[ Meghan's POV ]Nasa harap na ako ng building ni Mr. Parker. Nakakalula rin ang laki nito at napakaganda ng disenyo. Di maikakailang bilyonaryo ang may-ari. Huminga ako ng malalim para mabawas-bawasan naman kahit papaano ang kabang nararamdaman ko. Ramdam ko na rin yung pamamawis ng kamay ko. "Kaya ko 'to!" Usal ko sa sarili.Pagkatapos ko magpark ng sasakyan ay nanalamin muna ako sa rearview mirror para masiguradong maayos ang hitsura kong haharap sa kanila. "Ganda mo girl!" Nakangiting puri ko sa sarili.At nang makontento ay bumaba na rin ako. Sumunod naman sa akin si Atty. Montecarlo na kakababa lang din sa kanyang sasakyan."Are you ready Ms. Walton?" Seryosong tanong nito. Kung tutuusin gwapo itong si Atty. Montercarlo. Halos kaedaran lang din siya ni Brandon. Yun nga lang kung tititigan mo ito ay masyadong seryoso na parang kay mahal bilhin ng kanyang mga ngiti. Idagdag pa ang suot nitong eyeglasses na parang terror na professor sa isang University.Marahan akong tumango dahi

[ Meghan's POV ]Ramdam ko sa hagod ng kanyang mga halik kung gaano siya nanabik sa akin. Halik na nag-uumapaw sa damdamin at napaka-passionate. I feel his tongue inside at halos mabaliw na ako ng sipsipin niya ang aking dila. Habang ang kanyang mga kamay ay marahang nakahaplos sa aking buhok at likuran.Nang ako naman ang kumilos at ginantihan siya ng mas nag-aalab na halik ay bigla na lamang siyang napahinto at humiwalay. Walang anumang salita ay niyakap niya ako ng napakahigpit habang marahang hinahalikan ang aking ulo. Nakakulong ako sa kanyang matipunong mga bisig at ramdam kong napakasafe ko dito. Napapikit ako sa napakasarap na feeling at gumanti rin ng yakap sa kanya na puno ng pagmamahal. Yung kahit yakap lang ay mararamdaman mo na ang labis na pagmamahal at kaligayahan namin sa piling ng isa't-isa. Dinig na dinig ko ang di magkamayaw na pagtibok ng kanyang puso habang pinapakiramdam ko rin ang pagwawala ng sa akin. Mahigit limang taon akong naghintay na mangyari ito at ng

[ Meghan's POV ]Nagising nalang ako dahil sa napakaraming halik na naramdaman ko sa aking mukha. Halik sa buhok, noo, kilay, ilong, pisngi, baba, leeg at sa labi na iginawad sa akin ni Brandon.Napaunat ako at nagmulat ng mga mata. Nakangiting hinawakan ko ang dalawa niyang pisngi nang walang anumang salita."Goodmorning beautiful woman. Breakfast in bed is ready." Aniya sa napakasweet na ngiti. Ako na ata ang pinakamaswerteng babae sa balat ng lupa dahil pag gising pa lang ay bumungad agad ang ubod ng gwapo at napakahot na nilalang sa harapan ko.Niyapos ko ang aking mga kamay sa kanyang leeg at puno ng lambing siyang tinitigan."Kung panaginip man ito, ayaw ko ng magising." Puno ng pagmamahal na saad ko. Inilapit niya ang kanyang mukha at marahan akong hinalikan muli sa labi. "Don't worry, it's real at never maging panaginip." Simple ngunit puno ng sensiridad na saad niya.Niyakap ko siya dahilan para madaganan niya ako at pumaibabaw sa akin. Napangisi na lamang ako ng maramdaman k

[ Krissy's POV ]I don't understand kung bakit nakakaramdam ako ng kaba habang tinatahak ang daan papunta sa cafe kung saan kami magkikita ni Calex. Actually, I'm not familiar here in Cebu and buti nalang may close friend si Brenda na taga rito so she guided us along the way."We're here!" Saad ng kaibigan ni Brenda sabay hinto ng kotse nito sa tapat mismo ng cafe."Are you okay couz?" Nagtatakang tanong ni Brenda nang mapansin ang lalim ng aking buntong-hininga habang minamasdan ang paligid sa bintana ng sasakyan."Yeah, ofcourse! Why you say so?" Confident na sagot ko sa kanya although deep inside I know I'm bothered with this unknown feeling."Mukha ka kasing conscious. Well anyway, Goodluck! Sa ganda mong 'yan, I know kaya mong paamuin yung lalaking yun." Tugon ni Brenda and I just smiled as a response.Bumaba ako ng sasakyan. Wearing a Burgundy Backless Dress paired with 3 inches Red Stilletos with a light make-up on my face, I know I'm a head turner.At hindi nga ako nagkamali c

[ Brandon's POV ]"So hanggang kailan mo sana itatago? Kung hindi pa sinabi ni Henry, wala ka pa talagang balak ipagtapat sa amin ang lahat? Hindi namin lubos maisip na limang taon muna pala kaming pinaglihiman! I just can't believe it!" Dismayadong bulalas ni mommy habang tinatapik naman di daddy ang kanyang braso para pakalmahin.Pagkahatid ko kay babae sa airport ay dito na ako dumiritso sa resort namin sa Zambales kung saan sila namalagi. Maayos na kami ni babae ngayon kaya sila mommy at daddy naman ang susuyuin ko. Gusto ko na ng peace of mind lalo na ngayong may balak na akong lumagay sa tahimik kasama ang pamilyang matagal ko ng gustong mabuo."Mom, dad, I know It's fault and I'm so sorry kung binigo ko kayo. Takot lang ako noon na dungisan ang pangalan ng pamilya natin kaya hindi ko nasabi sa inyo ang tungkol sa kalagayan ko. Napakarami kong naging maling desisyon noon kaya sana suportahan niyo ako ngayon." Puno ng sinseridad na salaysay ko. Emosyonal akong nakayuko bilang pag