naging abala ito upang subuan bigla si Madam Choi… na parang masusuka ako sa nakikita ko. Ano to… Tsk.Sige lang, baka ikaw mismo Master Sayruz ang papatay sa sarili mong anak, kung yun tunay ngang dinadala nito ang anak mo. Mas mabuti ngang mawala na ng tuluyan rin ang basurang yan.Ngunit tinitigan lang ni Angelica ang pagkain na isusubo sa kanya ni Master Sayruz. &ldquo

Chapter 15 (4) Angie’s Mistakenly Family Background (Sayruz POV) “Ligtas na ang inyong asawa sa kapahamakan, Master Sayruz. Mamaya lang magkakaroon na siya ng malay. Mas makakabuti na ipaghanda niyo siya ng makakain at inumin.” Sinabi ng doktor bago nga lumabas sa silid.  Nakahinga ako sa sinabi nito. Tinitigan ang mukha ng aking asawa at makikita sa kanyang palasingsingan ang singsing na isinuot ko sa kanya ng ikinasal kami. That ring is meant for her. Puso ko, hindi ko maintindihan kung bakit kinakabahan, at mabilis ngang tumitibok. Pakiramdam ko tuloy para akong magkakasakit sa puso nito. Kailangan ko ba magpatingin, Angie? Simula kasi ng dumating ka sa buhay ko, ganto ang dala mo sa akin. Kinakabahan. Inayos ko ang kumot niya. Napatitig sa noo nito, at bago nga ako lumisan sa harapan nito, hinalikan ko siya sa kanyang noo. Labis akong pinag-aalala ng babaing ‘to. Hindi ko aakalai