"Dito na lang ako," nakangiting usal ko kay Brent ng tumapat ang kotse niya sa mismong gate nila Aiza. Dito ako nagpahatid dahil gusto kong kumpirmahin kung ano ba ang nangyari sa Club-V, at kung may babalikan pa ba kaming trabaho matapos ang raid. "Salamat sa paghatid." giit ko pa."Hihintayin kita rito." Kumunot naman ang kilay ko sa sinabi niyang iyon. Bakit niya pa ako hihintayin? Wala ba siyang balak na umuwi? At saka... Saan nga pala siya uuwi? "Dito muna ako makikitulog, umuwi ka na bawal kasi lalaki dito. Baka magalit lola ng kaibigan ko." Mas lalo naman naging determinado si Brent na hintayin ako, at pilit na pinasasama sa kaniya. Ngunit dahil sing-tigas ng buhay na bato ang bungo ko pinandilatan ko siya ng mata, at pilit din na pinauuwi. Aba, hindi porket naalala at tanggap ko na ang lahat ay basta basta na lang akong sasama sa kaniya! Hindi pa rin talaga ga

"Can you cooked for me?"Matapos ang nakakahingal na umaga ay humihiling na ipagluto ko siya. Na para bang hindi niya ako inararo ng sobra, kaya kung makapag utos akala mo'y kung sino."Pagod ako Steve, ikaw na lang." walang ganang sagot ko. Pareho kaming nakahiga sa lapag. Hinila niya na lang kanina ang foam at inilapag dahil nasira na nga ang pinaka-frame ng kama. Putakte! Ayaw ko ng alalahanin ang nangyari."Ikaw pa talaga ang napagod? Samantalang ako ang kumilos ng kumilos." Pilit niya pa akong itinutulak paalis sa kama. "Sige na, mag luto ka na. I'm starving babe... Be kind enough and feed me." giit niya pa at may pa-babe pang kasama. As if naman tatalab sa akin 'yon! Slight!"Ikaw na lang, ikaw ang nagugutom e! Gusto ko na lang matulog pagod ako at puyat please lang." Tumayo naman siya

"Jewel?" Napatingin ako kaagad sa lalaking ngayon ay nasa harap ko na. It was Brent. He was holding a bottled water on his left hand, while his other hand was inside his pocket. "What are you doing here? I told you to resign already!" Pinasadahan niya pa ako ng tingin mula ulo hanggang paa na ikinahiya ko naman. "Get in the car right now... We will talk!" aniya pa bago hinubad ang suot niyang hood at isinuot sa akin. Pagkasakay ko sa kotse niya ay hindi niya kaagad pinaandar 'yon. Tila ba hinihintay niya akong mag salita. But I remained silent. Instead of talking, I found myself listening to what he was talking about."Tapos na ang dalawang buwang pagbabakasyon ko dito. Babalik na ako sa America, time to work again." tumikhim na muna siya, dama ko rin na nakatitig siya sa akin. "Isasama na kita

"Steve!" Hindi ko maiwasang sigaw ng biglang mawalan ng ilaw. Napakadilim, tanging ang liwanag na nagmumula sa guhit ng kidlat sa kalangitan ang nagsisilbing liwanag sa buong kabahayan.  Hindi ko maiwasang makadama ng takot habang kinakapa ang paligid ko. Pakiramdam ko'y ano mang oras ay may hahablot sa akin.  "Steve!" muli kong sigaw. Halos mapatalon pa ako sa takot ng muli na namang kumulog at kumidlat. "My goodness! Calm down Jewel! Kulog lang yan.. Kulog-" "Jewel... What the hell!" Kaagad akong yumakap kay Steve ng makapa ko ang buhok niya.  Wala na akong pakialam kung nasabunutan ko siya at kung nasaktan ba siya, basta ang mahalaga ay nakayakap na ako sa ka

Naalimpungatan ako sa sunod-sunod na pag ring ng cellphone ko. Nang tignan ko ang oras ay alas otso pasado palang ng umaga. Nasa kusina pa rin si Steve, dahil sabi niya kanina ay magluluto siya ng agahan. "Pucha! Bumigay na naman ako sa mokong na 'yon!" mariin kong sabi sa aking sarili. "Aminado naman akong magaling siya at masarap din talaga. Pero putris! Hindi na dapat maulit ang nangyari!" giit ko pa.Tumayo ako at binalabal ang kumot sa aking katawan. Nang makita ko ang damit kong nagkalat sa lapag ay napangiwi ako lalo na nang bumungad sa akin ang underwear ko. "Bwisit na Steve! Walang magawang magaling!" Kung hindi lang din talaga ako nasarapan sa ginawa niya makakatikim talaga siya sa akin.Nang makarating ako sa kusina ay kaagad ko siyang nakita. Nakatalikod at may kausap sa cellp