บททั้งหมดของ Marrying The Beast: บทที่ 31 - บทที่ 40

ZHAIRIYAH felt her heart lightened after seeing her cousin turned calm after several minutes of crying in her arms. Ngayon ay tuyo na ang kaninang basa nitong pisngi, at nagagawa na siyang bigyan ng maiiksing mga ngiti. "Thank you for being here, Zhai." wika nito sa kanya, bago nasundan ng pagtayo at nagsimulang magligpit nang mga kalat sa kanyang lamesa. Nginitian niya naman ito, "I'm thankful na nakatulong ako sayo, Joy. Remember, kung wala ka rin sa tabi ko nitong mga nagdaang araw, hindi ko alam kung magiging maayos ba ako." sagot niya rito, bago bumaba ang tingin sa files na bitbit na ng pinsan. Agad na nagsalubong ang kanyang kilay, "Saan mo dadalhin ang mga iyan?" nagtataka niyang tanong sa babae. "May meeting ako kasama ang boards ngayon," simple nitong sagot bago nagpatuloy. Napahugot naman siya ng malalim na hininga. "Sigurado ka 'bang kaya mo na? Haharap ka sa kanila nang may kung anong bigat sa dibdib mo." alma niya, bago ito nilap

ZHAIRIYAH slowly opened her eyes. White ceiling and the familiar smell of different medicines registered on her nostrils, that made her fully awake. Dahan-dahan niyang nilinga ang paligid, at sakto naman na bumukas ang pintuan, at iniluwa niyon ang kanyang Ina, na agad napatingin sa kanya, at malawak na ngumiti. "Thank god!" masayang wika nito, bago nagmamadaling lumapit sa kanya. Agad siya nitong niyakap ng mahigpit, at kahit medyo nahihirapan pa sya dahil sa sakit ng katawan na nararamdaman ay binalewala niya na lamang iyon. Masaya siya dahil alam niyang buhay siya. Masaya siya dahil nakikita niya ulit ngayon ang kanyang Ina, na sobrang nag-alala sa kalagayan niya. She's happy despite of the tiredness and weakness she can detect in her body. "Mabuti naman at nagising ka na. We thought It'll take a lot of time before you finally wake up anak." ani ng kanyang Ina, na agad bumitaw sa yakap sa kanya ngunit hinaplos naman nito ang kanyang mukha.

GUSTO nang umalis ni Zhairiyah sa mansion para lang mapuntahan agad ang ospital, at makita na ang gising niya nang asawa, ngunit hindi niya magawa dahil hindi pa natatapos sa pagligo ang Ina at si Joy. Ilang beses niya ang mga itong sinabihan na mauuna na siyang umalis, ngunit ayaw ng kanyang Ina, dahil delikado raw. Mas maganda raw na sabay sabay na nilang tunguhin ang ospital. Kaya't kahit ayaw niya, ay wala na siyang nagawa. Ilang minuto or oras rin ang itinagal nila roon hanggang sa sa wakas ay nakasakay na sila ng kotse at kasalukuyan nang patungo sa ospital. Zhairiyah can't hide the smile in her face, because of the happiness that finally, her husband is now awake. Tila biglang gumanda ang araw niya, at nawala ang mabigat na nakadagan sa kanyang dibdib. She first taught that it will take a lot of time before Clint will recover, and now, thankfully, after a lot of prayers she offered, her wish finally came true. To see her husband, and th

"WHY THE HELL are you here?!" di napigilang magtaas ng boses ni Zhairiyah, matapos ang ilang minutong pagkatulala dahil sa gulat na makita ang taong iniiwasan niya. Shit! Paano ako nasundan dito nitong si Clint? Nakakunot ang noo niya, at halos hindi niya na maipakali ang sarili, dahil sa sobrang bilis ng pagtibok ng kanyang puso. The man infront of her took a step nearing her, that made her step back. Agad na napahinto si Clint, at magkasalubong ang kilay na tumingin sa kanyang mukha. Mariin ang uri ng tingin nito, at paulit-ulit ang pag-igting ng panga. Hindi niya nakayanang salubungin ang tingin ng lalaki, kaya't agad siyang napatungo. Tanging sa sahig na lamang siya nakatingin ngayon. Clint cleared his throat, and once again, he took a step towards her, and when Zhairiyah notice it, she immediately step back. For the second time, Clint seemed shocked because of what she did, and Zhai can feel his heavy stares. Sandali s

SPECIAL CHAPTER CLINT can hide the genuine happiness he's feeling inside his heart. Pakiramdam niya ay hindi niya iyon kayang pigilan sa paglabas, habang hinihintay sa altar ang asawa niyang si Zhairiyah. Yes. He's waiting at the altar. Kung noon, sapilitan at walang halong pagmamahal ang naging kasal nila, ngayon ay kabaliktaran na niyon ang nangyayari. Ngayon ay halos mag-umapaw na ang pagmamahal sa kanyang puso. Pagmamahal para sa asawa, at sa anak nilang si Amiel. Clint bowed down his head when a lone tear escaped from his eyes—a tear of happiness. Sobrang saya niya, dahil isa siya sa mga taong nahanap na ang panghabang buhay na makakasama. "I wasn't invited on your post wedding, at hindi ka rin naman umiyak noon," biglang wika ng bestman nila na si Zandro, na nakatayo sa gilid di kalayuan sa kanya. Nilingon niya ito, at naabutan niya itong nakangisi. "Sayang. Kung photographer sana ako ngayon at hindi best man, sana makukuhanan