Chapter 21: Another Sad Day Jupiter's POV       Hindi ko namalayan kung gaano kabilis lumipas ang panahon isang buwan na mula ng mawala si Dad, isang buwan na ring hindi nagigising si A-chi. I've decided to keep myself busy as I take over the company. Hanggang ngayon everywhere I go nakikita ko si Dad, at madalas ko paring makita ang sarili ko na umiiyak. It was the longest time na nakita kong umiiyak ang sarili ko.      I was on my chair when I decided to check up on Lucas. I was out of the country for business trip, for 2 weeks now. It was hard I must admit. Hindi ko alam kung paano ni dad nakakayang i-manage nang mag isa ang lahat, not one in the family dares to take interest in the business when he was alive, nakakalungkot lang dahil kung hindi pa s'ya nawala hindi ko gagawin to, hanggang sa huli ang pagsunod ko sa kanya at dahil

Chapter 23: Oddly Familiar Samantha’s POV      Nakahinga ako ng maluwag ng makababa ng eroplano. Matagal narin ang dalawang taon, at nakakamiss ang lugar na ito, pinagsawa ko ang mga mata ko at nilibot ng paningin ang buong lugar. Nasa ganoon akong kalagayan ng biglang...   "Sam! over here!" napalingon ako sa pinanggalingan ng boses, at agad din na napangiti at lumapit dito. " Hey! sabi ko h'wag mo na kong sunduin, I can manage." Paninita ko sa kanya. " It's alright, saka isa lang naman ang pupuntahan natin kaya sinundo na kita. Pagod ba ang girlfriend ko?" Pangngulit pa nito sa kanya trying to sound cheesy. " Stop it! sabi nang hindi mo ko girlfriend," sabi ko sa kanya na s'ya namang ikinatigil n'ya. Naghatid ito ng pamilyar na sakit sa dibdib ko. " Kailan mo ba kasi ako sasagutin, isa pa di ba dapat gan'on talaga 'yon, doon naman napupunta ang panlili

Chapter 25: LucasJupiter’s POV"Have you already decided kung ano ang gusto mong gawin habang nandito ka?" tanong ko sa kanya, para masira ang katahimikan sa pagitan naming dalawa.       Dad, ask him na ihatid kaming dalawa ni Lucas dahil nakatulog na ito, pasado ala-sais narin ng makarating kami." Hindi ko pa sigurado pero may alam ako sa music. May maiirecomend ka ba na trabaho na related sa bagay na 'yon?" tanong nito sa kanya na s'yang ikinatigil ko. Nakarating na pala kami ng hindi ko namamalayan." A-chi, loves music too." Wala sa sariling komento ko." Really? that's nice. Kung bu-"" Patay na s'ya." Putol ko sa gusto n'yang sabihin." I'm sorry..." ang tanging nasambit n'ya ng bumaba kami at simulant na n'yang buhatin si Lucas mula sa backseat." You don't need to be sorry, hindi mo kasalanang magkamukha kayo. Kung meron man

Chapter 27: Tears & Regrets    Jupiter's POV   " Excuse me," paalam ko sa kanya.         Not too long nkarating ako sa washroom. Agad kong hinugasan ng tubig ang mukha ko para tumigil din ang luha ko.        Hindi s'ya si A-chi! Paulit-ulit kong kumbinsi sa sarili.   "Wake up Jupiter! hanggang kailan ka ba iiyak sa taong wala na?" Pagalit ko pa sa sarili ko, habang nakatingin sa sarili ko sa salamin.        Maya-maya, ay may narinig akong katok mula sa labas ng cubicle.   " Are you okay?" tanong n'ya mula sa labas at instead na sagutin s'ya lumabas ako para harapin s’ya.         I was about to tell him na okay lang ako pero nabigla ako dahil, n

Chapter 29: The Date Jupiter's POV " Good morning gorgeous!" napatalon ako sa pagkabigla. I was about to scold whomever the person could be, I'm already having a hard day, pero napigilan ko ang sarili ko nang mapagsino ko ang taong iyon. It was our Sound Engineer Mr. Cho. I respect and admire him. He's a 42-year-old fine man, with a mischievous personality, and always competent. There's just one thing I hate about him. He's so persistent. Dahan-dahan akong nagbuga ng hangin as I gather my composure. " Hold on! you were not trying to do what I'm thinking, right?" kunot nuong tanong nito.       I was at the record company, as I decided to check on a few things bago tuluyang pumunta sa SD.  Hinintay ko talagang umalis si Argos bago ako pumunta sa SD recording, I was determined to avoid his existence, that didn’t imagine I wou