Chapter 22

Pasado alas kuwatro ng umaga ay nag paalam na ako upang umuwi. Ngunit dahil walang tricycle na nakaparada ay naglakad lakad pa ako.

The cold wind touches my skin as I walking down the street. The street looks empty too. There were some street lights that still on because it was still dark. Pakiramdam ko tuloy ay isa ako sa mga characters na naglalakad sa gitna ng tahimik at medyo may kadilimang daan, sa palabas na walking dead. Nakadama tuloy ako ng bahagyang takot.

"Bakit ba kasi walang tricycle?" maang kong tanong sa aking sarili. Pilit kong nilalabanan ang kaba na namumuo sa dibdib ko. Pati na rin ang pumapasok sa malikot kong imahinasyon. Paano kung may multong bigla na lang magpakita?!

"Get in!"

"Ay hotdog!" wala sa loob kong sigaw ng mula sa likuran ko'y narinig ko 'yon.

Locked Chapter

Ituloy basahin ang aklat na ito sa APP