Chapter 16 (10) The Great Lost(Trisha POV)Kinaladkad ako hangang palabas nga ng tarangkahan. Mga masunuring mga kuting! Tsk! Sayang ng porma ko kung gaganituhin lang nila ako. May pa-limousine pa akong nalalaman para ganituhin lang nila ako. Mga ingitera! Lalo na yung Manager Peng na yan. Bakit hindi na lang niya aminin na naiingit siya sa akin ng husto?! Lintik lang eh.Ngunit kaagad ko naman inayos ang aking sarili dahil ano na lang ang sasabihin ng makakita sa akin. Alam ko naman na makakabalik ako. Saka di naman alam ng lahat na ganito ang nangyari sa akin. Kung kahihiyan lang naman sa pangalan ko, ayokong maging trending. Tss.Nang tumigil sa harapan ko ang isang bus. Salamat naman at di na ako maghihintay dito para lang mapahiya. Ngunit may pababa na sanang isang empleyado at base sa mukha niya nag-aalala siya na baka late na siya. Hindi siya makakapasok ngayon. Sasama siya sa akin, since nga superior niya ako.

Chapter 17 (2) Give Up (Angie POV)“Anong ginagawa mo dito Angie?!” Hindi ko pa nga magawang tumugon sa obvious naman niyang tanong, bigla itong natawa. “Ahahaha. Di mo talaga aakalain na muling mag-kucross ang landas natin ulit sa bus ulit. Naalala mo pa ba noong una tayong nagkakilala. Katulad noon, pasensya na…” Bumaba ang boses niya. “Meron ka pa bang pera dyan. Yung susunod ko kasing bus na sasakyan, wala na akong pamasahe. Pwede ba maki-hiram sayo? Tsk. Ang swerte mo nga bruha ka at dapat lang na sa akin magpasalamat dahil ako ang dahilan kung bakit kayo nagkatuluyan ni Mr. Choi. Opss… Hindi pala dapat na bangitin ang pangalan niya, dahil mainit masyado ang pangalan niya ngayon. Sorry.”Kailangan ko ba talagang magpasalamat sa kanya? Na kamuntik na niya akong sirain kay Mr. Choi… Kamuntik nang… Napabuntong hininga ako.“So, Angie, pahingi ng pera. Yung halaga na reasonable ha. Kundi bigay mo sa akin yung card na unlimited ang laman. Samahan kita magwithdraw. Ano sa tingin mo, b

Chapter 17 (4) Give Up  (Angie POV)Sampal, sabunot at tadyak ang inabot ko kay Dra. Sharmaine. Mas pinili ko na hindi manakit, kundi protektahan nga ang tiyan ko na hindi nito masaktan. Ngunit ang hindi ko inaasahan bigla itong tumigil, at nagulat na lamang ako ng para siyang natulak ng bumagsak sa sahig.“Ano ang nangyayari dito?!” At lumingon ako ang Chairwoman. Agad din na tinitigan ako nito ng masama dahil nga si Dra. Sharmaine nasa damuhan. “Hangang dito pa naman sa pamamahay, di na mo na nirespeto ang lugar na ito?!” Napa-iling ako.“Ouch! Aray… Grabe ka sa akin Angie! Pasalamat ka buntis ka at di kita mapatulan! Oo na! Kasalanan ko na kung bakit nakukulong ngayon si Sayruz! Kasalanan ko na kung Ipinagtangol ko ang aking sarili sa kamanyakan niya! Kasalanan ko na kung hindi ko na nakayanan na hindi magsalita laban sa kanya?! Hindi ko inaasahan na sasabunutan at sasaktan mo

Chapter 18 Losing Hope (Trisha POV)Ni isang pisong kusing wala akong dala ng bumaba ako sa bus at sinalubong ako ng mga batang nagtitinda ng sampaguita. Inutang ko na nga lang yung pamasahe ko sa uto-uto kong co-worker na naniwalang na promote ako. Kailangan ko lang ng perang kunti, para bayaran yung taxi na sinakyan ko. Yun pala, tatakbuhan na din ito.“Magsilayas nga kayo sa harapan ko! Shooo!”“Mura lang naman ito Ate.”“Wala akong paki-alam kung mura lang yan. Wala namang silbi ang tinitinda niyo. Magsi-alis kayo. Shoo!”Ang iniisip ko, kung handa na ba ang tenga ko na muling mapakingan ang sermon araw-araw ni Mama. Saka wala akong inuwing lalaking mayaman na yun ang gusto niyang maging pasalubong ko. Kung pumatol na lang daw kaya ako sa foreigner? Tsk. Sa di ko alam kung paano ba magpa-ikot ng isipan ng mga lintik na foreigner na yan.Di rin alam ni Mama na u

Chapter 18 (3) Losing Hope (Sayruz POV)“Tin.” Kuha ko ng pansin nang magkapatid na nagyayakapan sa harapan ng tarangkahan nila. Kagigising ko lang at kanina ko lang din nabasa yung sticky notes ni Angie. Di ko sadya na marinig ang pinag-uusapan ng magkapatid. “Sino naman ang nagparating ng balitang yan sayo? Wala ka bang tiwala sa bayaw mo? Sus. Wag na wag kang maniniwala sa mga sinasabi nila, lalo na kung hindi naman galing sa amin ng Ate mo. Sino ba at mapuntahan ko yan?”“Kuya Sayruz, galit na galit ang Lola niyo ng umalis kami sa Mansion. Tapos pati kayo nadamay dahil sa pangyayari na hindi ko alam kung bakit kami pinagbibintangan. Yung Urn na nabasag, pagpunta ko doon, basag na po talaga yun. Di ko lang alam kung bakit muling may natagpuan sa aking bulsa. Katulad din ng sisidlan ng lason… Lason na kamuntikan ng may mangyaring masama sa dinadala ng ate ko. Wala po talaga akong ideya kun