I can see the determination in his eyes, He is ready to leave Loraine, I can't blame him if he really wants to leave the woman, I'm afraid of what they will do. They will not just ignore what will happen.    I don't know, I'm confused, I need to think first too many revelations today. Then he still have a fever he needs to rest.    Tumayo na ako at seryoso siyang tinignan.       "I need to think first, Xander. then think about everything you said mahirap mag-padalos dalos ngayon, The important thing now is that we are okay and we clarified our issues before.. Mag-pahinga kana muna, nilalagnat ka pa, Ihahatid kita mamaya sa Hospital kapag ok na ang pakiramdamam mo. I'll just get you something to eat outside and medicine. Please, 'wag matigas ang ulo."    Sumusukong bumuntong hininga naman siya bago tumango. Dahan dahan siyang humiga sa

    Nag-angat ng tingin ang lalaki sa kanya.       “Good afternoon Ms. Herrera, is nice to see you again.” Ngumisi ito, siya naman ay parang natanga sa kinatatayuan hindi niya inaasahan na makikita niya ang lalaki ngayon.       “What are you doing here?” Tanong niya ng makarecover sa gulat,bago dumeretso sa kanyang table para ibaba ang bag tapos humarap siya dito bago sumandal sa table at humalukipkip.   Binaba naman ng binata ang hawak na Ipad bago siya nilingon.      “To do my job? And of course to visit you, balita ko ay busy ka raw sa shoot for this past few days. Anyway Sorry kung ngayon lang ako nagpakita, may mga ginawa pa kase akong importanteng bagay may inayos lang ako.”   Nangunot ang noo niya tinatanong b

 VIVIEN'S POV       NAKATULALA pa rin ako sa pinto kung saan lumabas si Xander, kanina pa nakaalis ang lalaki pero nakatulala pa rin ako.       God! Vivien bumigay kana! Bakit ang rupok rupok ko? Pag-tapos niya unamin sa akin kanina na nakipag-hiwalay na siya kay Loraine ay natameme ako.      Actually, kinakabahan ako. Paniguradong susugurin ako ni Loraine dito at ako ang sisisihin niya sa hiwalayan nila ni Xander, pero bakit ba ako kinakabahan? Hindi ko naman sinira ang relasyon nila. Hindi naman talaga siya mahal ng lalaki, pumayag lang ito sa kasunduan nila.     Kanina ay nabitin ang pag-uusap naming dalawa ng biglang tumunog ang phone niya. Isang emergency call sa Montenegro empire. Ayaw man nitong umalis kanina ay wala itong magawa dahil siya ang Heir ng Montenegro kailangan siya ng kompanya nila.     Napansandal na

Lumapit si Vanessa sa kanyang anak bago ako galit na binalingan.      “How dare you to insult us! Gumaganti ka talaga sa amin ano?! Ginagantihan mo kami kaya kinuha mo si Xander kay Loraine!”  Napangisi ako bago umiling iling. Ang pakikipag usap sa kanila ay nakaka drain ng utak.    “Why? Are you hurt Vanessa? Kase totoo? Inagaw mo ang Daddy ko, Si Loraine inagaw si Xander sa akin. I'm just taking back what is mine. Walang masama sa ginawa ko. Kayo? Ano bang pinag-lalaban niyo? At hindi ako gumaganti ilang beses ko bang kailangan paulit ulitin huh? Tadhana na ang gumagawa para mailabas ang totoong kulay niyo! At Ikaw Loraine pinag-sisiksikan mo ang sarili sa taong hindi ka mahal? What a pitty!” Sarcastic kong sambit. Parehas na nag-galaiti sa galit ang mag-ina. Masakit man pero iyon ang totoo. Tanggapin na lang nila. 

      "Yes, Dad! That's it po! Mahuhuli ka nila Dad! Hurry up!"    Napatigil ako sa ginagawa at Napalingon sa mag-ama ko ng marinig ang masayang boses ni Alexis, Pumaskil sa aking labi ang isang matamis na ngiti ng makita ang kanilang ayos. Sumandal ako sa kinauupuan ko at pinag-masdan sila. Ang gaan gaan ng pakiramdam ko. Hindi ko alam na ganito ang kalalabasan ng lahat, Maswerte din ako dahil naintindihan ni Xander ang naging dahilan ko noon. Kahit may part na mali din ako. Hindi niya na iyon pinansin. Mahalaga sa kanya na buo na kami ngayon.   Nandito pa rin kami sa opisina ko matapos ang seryosong usapan kanina ay nag-desisyon muna akong mag-trabaho saglit. Tapos ay uuwi kami sa Condo ko. Yes, sa condo ko gusto ni Xander na doon na rin siya mag-stay. Sobrang saya naman ng anak namin. Ang sarap sa pakiramdam na makita siyang gano'n kasaya. Hindi naman ako umangal, Kailangan nila ng time sa i